Karol Marks Walki klasowe we Francji

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Natomiast przytoczone prawa i przepisy czyniły atak i42Niezrównana izba tak nazywa się w historii Izba Poselska, obrana bezpośrednio po drugim upadku Napole-ona w 1815 r. fanatycznie ultrarojalistyczna i reakcyjna (Uwaga Engelsa).64opór powszechnym, robiły zeń temat codziennych rozmów w każdej chacie, zaszczepiały rewolu-cję w każdej wsi, umiejscawiały i uchłopiały rewolucję.Z drugiej strony, czy te projekty Bonapartego i ich uchwalanie przez Zgromadzenie Narodowenie dowodziło solidarności obu władz republiki konstytucyjnej, gdzie idzie o represje przeciwanarchii, tj.przeciw wszystkim klasom, powstającym przeciw dyktaturze burżuazji? CzySoulouque wkrótce po swym szorstkim orędziu43 nie zapewniał Legislatywy o swej wierności dlaporządku we wkrótce potem wydanym orędziu Carliera, który był brudną, trywialną karykaturąFouch�go44, podobnie jak Ludwik Bonaparte był płaską karykaturą Napoleona?Ustawa o szkolnictwie ukazuje nam przymierze młodych katolików i starych wolterianów.Czy panowanie zjednoczonych bourgeois mogło być czym innym niż zjednoczonym despoty-zmem przyjaznej jezuitom Restauracji i udającej wolnomyślność monarchii lipcowej? Oręż, któ-ry jedna z frakcji burżuazji, w zmaganiach z drugą frakcją o władzę zwierzchnią, rozdzieliła mię-dzy ludem czyż oręż ten nie musiał być z powrotem wydarty ludowi z chwilą, gdy lud ten prze-ciwstawił się zjednoczonej dyktaturze walczących poprzednio ze sobą frakcji burżuazji? Nic,nawet odrzucenie concordats � l amiable nie oburzało sklepikarzy paryskich do tego stopniajak te cyniczne umizgi do jezuityzmu.Tymczasem nie ustawały tarcia pomiędzy różnymi frakcjami partii porządku oraz tarcia po-między Zgromadzeniem Narodowym a Bonapartem.Zgromadzeniu Narodowemu nie podobałosię, że Bonaparte wkrótce po swym coup d �tat [zamachu stanu], po utworzeniu własnego bona-partystowskiego rządu, przywołał do siebie inwalidów monarchii, świeżo mianowanych prefek-tami, i jako warunek, od którego uzależnił piastowanie przez nich nadal urzędu, zalecił im pro-wadzenie sprzecznej z konstytucją agitacji za jego ponownym wyborem na prezydenta; Zgroma-dzeniu Narodowemu nie podobało się, że Carlier rozpoczął swe urzędowanie od zamknięcia jed-nego z klubów legitymistycznych, nie podobało się, że Bonaparte założył własny dziennik LeNapol�on , który zdradzał publiczności tajne pragnienia prezydenta w tym samym czasie, gdyjego ministrowie musieli wypierać się ich na scenie Legislatywy, nie podobało się uparte nie-udzielanie dymisji rządowi mimo różnych wotów nieufności Izby; nie podobała się próba pozy-skania przychylności podoficerów przez dodanie im 4 sous dziennie, a przychylności proletariatuprzez honorowy bank pożyczkowy (Ehren-Leihbank) plagiat z Myst�res Eugeniusza Sue;nie podobała się wreszcie bezczelność Bonapartego, który przez swych ministrów zaproponowałIzbie zesłanie pozostałych powstańców czerwcowych do Algeru, aby zwalić na Legislatywę nie-popularność en gros [hurtownie], podczas gdy sam prezydent zabezpieczał sobie popularność end�tail [detalicznie] pojedynczymi aktami ułaskawienia.Thiers rzucił grozne słowa o coupsd �tat [ zamachach stanu ] i o coups de t�te [ lekkomyślnych postępkach ].Legislatywa zaśmściła się na Bonapartem w ten sposób, że odrzucała wszystkie projekty ustaw, stawiane przezeńwe własnym interesie, a z krzykliwą nieufnością roztrząsała wszystkie projekty, stawiane przezeńw interesie wspólnym, badając, czy poprzez rozszerzenie zasięgu władzy wykonawczej nie zmie-rzają one do wzmocnienia osobistej władzy Bonapartego.Jednym słowem.Zgromadzenie mściłosię spiskiem pogardy.Stronnictwo legitymistów ze swej strony drażnił fakt, że bardziej zręczni odeń orleaniści zaj-mują znowu wszystkie prawie stanowiska państwowe, że wzmaga się centralizacja, podczas gdylegitymiści z zasady szukali zbawienia w decentralizacji.I rzeczywiście.Kontrrewolucja gwał-tem centralizowała, tj.przygotowywała mechanizm rewolucji.Nawet złoto i srebro Francji cen-43Mowa o orędziu Napoleona III do Zgromadzenia Narodowego.W orędziu tym cesarz zawiadamiał o rozwią-zaniu ministerstwa Barrota i o utworzeniu nowego. Red.44Józef Fouch� (1763- 1820) minister policji za Napoleona I. Red.65tralizowała ona w Banku Paryskim za pomocą przymusowego kursu obiegowego banknotów istworzyła w ten sposób gotowy skarbiec wojenny rewolucji.Orleanistów wreszcie drażniło, że wyłaniająca się znowu na powierzchnię zasada legitymizmuprzeciwstawiała się ich nielegalnie urodzonej zasadzie bocznej linii dynastii, że ich samych wciążponiżano i znieważano, jak szlachcic znieważa swą żonę mieszczankę [ Pobierz całość w formacie PDF ]