[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Swobodna atmosfera w tejoficjalnej rezydencji wyprowadzała mnie nieco z równowagi.Hilaris, z serwetką pod brodą, podał mi koszyk z pieczywem.Była tamteż ta magiera, Helena.Sądziłem, że wyjdzie potulnie za ciotką, ale gdzietam, została, z miną złowrogą i dłońmi zaciśniętymi na kubku.W żadnymrazie nie było to potulne stworzonko.- Jako że kiedyś stacjonowałeś w Brytanii - zaczął natychmiast jej wuj,który będąc człowiekiem zdecydowanym, bez zbędnej zwłoki przechodziłdo rzeczy, kiedy udało mu się dorwać słuchacza - spodziewam się, że maszaktualne informacje o wszystkim, co się tutaj ostatnio działo.Obłudnie przybrałem wyraz twarzy człowieka świetniepoinformowanego.Na szczęście zwyczajem cesarskiego pełnomocnika było zaczynaniewszystkich spotkań od spraw aktualnych.Można powiedzieć, że nie zabrałsię do wieczerzy, jeśli przedtem nie przedstawiono mu listy cen warzywsezonowych.Dlatego też bezzwłocznie sam zorientował mnie w sytuacji:- Jak wiesz, głównym powodem inwestowania w Brytanię byłyszlachetne kruszce i inne cenne metale.W lasach południowego wschodumamy huty żelaza prowadzone przez flotę w ten typowy dla niejbałaganiarski sposób.Będąc w głębi serca niezmiennie człowiekiem armii, uśmiechnąłem się.- W odległych górach zachodnich - ciągnął - jest złoto.Na południu GórPennińskich znalez
liśmy trochę ołowiu, chociaż tam uzysk srebra jestniski.najlepsze kopalnie znajdują się na południowym wschodzie.KiedyśII Legion Augusta zarządzał nimi bezpośrednio, ale zaniechaliśmy tego, byzachęcić plemiona do samorządności.Przy wszystkich kopalniachutrzymujemy twierdze, żeby nie tracić kontroli nad sytuacją, natomiastzwykłe zarządzanie kopalniami zlecamy miejscowym przedsiębiorcom.Z rozbawieniem, którego nie okazywałem, zauważyłem, ileż radościFlawiusz Hilaris czerpie ze swojej pracy.Nic dziwnego, że nigdy nietraktowano go poważnie w wyższych kręgach!- Kopalnią na terenie masywu Mendip zarządza taki właśnieprzedsiębiorca, niejaki Klaudiusz Tryfer, który zgarnia swoją część idopiero resztę przekazuje skarbowi cesarskiemu.Bryt.Każę go zatrzymać,kiedy tylko się dowiem, w jaki sposób przejęto i wywieziono sztaby -dodał.Skończyłem śniadanie i żeby wspomóc trawienie, usiadłem zeskrzyżowanymi nogami na swoim łożu.Flawiusz Hilaris postąpił tak samo.Miał ściągniętą twarz, typową dla człowieka cierpiącego na kamicę.Sądziłem, że albo z obawy, albo skrępowania nie dał się nawet przebadaćswojemu medykowi.- Twoim zadaniem będzie przeprowadzenie śledztwa w sprawie tejkradzieży, Falko.Chcę umieścić cię w kopalni, znalez
ć ci miejsce wśródrobotników.- Myślałem o jakimś stanowisku w nadzorze.Parsknął śmiechem.- Wszystkie są zajęte przez różnych durnych senatorskich bratanków isiostrzeńców, którzy przyjechali tutaj, by polować na dziki.przepraszamcię, Heleno.Jako córka senatora mogła zaprotestować, ale zamiast tego wykrzywiławargi w dziwacznym uśmiechu.Ja natomiast pogrążyłem się w zadumie.By podołać temu zadaniu, konieczna była wytrzymałość.W kopalniachpracują przestępcy najgorszego rodzaju.Brygady niewolników tyrają odświtu do zmierzchu, praca jest ciężka i chociaż w masywie Mendip złożaołowiu leżą bardzo płytko i nie ma tam fizycznego zagrożenia, to samomiejsce jest kompletnym pustkowiem.- Falko? - rzucił pytająco Flawiusz.- Rozmyślasz nad tym, jak ci sięposzczęściło?- Mówiąc szczerze, wolałbym siedzieć w galowym stroju bez parasola wjakimś rozpalonym słońcem amfiteatrze, gdzie odz
wierni nie pozwalająwnosić dzbanów z winem, a muzycy odmawiają pracy, i oglądać przez pięćgodzin niesłyszalną grecką sztukę! Komu - zapytałem, wymawiającstarannie słowa - zawdzięczam te orzez
wiające zimowe wakacje?Hilaris złożył serwetkę.- Chyba Helena Justyna wpadła na ten pomysł.Musiałem się uśmiechnąć [ Pobierz całość w formacie PDF ]