[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy dowódca oraz obsada fortu-więzienia w Bastylii, na przedmieściu Paryża, stawiła tłumowi opór, nastąpiło oblężenie fortu, jego zdobycie w szturmie, a następnie całkowite zburzenie.Dzień zburzenia Bastylii, to jest 14 lipca, ustanowiony został później świętem narodowym Francji.Po 15 lipca Ludwik XVI wycofał wojsko z Paryża, zgodził się na burżuazyjno-mieszczańskie postulaty przebudowy ustroju państwa na monarchię konstytucyjną i na rezultaty paryskiej rewolucji ludowej.Lecz w sierpniu cała Francja znalazła się w ogniu wielkiej rewolty chłopskiej.Chłopi, stanowiący 75 procent społeczeństwa, domagali się w szczególności zniesienia przygniatających ich obciążeń feudalnych i obniżenia podatków, by ulżyć nędzy, w jakiej się znajdowali.Odpowiadając na to, Zgromadzenie Narodowe zniosło podatek-dziesięcinę na rzecz kościoła, uchwaliło zasadę równości podatkowej, zlikwidowało sprzedawalność urzędów itp.Zaś 26 sierpnia 1789 r.uchwaliło Deklarację Praw Człowieka i Obywatela, która stanowiła kres absolutyzmu królewskiego i zrównywała w prawach wszystkie stany.Wprowadzanemu nowemu ustrojowi towarzyszyło hasło: “Wolność, Równość, Braterstwo”.Wywarło ono później swój przemożny wpływ w całej Europie.Lecz Ludwik XVI nie zamierzał bynajmniej rezygnować z monopolu swej władzy.Ściągnął do Wersalu regiment flandryjski, a emigranci arystokratyczni rozpoczęli na obcych dworach intensywne zabiegi o ich interwencję wojskową we Francji.Wówczas nastąpił wielki marsz tysięcy kobiet paryskich, oraz powstałej niedawno Gwardii Narodowej, na Wersal, zmuszając króla do zgody na kolejne ustalenia Zgromadzenia Narodowego i przeniesienie się do centrum Paryża (pałac Tuileries), gdzie łatwiej można było kontrolować jego poczynania.W latach 1788-91 powstało w Paryżu wiele partii-klubów politycznych, które przygotowały odpowiadające im programy reform.Do najważniejszych należały klub kordylierów, któremu przewodniczył Jacques Danton, oraz klub jakobinów na czele z Maksymilianem Robespierre.Obaj politycy, z zawodu adwokaci, stali się w następnych latach przywódcami rządów i rewolucji, a ostatecznie także jej ofiarami, gdyż obaj straceni zostali na gilotynie.W 1790 r.wprowadzone zostały liczne reformy, dotyczące zmiany podatków, zniesienia ceł wewnętrznych, monopoli i inne.Wszak najpoważniejszym problemem stojącym przed Zgromadzeniem Narodowym był absolutnie pusty skarb państwowy, zwłaszcza że przestały napływać prawie zupełnie bieżące podatki z prowincji.W tej sytuacji, na wniosek członka Konstytuanty, biskupa Talleyranda, który wcześniej był intendentem dóbr kościelnych we Francji, uchwalono 12 lipca 1791 r.ustawę konstytucyjną, na mocy której przeprowadzono konfiskatę wszystkich majątków i posiadłości kościelnych w kraju.Duchowni mieli odtąd otrzymywać pensje państwowe, zaś majątki kościelne, to jest ziemię i obiekty, sprzedawano przez kilka lat w drodze przetargów publicznych, częściowo poprzez ich parcelację.Zasilono w ten sposób poważnie budżet państwa, gdyż posiadłości kościelne stanowiły około 10 procent areału Francji.Nowa konstytucja ustrojowa przyjęta została ostatecznie 3 września 1791 r.Ustanowiła we Francji monarchię konstytucyjną, wprowadzając obieralny Parlament, jako najwyższą władzę ustawodawczą i decyzyjną w państwie.Władzę wykonawczą miał sprawować rząd, złożony z 6 ministrów, królowi pozostawiono politykę zagraniczną i ograniczone prawo veta.Konstytucja przyznała prawa obywatelskie także protestantom i Żydom, znosiła dziedziczne szlachectwo, reformowała sądownictwo i administrację Francji, wprowadzając 83 departamenty, jakie przejmowały wiele dotychczasowych uprawnień centralnej władzy królewskiej.Określiła też prawa obywatelskie, w tym równość wszystkich wobec prawa i utwierdziła własność prywatną.Nowa konstytucja nie miała jednak wpływu na bieżącą sytuację gospodarczą kraju, pogarszającą się nieustannie przez cały 1791 r.Rosły ceny, zwłaszcza produktów żywnościowych, kwitła spekulacja, mnożyły się grabieże sklepów, rozboje, zamieszki na tle religijnym, podsycane przez prześladowany kler itp.Nowoutworzony parlament był głęboko skłócony i nie potrafił zaradzić istniejącym trudnościom i problemom gospodarczym.Potęgowane one były również przez arystokratycznych emigrantów, którzy na habsburskim terytorium Belgii organizowali armię i dywersję przeciwko Francji.Posłowie Konwencji poparli więc wniosek Ludwika XVI o wypowiedzenie wojny Austrii, choć najwyraźniej zgłosił go, licząc na klęskę rewolucyjnej Francji.Faktycznie rozpoczęta w kwietniu 1792 r.ofensywa armii francuskiej, źle wyszkolonej i dowodzonej przez gen.La Fayette, załamała się i regularne wojska koalicji austriacko-pruskiej rozpoczęły przełamywanie pasa granicznych fortów francuskich, zagrażając bezpośrednio Paryżowi.Spowodowało to nowy wielki zryw ludu francuskiego dla obrony rewolucji i do stolicy napłynęła z całego kraju wielka fala uzbrojonych ochotników.Przynieśli ze sobą z południa “Marsyliankę”, pieśń zagrzewającą do rewolucji.Zradykalizowało swe działania Zgromadzenie Narodowe.Również Komuna Paryska, to jest rewolucyjny samorząd Paryża, działający od 1789 r., bardzo się uaktywniła i poszerzyła o przedstawicieli radykalnych mieszczan.Zgodnie z ich postulatami wprowadzono władzę komisarzy ludowych w wojsku i w prowincjach, powołano Trybunał Rewolucyjny do sprawowania doraźnych sądów, skonfiskowano dobra emigrantów arystokratycznych, uwolniono chłopów od spłat obciążeń feudalnych, zarządzono banicję opornych księży, wprowadzono śluby i rozwody cywilne, reglamentację chleba i zbóż, zamknięto prawicowe gazety.Król, po nieudanej ucieczce, wraz z rodziną do Belgii (w czerwcu 1791 r.), został zawieszony przez Zgromadzenie Narodowe i w sierpniu 1792 r.uwięziony.Próbował go później oswobodzić gen.La Fayette, lecz armia odmówiła mu posłuszeństwa i sam wówczas oddał się do niewoli Austriakom.Większość tych zmian wprowadzona została w sierpniu 1792 r., stąd później określono je rewolucją sierpniową [ Pobierz całość w formacie PDF ]