[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Microsoft będzie musiał założyć centra opracowania oprogramowa­nia w Londynie i w Tokio, aby móc pracować na trzy zmiany.W miarę jak zbliżamy się do tego cyfrowego świata, całe sekto­ry ludności mogą poczuć się lub być ubezwłasnowolnione.Gdy pięćdziesięcioletni hutnik straci pracę, to w przeciwieństwie do swego dwudziestoletniego syna, może nie znaleźć żadnej innej.Kiedy straci posadę współczesna sekretarka, to ma przynajmniej doświadczenie w używaniu komputera, dające się wykorzystać w innej pracy.Bitów nie da się zjeść - w tym sensie nie zaspokoją głodu.Kom­putery nie mają moralności, nie mogą rozwiązywać skomplikowa­nych problemów, takich jak prawo do życia i śmierci.Jednakże cy­frowe życie daje wiele podstaw do optymizmu.Podobnie jak nie można się oprzeć siłom natury, tak nie da się zatrzymać wieku cy­frowego ani zaprzeczyć jego istnieniu.Ma on cztery poważne wła­ściwości, które spowodują, że w końcu zatriumfuje: decentralizację, globalizację, harmonizowanie czynności i przekazywanie kompe­tencji na szczebel wykonawczy.Wpływ decentralizacji będzie najsilniej odczuwany w handlu i w samym przemyśle informatycznym.Tak zwany główny specja­lista do spraw informatyki, który zwykle zarządzał klimatyzowa­nym mauzoleum ze szkła, to cesarz bez szat; taki specjalista już prawie zanikł.Ci, co jeszcze działają, przeżyli dlatego, że mają w firmie tak wysoką pozycję, iż nikt nie może ich wyrzucić, a rada nadzorcza nie ma pojęcia o tym, co się dzieje, lub śpi - albo jedno i drugie.Firma Thinking Machines Corporation, wielki i innowacyjny producent superkomputerów, założona przez elektronicznego ge­niusza Danny Hillisa, zniknęła po dziesięciu latach.W tym krót­kim czasie wprowadziła w świat informatyki komputery o architek­turze masowo równoległej.Jej zniknięcie nie było związane ze złym zarządzaniem ani złym projektem tak zwanej Connection Machinę.Zniknęła, ponieważ okazało się, że równoległość można zdecentra­lizować: te same rozwiązania masowo równoległe można uzyskać łącząc tanie, masowo produkowane komputery.Wprawdzie nie była to informacja interesująca dla firmy Thin­king Machines, ale niesie ona przesłanie dla nas wszystkich, zarów­no bezpośrednio, jak i metaforycznie.Oznacza to, że przedsiębior­stwo przyszłości będzie mogło zaspokajać swe zapotrzebowanie na moc obliczeniową w skalowalny sposób przez zastosowanie wielu komputerów osobistych, pracujących wspólnie nad trudnym obli­czeniowo problemem.Komputery będą pracowały zarówno dla in­dywidualnego użytkownika, jak i dla grupy.Wyraźnie widać, że rozwój kierunku na decentralizację jest w naszym społeczeństwie napędzany przez młodych ludzi z cyfrowego świata.Sama idea państwa narodowego zmieni się także bardzo mocno i zglobalizuje.Rządy za pięćdziesiąt lat będą równocześnie większe i mniejsze.Europa dzieli się na mniejsze jednostki etniczne, a jed­nocześnie próbuje zintegrować się ekonomicznie.Siły nacjonali­styczne są na tyle cyniczne i potężne, że mogą zneutralizować każ­dą próbę unifikacji świata.Ale w świecie cyfrowym wszystkie nie­możliwe dawniej rozwiązania staną się możliwe.Obecnie, gdy dwadzieścia procent ludności świata konsumuje osiemdziesiąt procent jego zasobów, gdy jedna czwarta ludności ma znośne warunki życia, a trzy czwarte ich nie ma, jak może nastąpić zgoda? Podczas gdy politycy walczą z bagażem historii, pojawia się nowa generacja ludzi wolnych od wielu uprzedzeń.Te dzieci są uwolnione od ograniczeń związanych z bliskością geograficzną, która staje się jedyną bazą przyjaźni, współpracy, zabawy i sąsiedz­twa.Technologia cyfrowa może być naturalną siłą wiodącą ludzi do lepszej harmonii.Harmonijny efekt cyfrowego życia jest już widoczny w postaci współpracy, a nie konkurencji różnych dziedzin i przedsiębiorstw.Pojawia się nieobecny do niedawna wspólny język, pozwalający po­rozumiewać się ponad podziałami.Dzieci w szkole mają możliwo­ści oglądania tej samej rzeczy z różnych punktów widzenia.Pro­gram komputerowy na przykład można jednocześnie oglądać jako zbiór instrukcji komputerowych albo jako wiersz utworzony przez układ źródła programu na stronie.Dzieci szybko się dowiadują, że program można zobaczyć z różnych punktów widzenia, nie tylko z jednego.Jednakże mój optymizm pochodzi głównie z tego, że widzę, jak cyfrowe życie wspomaga człowieka.Dostęp, mobilność i zdolność wpływania na zmiany - oto co sprawia, że przyszłość będzie się tak różnić od teraźniejszości.Infostrada wydaje się dziś czymś niezwy­kłym, ale w przyszłości będzie najzwyklejsza w świecie.Przekroczy ona najśmielsze wyobrażenia.Gdy już dzieci zaanektują globalne zasoby informacyjne i przekonają się, że tylko dorosłym brak wpra­wy w ich używaniu, z pewnością znajdziemy nadzieję i godność tam, gdzie one do tej pory nie istniały.Mój optymizm nie wynika z oczekiwania na nowe odkrycia na­ukowe.Znalezienie lekarstwa na raka lub AIDS, odkrycie po­wszechnie akceptowanego sposobu ograniczenia wzrostu liczby ludności albo wynalezienie maszyny, która uwolni nasze powietrze i wody od zanieczyszczeń, może okazać się mrzonką.Nie oczekuje­my na żadne z tych odkryć.One tu są.Teraz.W naszych genach jest zakodowane, że każde kolejne pokolenie staje się coraz bardziej cyfrowe.Kontrolne bity cyfrowej przyszłości znajdują się bardziej niż kiedykolwiek w rękach ludzi młodych.Nic nie może mnie bardziej uszczęśliwić.PodziękowaniaGdy w 1976 roku skierowałem do Narodowej Fundacji Huma­nistycznej pomysł opracowania systemu multimedialnego z dostę­pem przypadkowym, pozwalającego użytkownikowi prowadzić konwersację z żywym lub dawno zmarłym artystą, dr Jerome B.Wiesner, wtedy prezes MIT, przeczytał osobiście tę dziwną propozy­cję, gdyż ze względu na wielkość środków na jej finansowanie wy­magała jego podpisu.Zamiast odrzucić ją jako zwariowany pomysł, zdecydował się mi pomóc, mimo że nie pasowała ona w żaden spo­sób do mojej specjalności, czyli przetwarzania języka naturalnego.I tak zaczęła się nasza wielka przyjaźń.Rozpocząłem pracę nad wideodyskami (w owym czasie całkowicie analogowymi).Wiesner domagał się zaawansowanej lingwistyki i większych możliwości przekazu sztuki.W 1979 roku zdecydowaliśmy o celowości zbudowania Media Lab i przekonaliśmy o tym MIT.Przez następne pięć lat przemierzyliśmy wspólnie tysiące kilome­trów, czasami spędzając razem więcej czasu niż z naszymi rodzina­mi.Dla mnie była to szansa zobaczenia świata oczami Wiesnera i wielu jego sławnych przyjaciół oraz okazja do nauki.Media Lab stało się przedsięwzięciem globalnym, bo Wiesner działał globalnie.Media Lab ceniło sztukę i naukę, bo takie były priorytety Wiesnera.Wiesner zmarł miesiąc przed ukończeniem tej książki.Aż do ostatnich dni chętnie dyskutował o „cyfrowym życiu” i wyrażał ostrożny optymizm.Martwił się, do jakich niecnych celów można używać Internetu, oraz o to, że w wieku cyfrowym więcej ludzi straci pracę, niż ją zyska [ Pobierz całość w formacie PDF ]