[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Oskarżenie twierdzi, że aktu zdrady stanu dopuściłam się nagrywając film, który w dużej mierze przyczynił się do założenia naszej kolonii.Przyznaję, że uczestniczyłam w nagraniu wiadomości przesłanej z Ramy na Ziemię, ale kategorycznie zaprzeczam, że “kolaborowałam z Obcymi" lub że w jakikolwiek sposób sprzymierzyłam się z budowniczymi Ramy przeciwko ludzkości.- Nagrałam film, o czym mówiłam już wczoraj, ponieważ nie pozostawiono mi wyboru.Ja i moja rodzina byliśmy całkowicie uzależnieni od istot znacznie od nas potężniejszych.Obawiałam się, że moja odmowa może wywołać odwet.Nicole napiła się wody i znów zwróciła się do przysięgłych.- Pozostają jedynie dwa dowody, na podstawie których można mnie skazać; zeznania mojej córki Katie oraz taśma której wysłuchaliśmy wczoraj, na której rzekomo zarejestrowano moje wypowiedzi skierowane do członków mojej rodziny.- Mam nadzieję, że zdajecie sobie państwo sprawę, jak łatwo jest spreparować takie nagrania; technicy zeznali wczoraj, że spędzili setki godzin na przesłuchiwaniu taśm, zanim udało im się uzyskać trzydzieści minut materiału, który nazwano “miażdżącym dowodem".Powiedzieli także, że najdłuższe nagranie pochodzące z jednej rozmowy miało nie więcej niż osiemnaście sekund.W związku z tym stwierdzenie, że moje słowa były wyrwane z kontekstu, wydaje się raczej oczywiste.- Jeżeli chodzi o zeznania Katie Wakefield, mogę tylko oświadczyć, a nie przychodzi mi to łatwo, że moja córka kilkakrotnie rozminęła się z prawdą.Nieprawdą jest, że wiedziałam o wywrotowej działalności mojego męża, a skoro tak, nie mogłam mu w niej pomagać.- Proszę pamiętać, że w krzyżowym ogniu pytań zeznania Katie okazały się częściowo sprzeczne i moja córka, zanim zemdlała, odwołała część obciążających mnie zeznań.Sędzia wyjaśnił państwu, że Katie Wakefield ostatnio nie czuła się dobrze i że jej odpowiedzi na moje pytania nie należy włączać do sprawy.Proszę państwa, abyście nie poszli za radą sędziego i wzięli pod uwagę wszystko, co mówiła Katie: zarówno jej odpowiedzi na pytania oskarżyciela, jak i moje, kiedy starałam się uzyskać informacje o dokładnym czasie i miejscu czynów rzekomo przeze mnie popełnionych.Nicole zrobiła jeszcze jeden krok do przodu; mówiła teraz wpatrując się przysięgłym w oczy.- To państwo musicie osądzić, co jest prawdą.Staję przed wami z ciężkim sercem, trudno mi uwierzyć, że rzeczywiście zostałam oskarżona o tak haniebny czyn.Starałam się służyć ludziom jak najlepiej, nie jestem winna zarzucanych mi zbrodni.Myślę, że podobnego zdania byłaby każda inteligentna istota żyjąca we wszechświecie, bez względu na wynik tego procesu.Zapadał zmierzch.Nicole w zamyśleniu oparła się o ścianę swojej celi.Jaka będzie ostatnia noc w moim życiu? Przeszedł ją zimny dreszcz.Od ogłoszenia wyroku zasypiała ze świadomością, że następny dzień przyniesie śmierć.Gdy zrobiło się ciemno, Garcia przyniosła jej kolację.Od kilku dni jedzenie znacznie się poprawiło.Jedząc smażoną rybę Nicole pomyślała o pięciu latach, które minęły od czasu gdy poznała pierwszych pasażerów Pinty.Gdzie popełniliśmy błąd? - zastanawiała się.W głowie usłyszała głos Richarda.Jej mąż nigdy nie ufał ludziom, miał o nich jak najgorsze zdanie.Uważał, że w Nowym Edenie powodzi im się zbyt dobrze.- Doprowadzimy kolonię do ruiny, tak jak uczyniliśmy to z Ziemią - mówił.- Podboje, agresja, wrogość - to wszystko zapisane jest w naszych genach, wykształcenie nie wystarcza, aby to zmienić.Spójrz na bohaterów O'Toole'a, Jezusa i tego młodego Włocha, św.Michała z Sieny.Zabito ich, bo głosili, że ludzie powinni wykazać się bardziej błyskotliwą inteligencją niż szympansy.Ale tutaj, w Nowym Edenie, myślała Nicole, mieliśmy okazję stworzyć lepszy świat.Mieliśmy wszystko, co było nam do tego potrzebne.Wiedzieliśmy o istnieniu istot znacznie przewyższających nas intelektualnie, które stworzyły dla nas środowisko, w którym.Nicole skończyła jeść rybę i postawiła przed sobą czekoladowy pudding.Uśmiechnęła się przypomniawszy sobie, że to ulubiony deser Richarda.Tak bardzo mi go brakuje.Na korytarzu rozległy się czyjeś kroki.Jej ciałem wstrząsnął dreszcz.Do celi wkroczyło dwóch młodych ludzi w mundurach przybocznej straży Nakamury, każdy z nich trzymał w dłoni latarkę.Nie przedstawili się.Starszy z nich, trzydziestokilkuletni mężczyzna, wyjął z kieszeni jakiś dokument i zaczął czytać:- Nicole des Jardins Wakefield, została pani skazana za zdradę stanu na karę śmierci, jutro o ósmej rano wyrok zostanie wykonany.Śniadanie otrzyma pani o pół do siódmej, w dziesięć minut po zapaleniu się światła.O siódmej trzydzieści wyprowadzimy panią z celi.O siódmej pięćdziesiąt osiem zostanie pani umieszczona na krześle elektrycznym, prąd zostanie włączony w dwie minuty później.Czy ma pani jakieś pytania?Serce Nicole biło tak szybko, że oddychanie przychodziło jej z wielkim trudem.Starała się opanować.- Czy ma pani jakieś pytania? - powtórzył policjant.- Jak się pan nazywa, młody człowieku? - spytała Nicole łamiącym się głosem.- Franz - odparł mężczyzna po chwili wahania.- A dalej?- Franz Bauer.- No cóż, mój drogi Franzu - Nicole spróbowała się uśmiechnąć - może powiesz mi jak to długo potrwa? Od chwili, gdy włączysz prąd?- Nie wiem - odparł mężczyzna z zażenowaniem.- Straci pani przytomność niemal natychmiast, w ciągu kilku sekund.Ale nie wiem jak długo.- Dziękuję ci - powiedziała Nicole czując, że za chwilę zemdleje.- Czy moglibyście teraz wyjść i zostawić mnie w spokoju?Mężczyźni ruszyli do drzwi.- A mogłabym was prosić o latarkę? - spytała Nicole.- I elektroniczny notes, a może po prostu papier i ołówek?Franz Bauer potrząsnął głową.- Przykro mi - powiedział - ale nie możemy tego zrobić.Tylko dwa listy.Chcialam napisać tylko dwa listy.Jeden do Katie, drugi do Richarda.Chcialam się pogodzić i pożegnać.Wspominała długie godziny spędzone na dnie studni na pokładzie Ramy II.Wtedy przypuszczała, że umrze z głodu.Przeżyła dzięki temu, że przywołała w pamięci wszystkie radosne chwile w swoim życiu.Ale teraz nie muszę tego robić, doszła do wniosku, nie ma wydarzenia, o którym bym nie pomyślała.To jedyna pozytywna strona dwóch lat spędzonych w więzieniu [ Pobierz całość w formacie PDF ]