[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.33 Wojska Witeliusza z³o¿y³y broñ bez walki w Narnii, w po³udniowej Umbrii (Tac.Hist.III 64).296 WITELIUSZWespazjana34.nastêpuj¹c¹ umowê: jeœli mu ocali ¿ycie, otrzyma sto milionów sestercjów.Natychmiast potem u stopni Palatynu wobec licznie zgromadzonego ¿o³nierstwa oœwiadczy³, ¿e ustêpuje z tronu, który przyj¹³ wbrew woli.Lecz gdy wszyscy g³oœno zaczêli protestowaæ, od³o¿y³ tê sprawê.Po up³ywie nocy, z pierwszym brzaskiem, wszed³ w ¿a³obnych szatach na mównicê publiczn¹ i oœwiadczy³ to samo, lecz ju¿ z tekstu pisanego, zalewaj¹c siê rzewnymi ³zami.Tymczasem znowu ¿o³nierstwo i lud przerywaj¹ mu, zachêcaj¹ do wytrwania i na wyœcigi obiecuj¹ sw¹ pomoc.Nabra³ powtórnie ducha.Nag³ym atakiem wypar³ na Kapitol Sabina i pozosta³ych stronników Flawiuszów, zupe³nie tym obrotem sprawy zaskoczonych.Podpaliwszy œwi¹tyniê Jowisza Najlepszego i Najwiêkszego, wydusi³ ich tam, przygl¹daj¹c siê bitwie i po¿arowi z pa³acu Tyberiusza 35 przy uczcie.Wnet potem ¿a³uj¹c swego czynu i na innych winê sk³adaj¹c, zwo³a³ zebranie publiczne i sam z³o¿y³ przysiêgê oraz wszystkich innych do niej sk³oni³, ¿e nic dlañ nie bêdzie wa¿niejsze nad spokój w pañstwie.Wtedy odpasawszy sztylet od boku, poda³ go najpierw konsulowi, póŸniej wobec jego odmowy podawa³ urzêdnikom, wreszcie po kolei ka¿demu senatorowi.Gdy nikt nie przyjmowa³, Witeliusz oddali³ siê niby to, aby z³o¿yæ go w œwi¹tyni Zgody 36.Wtedy niektórzy zawo³ali, ¿e „on jest Zgod¹".Wiêc powróci³ i zapewni³, ¿e nie tylko orê¿ przy sobie zatrzyma, lecz tak¿e przyjmuje przydomek Zgody.16.Nastêpnie doradzi³ senatowi, aby wys³a³ pos³ów oraz kap³anki Westy z proœb¹ o pokój albo przynajmniej o czas do namys³u.Nazajutrz.gdy oczekiwa³ odpowiedzi, doniós³ mu wywiadowca, ¿e wróg siê zbli¿a.Natychmiast skrywszy siê w lektyce, tylko w towarzystwie dwu s³u¿¹cych: piekarza i kucharza, potajemnie kaza³ siê nieœæ na Awentyn, do domu ojca, aby stamt¹d uciec do Kampanii.Wkrótce zawiedziony b³ah¹ i niesprawdzon¹ pog³osk¹, jakoby pokój uzyskano, pozwoli³ siê odnieœæ z powrotem na Palatyn.Tam znalaz³ wszystko opuszczone.Nadto ci, którzy razem z nim byli, rozbiegli siê na wszystkie strony.Owi¹za³ siê pasem pe³nym sztuk z³ota i schroni³ siê do komórki odŸwiernego, uwi¹zawszy psa przed drzwiami, które zatarasowa³ jeszcze ³ó¿kiem i materacem.17.Ju¿ wtargnê³y przednie stra¿e wojska nieprzyjacielskiego37.Nie spotkawszy nikogo, poczê³y wszêdzie myszkowaæ, jak to bywa.One wyci¹gnê³y 38 Witeliusza z kryjówki, pytaj¹c - bo nie wiedziano - kim jest i czy wie, gdzie jest Witeliusz.Wykrêci³ siê k³amstwem.Nastêpnie rozpoznany usilnie prosi³, aby tymczasem potrzymano go pod stra¿¹ lub34Flavius S a b i n u s, starszy brat Wespazjana.ur.w r.8 n.e., przeszed³szy wszystkie stopnie wy¿szej magistratury.dwukrotny konsul, zosta³ prefektem miasta (Rzymu) i pe³ni³ ten urz¹d kilkakrotnie w latach 56-69 n.e.Zgin¹³ 20 grudnia 69 r.n.e.35 Na Palatynie.36 Zob.Tyb.uw.71.37 Dramatyczny opis abdykacji i œmierci Witeliusza podaje Tacyt (His³.III 67-68; III 85).38 Juliusz Placydus.trybun kohorty.ROZDZIA£ 16-18 297w wiêzieniu.Jakoby ma coœ wa¿nego do powiedzenia w sprawie bezpieczeñstwa Wespazjana.A¿ zwi¹zano mu rêce na plecach, na kark na³o¿ono powróz i tak w podartej szacie, pó³nagiego, wleczono na forum wœród powszechnego poszturchiwania i poœmiewiska, przez ca³¹ d³ugoœæ drogi Œwiêtej.G³owê odchylono mu ku ty³owi, gdy¿ trzymano go za w³osy, jak zwykle z³oczyñców, ostrzem miecza podparto mu podbródek, aby mo¿na by³o obejrzeæ jego twarz i aby nie pochyla³ jej w dó³.Niektórzy rzucali w niego gnojem i b³otem.Inni przezywali podpalaczem i ¿ar³okiem.Czêœæ pospólstwa wytyka³a mu nawet fizyczne u³omnoœci.By³ mianowicie potê¿nego wzrostu, twarz mia³ purpurow¹ z ci¹g³ego opilstwa, brzuch opas³y, na jedn¹ nogê nieco kula³ wskutek dawnego uderzenia kwadrygi, gdy us³ugiwa³ powo¿¹cemu Gajusowi w czasie wyœcigów.Wreszcie u Schodów Gemoñskich umêczono go drobnymi ciosami i wykoñczono.Stamt¹d hakiem zawleczono do Tybru.18.Zgin¹³ Witeliusz razem z bratem i synem, w piêædziesi¹tym siódmym roku ¿ycia39.Sprawdzi³a siê przepowiednia tych, którzy zapowiedzieli na podstawie znaku wró¿ebnego - ten mu siê zdarzy³ w Wiennie (jakeœmy ju¿ wspomnieli) - ¿e dostanie siê pod w³adzê jakiegoœ cz³owieka z Galii.Oto zosta³ pokonany przez Antoniusza Prima, dowódcê ze stronnictwa przeciwnego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]