w. Faustyna Kowalska DZIENNICZEK DUCHOWY(2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Taka dusza jest najgłębiej zBogiem zjednoczona.O pokoro, zakorzeń się głęboko w całej istocie mojej.O DziewicoNajczystsza, ale i Najpokorniejsza, dopomóż mi zdobyć głęboką pokorę.Teraz rozumiem,dlaczego jest tak mało, świętych, bo mało dusz jest głęboko pokornych.(Dz 1306)1307.ZW.FAUSTYNA PROSIAA O WYLANIE NIEZGABIONEGO MIAOSIERDZIABO%7łEGO DLA NEGODNYCH STWORZECWiekuista Miłości, głębio Miłosierdzia, o Troista Zwiętości, lecz jedno Bóstwo, któredla wszystkich masz miłosne łono, jako dobry Ojciec nie pogardzasz nikim.O Miłości Boża,żywa krynico, wylej się na nas niegodne stworzenia Twoje, niechaj nędza nasza niewstrzymuje potoków miłości Twojej, wszak dla Miłosierdzia Twego nie masz żadnychgranic.(Dz 1307)1308.DUSZ ZW.FAUSTYNY KIEROWAA PAN JEZUS ZA POZREDNICTWM JEJSPOWIEDNIKA+ Jezu, spostrzegłam, jakobyś się mną mniej zajmował.Tak, dziecię Moje,zastawiam się kierownikiem twoim, on się tobą zajmuje według woli Mojej, każde jegosłowo szanuj, jako Moje własne, on Mi jest zasłoną, pod którą się ukrywam.Kierowniktwój i Ja jedno jesteśmy, jego słowa są słowami Moimi.(Dz 1308)1309.ZW.FAUSTYNA Z WIELKIM WZRUSZENIEM ROZWA%7łAAA DWUNASTSTACJ DROGI KRZY%7łOWEJKiedy odprawiam drogę krzyżową, przy dwunastej stacji doznaję głębokiegowzruszenia.Tu rozważam wszechmoc Miłosierdzia Bożego, które przeszło przez SerceJezusa.W tej ranie otwartej Serca Jezusa, zamykam całą biedną ludzkość i poszczególneosoby, które kocham, ile razy odprawiam drogę krzyżową.Z tego zródła niezgłębionegoMiłosierdzia wyszły te dwa promienie, to jest Krew i Woda, one swym ogromem łaskizalewają świat cały.(Dz 1309)3351310.ZW.FAUSTYNA W SWEJ CHOROBIE PROWADZIAA NIEUSTANN WALK OWIERNOZ REGULE ZAKONNEJGdy się jest chorą i słabą, to się ustawicznie robi wysiłki, aby podołać temu, cowszyscy robią zwyczajnie, a jednak i tego "zwyczajnie" nie zawsze podołać można, ale dziękiCi Jezu za wszystko; nie wielkość prac, ale wielkość wysiłku nagradzana będzie.Co jest zmiłości spełnione, nie jest małe, o mój Jezu, wszak oko Twoje wszystko widzi? Nie wiem,dlaczego tak wyjątkowo zle się czuję rano, ażeby wstać z łóżka muszę skupić wszystkie siły,a czasami wprost użyć heroizmu.Na wspomnienie Komunii św.odzyskuję trochę więcej siły.Oto walką się zaczyna dzień i walką się kończy.Kiedy idę na spoczynek, czuję się jakżołnierz powracający z pola walki.Co ten dzień zawiera w sobie, Tobie jest tylko wiadome,mój Mistrzu i Panie.(Dz 1310)1311.ZW.FAUSTYNA, ABY NIE ZRANI SIOSTRY KASZLCEJ, POZOSTAAAZWIADOMIE W AAWCE OBOK NIEJMedytacja.W czasie medytacji Siostra, która obok mnie ma klęcznik ustawiczniechrząka i pokaszluje, nieraz bez przerwy; w pewnym momencie przyszła mi myśl, że zmienięsobie miejsce na czas medytacji, ponieważ było to już po Mszy świętej jednak pomyślałamsobie, gdy zmienię miejsce, Siostra ta spostrzeże się, a tym samym może doznać przykrości,że się od niej odsuwam.Postanowiłam trwać na modlitwie i na swoim miejscu ofiarując Boguakt cierpliwości.Pod koniec medytacji duszę moją zalała pociecha Boża w takiej mierze, wjakiej serce moje znieść było zdolne i dał mi Pan poznać, że gdybym się usunęła od tejSiostry, usunęłabym się też i od tych łask, które na duszę moją spłynęły.(Dz 1311)1312-1313.PAN JEZUS W POSTACI UBOGIEGO MODZIECCA PRZYSZEDA DO FURTYKLASZTORNEJ, W KT�REJ DY%7łUR PEANIAA ZW.FAUSTYNA PROSZC OJEDZENIE+ Jezus w postaci ubogiego młodzieńca dziś przyszedł do furty.Wynędzniałymłodzieniec, w strasznie podartym ubraniu, boso i z odkrytą głową, bardzo był zmarznięty,bo dzień był dżdżysty i chłodny.Prosił coś gorącego zjeść.Jednak poszłam do kuchni, nic niezastałam dla ubogich; jednak po chwili szukania znalazło się trochę zupy, którą zagrzałam iwdrobiłam trochę chleba i podałam ubogiemu, który zjadł.W chwili, gdy odbierałam odniego kubek, dał mi poznać, że jest Panem nieba i ziemi.Gdym Go ujrzała, jako jest, znikł miz oczu.Kiedy weszłam do mieszkania i zastanawiałam się tym, co zaszło przy furcie,usłyszałam te słowa w duszy: córko Moja, doszły uszu Moich błogosławieństwa ubogich,którzy oddalając się od furty błogosławią Mi i podobało Mi się to miłosierdzie twoje wgranicach posłuszeństwa i dlatego zszedłem z tronu, aby skosztować owocu miłosierdziatwego.O mój Jezu, teraz mi jest jasne i zrozumiałam wszystko, co zaszło przed chwilą.Jednak czułam, że co to za ubogi, w którym się przebija taka skromność.Od tej chwili sercemoje jeszcze czystszą miłością zapaliło się względem ubogich i potrzebujących.O, jak sięcieszę, że mi przełożeni dali taką pracę.Rozumiem, że miłosierdzie jest wielorakie, zawsze iwszędzie i w każdy czas można czynić dobrze.Gorąca miłość Boga widzi wkoło siebienieustanne potrzeby udzielania się przez czyn, słowo i modlitwę.Teraz rozumiem słowaTwoje, któreś mi powiedział, o Panie, dawniej.(Dz 1312-1313)3361314.Z RACJI CHOROBY ZW.FAUSTYNA Z WIELKIM TRUDEM WYPEANIAAA SWEOBOWIZKI+ O jak wielkich wysiłków potrzebuję, aby spełnić dobrze swoje obowiązki, wtenczas,kiedy zdrowie jest tak słabe.Tobie tylko będzie wiadome, o Chryste.(Dz 1314)1315.ZW.FAUSTYNA W CHWILACH WEWNTRZNEGO OPUSZCZENIAZACHOWYWAAA SPOK�J+ W chwilach opuszczenia wewnętrznego nie tracę spokoju, ponieważ wiem, że Bógduszy nigdy nie opuszcza, chyba wtenczas jedynie, jak dusza sama przez niewierność zrywazwiązek miłości.Jednak absolutnie wszystkie istnienia zależą od Pana i utrzymywane są Jegowszechmocą [ Pobierz całość w formacie PDF ]