Dusza zaczarowana t. 1 i 2 Rolland R

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najdziwniejsze było, że nie czuła się tym wcale zawstydzona, ona, skromna Anetka, imiała ochotę odpowiedzieć: A jak się panu podobam?Zamieniali porozumiewawcze spojrzenia.Nie miało to znaczenia, jeśli ją widział bezosłon, wiedziała bowiem, że jej nigdy nie będzie posiadał.Marceli czytał w niej ową pewnośći nie czuł zakłopotania.Myślał: Zobaczymy!Albowiem znał tego drugiego. Ten drugi , Roger Brissot, był jego kolegą z liceum.Franek doskonale rozumiał, dlaczegoAnetka woli Rogera.na początek przynajmniej (potem?.to inna sprawa!.).Brissot byłpięknym chłopcem o ujmującej, jasnej twarzy, regularnych, dość grubych rysach i szczerymwyrazie wesołych ciemnych oczu.Policzki miał pełne, gładko wygolone, zęby zdrowe; mło-dzieńczo bujne, czarne włosy, przedzielone z boku, podnosiły się nad inteligentnym czołem.Wysoki, o szerokiej piersi, długich nogach i muskularnych ramionach, poruszał się swobod-nie, żywo gestykulował.Mówił dobrze, nawet bardzo dobrze, głosem ciepłym, dzwięcznym,dość niskim i metalicznym, który podobał się wszystkim który podobał się jemu samemu.Był rywalem Francka w nauce, posiadał inteligencję żywą, bystrą i błyskotliwą, a nawykły dosukcesów na polu.umysłowym, miał również upodobanie do ćwiczeń fizycznych.Podczaspobytu w Burgundii, gdzie lasy i winnice majątku jego rodziców przytykały do posiadłościwiejskiej Rivi�re ów, odbywał dalekie piesze spacery, polował i doskonale jezdził konno;Anetka dawniej spotykała go nieraz na przechadzkach.Ale wówczas nie pragnęła towarzysza;55wolała samotne wędrówki.Podobnie i Roger, wypuszczony z murów Paryża, w owych mie-siącach swobody grał rolę młodego Hipolita13, udając, że woli konia i psa niż dziewczynę.Mijając się zamieniali tylko pozdrowienia i spojrzenia.Nie wszystko z tych czasów prze-padło.Pozostały miłe obrazy i nieokreślony bliżej pociąg dwu istot fizycznie jakby stworzo-nych dla siebie.Rodzina Brissotów pragnęła tego związku, bowiem w równej mierze majętności jak i oso-by młodych stworzone były na to, żeby się połączyć.Jednak dopóki żył Raul Rivi�re, stosun-ki ich, przy obustronnej uprzejmości, były chłodne i dalekie.Dziwnym zbiegiem okolicznościRivi�re, który liberalizmem umysłu nie dałby się nikomu prześcignąć, jako architekt, aż doczasów sprawy Dreyfusa, zaliczał do swych klientów samą niemal arystokrację i reakcjoni-stów.Zbyt zręczny na to, by im nie służyć do mszy , a nawet (bez metafory), by na nią niechodzić, o ile to było potrzebne dla uzyskania dobrej opinii, był uważany za wstecznika, anawet klerykała (śmiał się z tego serdecznie) w oczach radykałów republikańskich swej pro-wincji.Brissotowie byli natomiast ostoją radykalizmu.Ta rodzina prawników adwokaci,prokuratorzy itd. twierdziła z dumą, że od stu lat przeszło jest republikańską.Była nią wistocie za czasu pierwszej republiki, zapominali tylko dodać, że ich pradziad, były członekKonwentu, otrzymał po powrocie Burbonów order Lilii.Wierzyli wszyscy w republikę, jakinni wierzą w Boga Ojca, i uważali się za związanych tradycją: noblesse oblige!14 Toteżuznali za stosowne trzymać się z dala od Raula Rivi�re, aby w ten sposób wyrazić mu nie-dwuznacznie swe surowe potępienie.Nic sobie z tego nie robił, gdyż nie spodziewał się odnich żadnego zamówienia.Nadeszła w końcu słynna sprawa i Rivi�re znalazł się, sam niewiedząc jak, w partii postępowej.Spostrzegł, że nagle jakby go rehabilitowano; zapomniano oprzeszłości, jak gdyby gąbka jakaś przesunęła się wymazując ją całą; odkryto w nim nawetwielkie zalety obywatelskie i republikańskie, o których nie miał pojęcia, z których by jednak:nie zaniedbał wyciągnąć znacznych korzyści, gdyby śmierćnie pokrzyżowała jego planów.Plany Brissotów nie doznały szwanku.Zagorzali republikanie, którzy wiek cały umielitrzymać wysoko wzniesiony sztandar swych przekonań i interesów, byli bogaci i oczywiściepragnęli się dalej bogacić.Wiedzieli, że Rivi�re zostawił córce duży majątek.Bardzo im byłona rękę połączyć dobra swe w Burgundii z jej posiadłością, która by je pięknie zaokrągliła.Ale dla ludzi mających zasady Brissotów sprawy majątkowe stały na drugim planie, nawetwówczas, kiedy o nich najpierw myślano.Gdy rozważano sprawę małżeństwa, najważniejszabyła osoba wybranki.W tym zaś wypadku wybranka ta zaspokajała wszystkie wymagania.Anetka podobała się rodzinie Brissotów, gdyż była poważna, dobrze ułożona i jak mówiono okazała wielkie przywiązanie do ojca.Jej inteligencja i prostota czyniły najlepsze wrażenie;w towarzystwie umiała się zachować doskonale.Dużo spokoju.Dosyć dowcipu.Zupełniezdrowa.Zapewne uznano za przesadę jej studia w Sorbonie, badania naukowe i dyplomy, alesądzono, że była to tylko rozrywka młodej inteligentnej dziewczyny, która się nudzi.Oczywi-ście pójdzie to w kąt przy pierwszym zaraz dziecku.Brissotowie byli zresztą zadowoleni zesposobności okazania, że umieją cenić wykształcenie nawet u kobiet, oczywiście pod warun-kiem, by nie sprawiało kłopotu! Zresztą Anetka nie byłaby, dzięki Bogu, pierwszą intelektu-alistką w rodzinie.Matka Rogera i jego siostra Adela cieszyły się sławą kobiet o szerokimumyśle (w pewnym sensie uzasadnioną), a zarazem kobiet wielkiego serca, zdolnych braćudział w życiu umysłowym i pracach mężczyzn swego rodu.Intelektualizm Anetki stanowiłgwarancję, iż (ważny punkt!) nie ma obawy, żeby z jej strony groziło niebezpieczeństwo kle-rykalizmu.Zresztą znajdzie w nowej rodzinie serdeczną opiekę, która uchroni ją od wszelkiejprzesady.Kochane to dziecko bez żadnej trudności wejdzie w grono tych, których nazwisko13Hipolit w mitologii greckiej syn Tezeusza, króla Aten.Piękny młodzieniec, czysty i wstydliwy, czcicielArtemidy; zamiłowany myśliwy.14Woblesse oblifife (fr.) szlachectwo obowiązuje.56przybierze, nie ma już rodziców i z największą radością podda się egidzie swej drugiej matki inieco starszej siostry, które niczego bardziej nie pragną, jak nią kierować.Panie Brissot, do-bre obserwatoria, uznały, że Anetka jest naprawdę sympatyczna, dystyngowana, łagodna,uprzejma, powściągliwa, nieśmiała (z ich punktu widzenia nie było to złe) i dość chłodna(było to niemal cnotą).Roger tedy zaczął starania o rękę Anetki za zupełną zgodą całej rodziny, której opinii na-przód zasięgnął.Nigdy się przed nią z niczym nie ukrywał, zawsze pewny uznania.Ten doro-sły już chłopak był bożyszczem swych bliskich i odwzajemniał to uczucie.W rodzinie Bris-sotów uprawiano wzajemną adorację.Istniała w tym hierarchia, ale każdy przedstawiał pewnąwartość.Przyznać należy, że los obdarzył ich dość hojnie, nie skąpiąc zarówno zalet umysłu iciała jak i majątku.Wiedzieli o tym doskonale, lecz jako ludzie dobrze wychowani umieli sięutrzymać w granicach dobrego smaku i nie okazywali swych uczuć tym wszystkim, których zzasady uważali na niższych niż oni sami [ Pobierz całość w formacie PDF ]