[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Katniss, myślę, że prezydent Snow nie zabije Peety  mówi Prim.Oczywiście,że tak mówi; myśli, że to właśnie mnie uspokoi.Ale jej kolejne słowa są dla mniezaskoczeniem. Jeśli to zrobi, nie zostanie mu już nikt, na kim ci zależy.Nie będziemógł cię zranić.Nagle przypominam sobie inną kobietę, która widziała całe zło, jakie Kapitol ma dozaoferowania.Johanna Mason, trybutka z Siódmego Dystryktu w ostatnich Igrzyskach.Chciałam powstrzymać ją przed wejściem do dżungli, gdzie głoskółki naśladowały głosytorturowanych bliskich, ale odepchnęła mnie, mówiąc: Nie zrobią mi krzywdy, bo nie grozi mi to, co wam.Nie został już nikt, kogobym kochała.I wiem, że Prim ma rację, że Snow nie może pozwolić sobie na zmarnowanie życiaPeety, szczególnie teraz, kiedy Kosogłos wywołuje takie spustoszenie.Już zabił Cinnę.Zniszczył mój dom.Moja rodzina, Gale, a nawet Haymitch są poza jego zasięgiem.Pozostał mu tylko Peeta. Więc& jak myślisz, co mu zrobią?  pytam.Prim brzmi o tysiąc lat starzej, kiedy się odzywa. Wszystko, byle tylko cię złamać.11.Co mnie złamie? To pytanie, które zżera mnie od środka przez następne trzy dni,kiedy czekamy na uwolnienie z naszego więzienia bezpieczeństwa.Co rozbije mnie namilion kawałków, których nie da się już posklejać, nie da się użyć? Nie wspominam o tymnikomu, ale ta myśl pochłania mnie, kiedy tylko nie śpię i przedziera się do moichkoszmarów.Jeszcze cztery pociski burzące spadają na nas w tym czasie, wszystkie potężne,bardzo szkodliwe, ale nie widać pośpiechu w tym ataku.Bomby zrzucane są co kilkadługich godzin, więc kiedy już myślisz, że nalot się skończył, kolejny wybuch wstrząsatwoimi wnętrznościami.Wydaje się, że celem jest raczej utrzymanie nas w zamknięciuniż zdziesiątkowanie Trzynastki.Okaleczyć dystrykt, tak.Zmusić ludzi do włożenia sporejpracy w odbudowanie go.Ale zniszczyć? Nie.Coin miała rację w tym względzie.Nieniszczysz tego, co chcesz w przyszłości zagarnąć.Przypuszczam, że, na krótszą metę,chcą powstrzymać atak na transmisje telewizyjne i utrzymać mnie z dala od telewizorówPanem.Prawie nie otrzymujemy informacji o tym, co się dzieje.Nasze ekrany nigdy sięnie włączają, a głos Coin przekazuje nam jedynie krótkie aktualności dotyczące rodzajupocisków.Oczywiście wojna wciąż się toczy, ale o jej przebiegu nie wiemy nic.W bunkrze współpraca wyznacza porządek dnia.Stosujemy się do ścisłego planuposiłków i kąpieli, ćwiczeń i snu.Niewielkie okresy uspołeczniania się mają zmniejszyćnudę.Nasza przestrzeń staje się bardzo popularna, bo i dzieci, i dorośli są zafascynowaniJaskrem.Osiąga on status gwiazdy dzięki wieczornej grze o nazwie Szalony Kot.Kilka lattemu stworzyłam ją przypadkiem podczas zimowego braku prądu.Trzeba jedynieporuszać strumieniem światła latarki dookoła podłogi, a Jaskier próbuje go złapać.Jestem na tyle małostkowa, by czerpać z tego rozrywkę, bo uważam, że robi przy tym zsiebie głupka.Z jakichś dziwnych powodów wszyscy tutaj uważają, że jest mądry izachwycający.Przyznano mi nawet dodatkowy zestaw baterii  ogromne marnotrawstwo do wykorzystania w tym celu.Mieszkańcy Trzynastki są naprawdę spragnieni rozrywki.Trzeciej nocy, podczas gry, odpowiadam sobie na pytanie, które zjada mnie odśrodka.Szalony Kot staje się metaforą mojej sytuacji.Jestem Jaskrem.Peeta jestświatłem, czymś, co tak bardzo chcę ocalić.Dopóki Jaskier czuje, że ma szansę złapaćnieuchwytne światło w swoje łapy, jeży się agresywnie.(Tak się zachowywałam od czasuopuszczenia areny, myśląc, że Peeta żyje.) Kiedy światło gaśnie całkowicie, Jaskier przezchwilę szaleje i nie wie co się dzieje, ale radzi sobie z tym i w końcu zajmuje się czymśinnym.(Tak by się stało, gdyby Peeta umarł.) Ale jedna rzecz prawdziwie doprowadzaJaskra do szaleństwa: kiedy światło pali się, ale jest daleko poza jego zasięgiem, wysokona ścianie, gdzie nie jest w stanie doskoczyć.Chodzi wtedy w tę i z powrotem wzdłużściany, zawodzi i nie da się go pocieszyć albo odwrócić jego uwagi.Jest bezużytecznydopóki nie zgaszę światła.(To właśnie Snow stara się teraz zrobić mnie, nie wiem tylkojaką formę przyjmuje jego gra.)Być może fakt, że zdałam sobie z tego sprawę, jest dla Snowa wystarczający.Wiedza, że Peeta jest w jego mocy, torturowany, by wydobyć z niego informacje o rebelii,była bolesna.Ale wiedza, że torturowany jest z mojego powodu, jest nie do zniesienia.Pod ciężarem tej wiedzy naprawdę zaczynam się łamać.Po Szalonym Kocie zostajemy skierowani do łóżek.Elektryczność pojawia się iznika; czasami lampy palą się pełną mocą, innym razem mrużymy oczy, by dostrzec sięw ciemnościach.W nocy światło przygasa niemal całkowicie i zapalają się lampkibezpieczeństwa w każdej przestrzeni.Prim, która zdecydowała, że ściany jednakwytrzymają, przytula się do Jaskra na dolnym łóżku.Mama śpi na górnym.Zaofiarowałam się, że będę spać na którymś z nich, ale każą mi się trzymać materaca napodłodze, jako że śpię tak niespokojnie.Nie rzucam się na materacu teraz, kiedy moje mięśnie są usztywnione w próbiezebrania się w sobie.Ból serca powraca i wyobrażam sobie jak począwszy od niego pocałym moim ciele rozchodzą się maleńkie pęknięcia.Poprzez tułów, w dół rąk i nóg,pozostawiając mnie poprzecinaną szczelinami [ Pobierz całość w formacie PDF ]