02 Terry Brooks Mroczne Widmo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Był wybrańcem.Jedi westchnął ciężko.Dlaczego Rada nie chciała tego przyjąć do wiado-mości? Czemu się bali zaryzykować, skoro znaki były tak oczywiste?Rozumiał ich sposób myślenia, co wcale mu nie pomagało.yle się stało, że Anakin ma już dziewięć lat, ale to jeszcze nie powód,żeby bezpowrotnie przekreślać jego szanse.Martwił ich nie wiek chłopca,lecz konflikt, który wyczuli w jego duszy:179Anakin zmagał się z samotnością, z oddzieleniem od matki, przyjaciół,domu rodzinnego.Przede wszystkim od matki.Wiedział, co może się wy-darzyć, ale niepewność przyszłości targała nim i szukała ujścia na zewnątrz,niczym przetrzymywany w klatce dziki zwierz.Rada Jedi zdawała sobie spra-wę, że nie da się pohamować tych uczuć działaniem z zewnątrz, że trzebapostawić im tamę od środka.Uznała jednak, że Anakin jest już na to zaduży; doszła do wniosku, że jego poglądy i sposób myślenia ukształtowałysię już na tyle wyraziście, że nie uda się ich zmienić bez szkodliwych skutkówubocznych.Chłopiec był niewolnikiem własnych wewnętrznych sprzeczności,a Ciemna Strona Mocy chętnie wykorzystałaby taką możliwość.Qui-Gon pokręcił głową.To prawda: z przyjęciem Anakina na uczniawiązało się ryzyko, ale przecież niewiele godnych uwagi rzeczy udawało sięw życiu osiągnąć bez ryzyka.Zakon Jedi od zarania opierał się na ścisłymprzestrzeganiu procedur doboru i szkolenia młodych adeptów, ale i w nimzdarzały się wyjątki.Nie mógł znieść świadomości, że Rada odmówiła roz-patrzenia sytuacji Anakina jako tej, w której wyjątek powinien znalezć za-stosowanie.Pozostało mu wierzyć, że ma rację: po powrocie Rada ponownie rozpa-trzy wniosek o przyjęcie Anakina w szeregi nowicjuszy i może zmieni zdanie.A jeżeli nie.To Qui-Gon sam będzie musiał przekonać starszyznę.Odwrócił się i zszedł na niższy pokład, na którym znajdowały się apar-tamenty królowej.Wszyscy pozostali uczestnicy narady czekali już na niego.Obi-Wan skinął mu głową na powitanie, Panaka stał nachmurzony obok nie-go, Jar Jar oparł się o ścianę, jakby chciał się w nią wtopić, Amidala siedziałana tronie, Eirtae zaś i Rabe stanęły po obu jej bokach.Qui-Gon skłonił sięprzed nią i zajął miejsce obok kapitana straży.Biała twarz królowej nie wy-rażała żadnych uczuć, lecz w jej słowach dzwięczał gniew: Kiedy wylądujemy, zamierzam bezzwłocznie przeciwstawić się inwazji.Moi poddani dość już wycierpieli. Kiedy wylądujemy, żołnierze Federacji aresztują Waszą Wysokość i zmu-szą do podpisania ugody! Kapitan Panaka z najwyższym trudem panowałnad sobą.Qui-Gon pokiwał z namysłem głową, zastanawiając się zarazem, co pla-nuje Amidala. Zgadzam się z kapitanem oznajmił. Nie jestem jednak pewien, jakiesą zamiary Waszej Wysokości.Amidaza nawet nie drgnęła, niczym wykuty z kamienia posąg. Nabooodbiorą to, co do nich należy.180 Jest nas tylko dwunastu! wykrzyknął Panaka. Wasza Wysokość dodał poniewczasie. Nie mamy armii!Królowa przeniosła wzrok na Qui-Gona. Jedi nie mogą walczyć za ciebie, pani.Możemy jedynie cię chronić.Tym razem spojrzenie Amidali spoczęło na Jar Jarze, który wbił wzrokwe własne palce u nóg. Jar Jar Binksie!Zaskoczony Jar Jar zesztywniał. Ja, Wasza Wysokość? Tak przytaknęła królowa. Potrzebuję twojej pomocy.W głębi bagien Naboo, na skraju jeziora, pod którego powierzchnią wy-budowano Otoh Gungę, gungańską stolicę, stanęli uciekinierzy przybyli nastatku królowej.Czekali na powrót Jar Jar Binksa.Amidala, jej dworki,dwaj rycerze Jedi, kapitan Panaka, Anakin, R2-D2, Ric Olie, garstka pilotówi gwardzistów tłoczyli się bez słowa na brzegu, pogrążeni we mgle.Wciąż tyl-ko królowa wiedziała, co zamierza dalej uczynić; jedyne, co ujawniła osobom,które miały prawo dociekać prawdy, to że chciała nawiązać kontakt z Gun-ganami i że uczyni Jar Jara swym emisariuszem.Uparła się, żeby lądowaćna bagnach, mimo że zarówno kapitan straży, jak i obaj Jedi sprzeciwiali siętemu pomysłowi.Na orbicie Naboo krążył tylko jeden statek pozostałość po zmasowanejblokadzie Federacji.Na jego pokładzie znajdował się sztab operacyjny, od-powiedzialny za kierowanie działaniami okupującej planetę armii robotów.Kiedy Panaka zwrócił uwagę na brak pozostałych okrętów, Qui-Gon oschlezauważył, że blokada przestaje być potrzebna z chwilą, gdy okupant kontro-luje port.Anakin trzymał się z R2-D2 na uboczu i dyskretnie obserwował towarzy-szy.Jar Jar już dość dawno zanurkował pod wodę i wszyscy poza królową zaczynali się niecierpliwić.Amidala stała w otoczeniu służących, otulonaurzędową szatą, cicha i niewzruszona.Padm�, Eirtae i Rabe przebrały sięw bardziej praktyczne spodnie, tuniki, wysokie buty i obszerne płaszcze; zapasy zatknęły miotacze.Anakin nigdy przedtem nie widział Padm� w takimrynsztunku, teraz zaś złapał się na tym, że zastanawia się, jaki byłby z niejżołnierz.Jak gdyby zdając sobie sprawę, że o niej myśli, Padm� zostawiła dworkisame i podeszła do niego. Jak się masz, Annie? zagadnęła cicho, patrząc mu w oczy.Wzruszyłramionami. W porządku.Stęskniłem się za tobą.181 Cieszę się, że cię widzę.Przykro mi, że nie mieliśmy okazji wcześniejporozmawiać, ale byłam bardzo zajęta.Od czasu opuszczenia Tatooine nie zamienili ze sobą więcej, niż parę zdań,a od odlotu z Coruscantu nawet jej nie widział.Nie podobało mu się to, alepostanowił jej nic nie mówić. Ja nie. zająknął się i spuścił oczy. Postanowili, że nie będą mnieszkolić tak jak Jedi.I opowiedział jej całą historię, ze szczegółami opisując wystąpienie przedRadą.Padm� wysłuchała go uważnie, potem musnęła palcami jego policzek. Mogą jeszcze zmienić zdanie, Annie.Nie trać nadziei. Pochyliła sięnad nim. Muszę ci coś powiedzieć: królowa podjęła trudną, bolesną decyzję,decyzję, która na zawsze odmieni Naboo.Jesteśmy ludem spokojnym i niewierzymy w skuteczność wojen, ale czasem nie ma wyboru: albo się dostosu-jesz, albo zginiesz.Królowa dobrze o tym wie.Dlatego właśnie postanowiłaprzeciwstawić się armii Federacji Handlowej.Naboo będą walczyć o wolność. Będzie bitwa? zapytał prędko chłopiec, nie mogąc ukryć, podniecenia. Boję się, że tak. Padm� skinęła głową. Będziesz w niej brała udział?Uśmiechnęła się smutno. Nie mam wyboru, Annie.Qui-Gon i Obi-Wan stali nieco na uboczu.Wciąż nie odzywali się do sie-bie, przynajmniej dopóki nie było to absolutnie konieczne.Słowa, które wy-powiadali podczas lotu z Coruscaritu, były przeznaczone niemal wyłączniedla innych pasażerów.Wzajemna niechęć rycerzy, wywołana decyzją Qui-Go-na o zaopiekowaniu się Anakinem, nie słabła.Chłopiec próbował raz zagadaćdo Obi-Wana, przeprosić go za to, co się wydarzyło, ale młody Jedi nie chciałgo słuchać.Teraz jednak sytuacja zaczynała mu ciążyć.Zbyt długo byli sobie z Qui--Gonem bardzo bliscy, żeby chwilowe nieporozumienie położyło kres trwają-cej dwadzieścia z górą lat przyjazni.Traktował starszego rycerza jak ojca;jedynego, jakiego znał; był zły, że Qui-Gon odprawił go tak łatwo, tak nie-oczekiwanie, żeby zająć się chłopcem, ale wiedział również, jak bardzo mistrzpotrafił poświęcić się sprawie, w którą wierzył [ Pobierz całość w formacie PDF ]