[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dwie rzeczy tak ich trzasnęły, jedna to ta, że w ogóle coś tu jest.Podobno już od wiosny szukają w ca­łym województwie, rozkopują grunta orne i nieużytki, bo im się wydawało, że powinno coś być, tylko nie wiedzieli gdzie.Zdaje się, że nawet jeden z drugim się założył, dołączyło jeszcze paru i w ogóle o te wykopki cały totaliza­tor idzie.Najbardziej przegrany będzie jeden, którego tu nie ma i jeszcze go nie zdążyli zawiadomić, nie wie chłopak, jaka go radość czeka.A druga sprawa, to właśnie ta draka.Zygmunt przerwał, bo jeden z panów, średniego wzrostu i średniej tuszy, niezmiernie żywy w ruchach, padł nagle na kolana, wzniósł ręce ku niebiosom i zaczął wykrzykiwać jakieś zdania w obcym języku.Pozostali, nie przerywając ostrożnego grzebania, podpowiadali mu jakby dalszy ciąg.Tereska nadstawiła ucha.- Chyba po grecku - orzekła trochę niepewnie.- Nie mam zdania, bo pomija oznakowania matematy­czne - oznajmiła zgryźliwie Okrętka.- Po grecku - przyświadczył Zygmunt.- Czasem się natykam na greckich marynarzy.Możliwe, że na ogół mó­wią co innego niż ten tutaj, ale brzmi podobnie.- Zaczynam podejrzewać, że znaleźliśmy coś wstrząsa­jąco nadzwyczajnego.No, mów dalej! Co z tą draką?- A no właśnie.Draka polega na tym, że podobno istnie­je jakiś facet, który im cholernie bruździ.Jakiś niedouczony archeolog, który rzucił uczciwą pracę, czy też może prze­ciwnie, skoczybruzda, który zapadł na takie hobby.Pęta się za nimi i też szuka, ale dla siebie.Prywatna inicjatywa.Zdaje się, że ma nadzieję tą drogą dojść do majątku, bo kradnie z tych wykopalisk wyłącznie przedmioty złote i bilon, z tym, że bilon jak leci.Straty przez niego mają okropne.- W naszych wykopaliskach nie ma znowu tak dużo złota - przerwała krytycznie Tereska.- O ile wiem, to ledwo czasem coś się przytrafi, a i to obcego pochodzenia,- Nie szkodzi.On wierzy w szlachetny kruszec i szuka wszędzie, przy czym niszczy, co popadnie, nie specjalnie, tylko przez lekceważenie.Wartości historyczne go nie inte­resują.Jest podejrzenie, że pęta się tu po okolicy i stąd milicja.Mają nadzieję wreszcie go złapać.Nazywa się Jaworek.- Wiedzą, jak się nazywa i jeszcze go nie złapali? - zgorszyła się Tereska.- Po pierwsze, ma fałszywy dowód osobisty, nie wiado­mo na jakie nazwisko.Już parę razy zmieniał.A po drugie, wcześniej nie mogli mu nic udowodnić:, dopiero teraz mają na niego hak.Nie z tego tutaj, tylko z jakichś jego wcześ­niejszych starań, naraził się ostro parę miesięcy temu.- Myślisz, że to jego morda była w krzakach? - spytała ostrożnie Okrętka.- Nic nie myślę, nie wiem czy jego.Milicja myśli, że on sobie dobrał jakichś wspólników.Możliwe, że się trochę po­sprzeczali.- I ten Jaworek trafia i znajduje, a oni nie mogą? - zauważyła Tereska, ciągle zgorszona i pełna potępienia.- Tu trafił jeszcze przed nami!- Czasem trafia, a czasem kradnie tam, gdzie oni znaj­dują.To autentyczny maniak, poszkodowany na umyśle, tacy miewają ślepe szczęście.Trzej panowie oderwali się od zbocza pagórka.Promie­nieli nadal blaskiem prawie nadprzyrodzonym.Przeszli na ścieżkę, gdzie czekały trzy młodsze osoby.- Znakomite! - westchnął jeden z nich, wysoki i chudy, z haczykowatym nosem.- Znalezisko jest fantastyczne, może potwierdzić przypuszczenia!- Mam nadzieję! - wykrzyknął ten, który uprzednio się modlił.- Przepraszam bardzo, po jakiemu pan mówił? - spyta­ła grzecznie Tereska.- Czy to nie było po grecku?- Po grecku - przyświadczył szybko łysy.- Docent Wiśniewski zna grecki wyśmienicie.Cytował Homera w oryginale, ale ze wzruszenia wzbogacił trochę teksty.- Nic nie szkodzi, my i tak nie rozumiemy.- powiedzia­ła Okrętka uprzejmie.- Gdyby pan wykrzykiwał pi razy lambda, podzielone przez alfa plus beta, moglibyśmy jakoś ocenić, ale Homer.- O, pi razy lambda, podzielone przez alfa plus beta, charin echo! - wykrzyknął natychmiast ruchliwy.- Podziękowania - wyjaśnił życzliwie łysy - docent Wiśniewski składał wyrazy wdzięczności wszystkim siłom wyższym, ale okazuje się, że przeoczył bogów matematycz­nych.- To znaczy, że co? - spytała chciwie Tereska.- Rzeczywiście, to jest takie nadzwyczajne? Co to jest? Z jakiego to okresu? Cały dzień się zastanawiamy i nie możemy zgadnąć, i mamy nadzieję, że panowie nam po­wiedzą.- A w namiocie mamy garnek - dodała niespokojnie Okrętka.- Ten, który wleciał do rzeczki, stłukł się, bardzo nam przykro, ale pozbieraliśmy wszystkie skorupy.Czy to garnek od tego.?Całe rozpromienione i przejęte towarzystwo ruszyło ku namiotom.Zygmunt odczuwał złośliwą satysfakcję, ponie­waż trzej panowie znaleźli się w takiej samej sytuacji, jak on nieco wcześniej, z tą tylko różnicą, że nie czyniono prób rozerwania ich na sztuki.Niemniej w potoku pytań Tereski i Okrętki nie pojawiła się ani jedna przerwa, w którą ktokol­wiek zdołałby wedrzeć się odpowiedzią.Zamilkły częściowo dopiero przy namiotach, a i to wy­łącznie dlatego, że obok wygasłego ogniska leżał rozciąg­nięty długi kawał papieru toaletowego, na którym widniał ułożony z patyków i kamieni stanowczy napis: CISZA MA BYĆ!!!!!! W charakterze sześciu wykrzykników wystąpiły wszystkie posiadane sztućce, trzy łyżki, dwa noże i widelec.Był to niewątpliwie komunikat nieobecnego Januszka, któ­ry zapewne obawiał się jakichś okrzyków entuzjazmu.Zwa­żywszy, iż Januszek pozostawał w ścisłym kontakcie z mi­licją, postarano się zastosować do polecenia.- No więc co to jest, to wszystko? - spytała niecierpli­wym szeptem Tereska, kiedy już wszyscy usiedli wokół kupki popiołu i papieru toaletowego z ostrzegawczym napi­sem.- Skoro szkielety, a nie urny, to co.? Nietypowe.? Bo na późniejsze nie wygląda.Zygmunt postanowił sobie, że jeśli jeszcze i jego siostra otworzy usta, jedną z nich zaknebluje.Okrętka otworzyła usta, ale na szczęście nie zdążyła sformułować pytania.- Docent Wiśniewski jest tu specjalistą - rzekł łysy normalnym głosem, nabijając fajkę.- Niech państwu wy­jaśni.Docent Wiśniewski wiercił się i podskakiwał na fotelu z dmuchanego materaca.Zawisły na nim wszystkie spoj­rzenia.- Słyszeliście może przypadkiem o Scytach? - spytał tajemniczo.- Wiecie coś o nich? Liczne plemiona, cały naród, państwo, po którym wszelki ślad zaginął.Coś wie­cie?- Romantyk.- mruknął pobłażliwie chudy.- O ile pamiętam, wykończył ich Olek razem ze swoim Bucefałem - odparła szybko Tereska, również zrezygno­wawszy z szeptu [ Pobierz całość w formacie PDF ]