[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wreszcie poprosiłem Kaltenbrunne ra, aby porozmawiał na ten temat z Hitlerem, który oczywiście dał5 W swych wspomnieniach wydanych w 1949 r.Musy stwierdza, że Schellenberg prosit go wówczas o pomoc w uzyskaniu azylu politycznego w Szwjcarni istniejącej sytuacji Musy nie mógł mu jednak wówczas nic obiecać.6 Kaltenbrunner doskonale orientował się w grze prowadzonej przez Schellen-berga i paraliżował ją nie tylko ze względu na swój fanatyzm, lecz i dlatego, że przeciwstawiając się zwolnieniu czołowych osobistości politycznych (m.in.Herriota i Rcynauda) pragnął, w obliczu nadchodzącej klęski, zatrzymać ich w swo im ręku jako przyszły argument przetargowy.248mu ostrą odprawę.Z kolei zaproponowałem, aby Kaltenbrunner spotkał się z doktorem Burckhardtem.Ten zaasekurował się, informując o tym spotkaniu Ribbentropa, ale w końcu rozmowa po między nimi doszła do skutku.Doktor Burckhardt był bardzo zadowolony z wyników spotkania.Zdawało się, że Czerwony Krzyż uzyska prawo interwencji w sprawach więźniów obozów koncentracyjnych, a także jeńców wojennych.Doktor Burckhardt sformułował rezultaty tych rozmów na piśmie.Dla Kaltenbrunnera jednak wyniki rozmów były zbyt konkretne.Oświadczył, że nie jest w stanie spełnić postulatów doktora Burckhardta, ale — dla uratowania twarzy — przystał na to, aby Czerwony Krzyż zabrał większość więźniarek francuskich internowanych w Ravensbruck.Starałem się nadal wywierać nacisk na Himmlera i wskazałem mu na poważne skutki niedotrzymania umowy w sprawie transportu Żydów, ale nie udało mi się nakłonić go do energicznej akcji.Tak więc moja próba humanitarnego rozwiązania tego problemu spełzła na niczym.Taka była ogólna atmosfera, gdy w lutym 1945 r.otrzymaliśmy wiadomość od szwedzkiego ambasadora Amtmana Thomsena, że hrabia Bernadotte pragnie przybyć do Berlina na rozmowy z Himm lerem.Ribbentrop przysłał swojego osobistego doradcę, radcę tajnego Wagnera, aby zapytać, czy to ja poprzez swoje kontakty w Szwecji, zaaranżowałem to spotkanie.Odpowiedziałem Wagnerowi — zgodnie z prawdą — że nic mi nie wiadomo o propozycji Bernadotte'a i od razu o tym poinformowałem Kaltenbrunnerai Himmlera.Himmlera bardzo to zainteresowało, ale zaniepokojony był tym, że cała sprawa przeszła przez ambasadę i Ministerstwo Spraw Zagranicznych.Ten fakt zmuszał go do podejmowania Bernadotte niejako urzędowo, a to z kolei oznaczało, że trzeba było informować o wszystkim Hitlera.Ponieważ Himmler pełnił w tym czasie obowiązki dowódcy Armii Wisła i miał swoją główną kwaterę w Prenzlau7, zlecił Kaltenbrunnerowi, aby ten w odpowied-7 25 stycznia 1945 r.Himmler, nie mając żadnych wyższych kwalifikacji wojskowych, został mianowany dowódcą nowo utworzonej Grupy Armii “Wi sła", w której skład weszły wojska niemieckie broniące się na Pomorzu i nad środkową Odrą.Wg relacji Guderiana Hitler uważał, że Himmler poprzednio dobrze się spisał na froncie zachodnim, ponadto zaś jako dowódca armii zapa-249nim momencie porozmawiał z Hitlerem i wybadał stanowisko Fuhrera w tej kwestii.Kaltenbrunner był codziennie obecny na posiedzeniach rady wojennej w Kancelarii Rzeszy i często pozostawał z Hitlerem sam na sam.Jednocześnie, nie chcąc ryzykować osobistej odmowy, Reichsfuhrer poprosił Gruppenfiihrera Fege leina (którego żona była siostrą Ewy Braun), aby zapytał Hitlera, co sądzi o wizycie hrabiego.Fegelein doniósł następnego dnia o re akcji Hitlera i powtórzył dosłownie słowa wodza: Nie osiągnie się niczego za pomocą takich głupstw, gdy się prowadzi wojnę totalną.Tymczasem hrabia Bernadotte przybył do Berlina.Rozmawia łeni telefonicznie z Himmlerem i prosiłem go gorąco, aby nie tracił okazji spotkania się z hrabią, podkreślając różne możliwości poli tycznych sondaży, jakie mogłyby wypłynąć w czasie takiej rozmowy.Po dłuższej dyskusji na ten temat Himmler wreszcie zgodził się na pozostawienie sobie furtki — Kaltenbrunner miał poróz mawiać z Ribbentropem, a ja z Wagnerem.Obaj mieliśmy starać się nakłonić Ribbentropa, aby przyjął Bernadotte'a, nie informu jąć o tym Fiihrera.Z kolei Ribbentropowi nie należało mówić o tym, że Fiihrer z góry odrzucił możliwość pertraktacji z hrabią.Gdyby Ribbentrop się zgodził, Kaltenbrunner i ja przyjęlibyśmy hrabiego po jego wizycie u Ribbentropa.W ten sposób Himmler mógłby zyskać na czasie, obserwując, jak się rzecz rozwija, bez oficjalnego angażowania się w całą sprawę.W rzeczywistości jednak stało się inaczej.Hrabia Bernadotte zadzwonił do.mnie wprost z ambasady szwedzkiej.Najpierw przyjął go Kaltenbrunner, a potem ja, następnie udał się do Ribbentropa.Chociaż w czasie pierwszej rozmowy byłem pełen rezerwy, udało mi się nawiązać dobre stosunki z hrabią.Dostrzegłem w tej rozmowie możliwość realizacji dawnych planów — zakończenie wojny dla Niemiec
[ Pobierz całość w formacie PDF ]