[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I byliście zadowoleni z tych mieszkań?- Pewnie.To znaczy.za sto dolców miesięcznie dało się tam żyć.- Mówiłeś, że poznałeś kilku innych lokatorów.Jak się nazywali?- Herman Harris i Shine, nazwiska nie pamiętam.- Gdzie oni teraz są?- Nie widziałem ich od tamtej pory.- A ty gdzie zamieszkałeś?- W CCNV.Mordecai wyjął z kieszonki marynarki wizytówkę i wręczył ją Lamowi.- Jak długo jeszcze tam będziesz?- Nie wiem.- Czy mógłbyś pozostać ze mną w kontakcie?- Po co?- Na wypadek gdybyś potrzebował pomocy prawnika.Tylko zostaw wiadomość, jeśli się będziesz przenosił do innego schroniska.Lam bez słowa schował wizytówkę.Podziękowaliśmy Lizie i pojechaliśmy z powrotem do ośrodka.Mieliśmy do dyspozycji kilka sposobów wystąpienia z po­zwem w imieniu klientów.Do grona pozwanych zaliczyliśmy na razie spółki RiverOaks, Drake i Sweeney oraz TAG - nie zanosiło się na to, że będzie ich więcej.Pierwsza metoda skarżenia znana jest powszechnie jako zasadzka, drugą określa się mianem serwu i odbicia.W pierwszej wystarczy zgromadzić zasadniczą część mate­riałów, sformułować wstępne oskarżenie, złożyć je w kancelarii sądu, a następnie poinformować o sprawie dziennikarzy, dając do zrozumienia, że ma się dowody na poparcie swoich racji.Zyskuje się przewagę przez zaskoczenie i można liczyć na życzliwość zbulwersowanej opinii publicznej.Wadą owego trybu postępowania jest to, że przypomina skok z krawędzi skały, podczas gdy wcale nie jest pewne, że poniżej została rozciągnięta siatka zabezpieczająca.W metodzie serwu i odbicia najpierw wysyła się do po­zwanego list z identycznymi oskarżeniami, zawierający jedynie groźbę wystąpienia na drogę sądową, a więc będący zaproszeniem do dyskusji nad spornymi kwestiami.Rozpoczyna się wymiana korespondencji, w której każda ze stron próbuje wysondować stan wiedzy przeciwnika.Jeśli wina pozwanego rzeczywiście da się udowodnić, zazwyczaj dochodzi do pota­jemnej ugody i sprawa w ogóle nie trafia do sądu.Obaj z Mordecaiem woleliśmy metodę zasadzki z dwóch powodów.Firma chyba wcale nie zamierzała szukać dróg porozumienia ze mną.Dwa nakazy rewizji dowodziły niezbicie, że Arthur i reszta zarządu wydała sekcji procesowej polecenie ścigania mnie wszelkimi dostępnymi środkami.Ukoronowa­niem tego miało być aresztowanie, o którym informacja musiała być rozpowszechniona w prasie, żebym poczuł się upokorzony.Do tego czasu należało przygotować własny atak.Druga przyczyna wiązała się z samym sednem sprawy.Hectora i ewentualnie innych świadków eksmisji nie wolno nam było niepokoić do czasu oficjalnego wniesienia skargi w sądzie.Ale w czasie gromadzenia materiałów, jaki rozpo­czynał się po złożeniu pozwu, mielibyśmy prawo do zadawania pozwanym wszelkiego rodzaju pytań, oni zaś musieliby na nie odpowiadać pod przysięgą.Automatycznie zyskiwaliśmy też prawo powoływania na świadków dowolnie wybranych osób.Gdybyśmy zdołali odnaleźć Hectora Palmę, byłby zobowiązany do złożenia zeznań pod przysięgą.Także relacje innych eksmitowanych mieszkańców magazynu można by potrak­tować jako formalny materiał dowodowy.Musieliśmy zatem udowodnić to, o czym wszyscy wiedzieli, ale nie sposób było tego dokonać, nie mając określonego przepisami kodeksu prawa do zbierania zeznań.Teoretycznie sprawa należała do prostych.Mieszkańcy magazynu regularnie płacili czynsz - w gotówce, bez żadnych dowodów wpłat - Tillmanowi Gantry’emu bądź innej osobie działającej na jego zlecenie.Właściciel posesji zyskał sposob­ność jej odsprzedania spółce RiverOaks, musiał się jednak szybko decydować, okłamał więc nabywcę w kwestii prawnego statusu ludzi mieszkających w magazynie.Kancelaria Drake’a i Sweeneya, obsługująca tę pilną transakcję, wysłała na wizję lokalną Hectora Palmę, ten zaś, wypędzony i pobity przy pierwszej próbie, wrócił na miejsce w obstawie strażników i dowiedział się wówczas, iż w rzeczywistości ludzie nie wprowadzili się do magazynu samowolnie, lecz zostali tam ulokowani [ Pobierz całość w formacie PDF ]