Roger Manvell, Heinrich Fraenkel Goering

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Następnego roku G�ring napisał: Jeślinadal jestem oskarżany o podłożenie ognia w Reichstagu, żeby dostaćw swoje ręce komunistów, mogę jedynie powiedzieć, że ten pomysł jestśmieszny i groteskowy.Nie potrzebowałem żadnych specjalnych wyda�rzeń, żeby podjąć kroki przeciwko komunistom [.].W rzeczywistości9pożar Reichstagu nie pasował do moich planów.".W zależności od na�stroju wypowiadał się na ten temat również ironicznie: Wiedziałem, żeludzie prawdopodobnie powiedzą, że ubrany w czerwoną togę z lirą w rę�ku patrzyłem na ogień i grałem, gdy Reichstag płonął" lub żartował, cozdarzyło mu się podczas lunchu w 1942 r.w obecności generała FranzaHaidera, który pózniej wspominał, że G�ring przerwał rozmowę i wy�krzyknął: �Jedynym człowiekiem, który zna prawdę o Reichstagu, jestemja, bo to ja podłożyłem ogień!� I uderzył dłonią o udo".Podczas procesuw Norymberdze i w czasie śledztwa G�ring bardziej uroczyście zaprze�czył, jakoby to na nim spoczywała jakakolwiek odpowiedzialność za po�żar.Powiedział generałowi Williamowi J.Donovanowi, szefowi BiuraSłużb Strategicznych USA: Powinien być pan przynajmniej przekonany,że nie muszę kłamać, gdy śmierć patrzy mi w twarz.Daję panu słowo, żenie mam nic wspólnego z pożarem Reichstagu".Schwerin von Krosigk,kiedy był razem z nim w więzieniu u Amerykanów w Mondorf, zapytałG�ringa z uśmiechem: Niech mi pan powie teraz prawdę.Czy naprawdęspalił pan Reichstag?".G�ring tylko wzruszył ramionami i odpowiedział: Mój drogi przyjacielu, nawet teraz byłbym dumny, gdybym to zrobił.Ale to po prostu nie byłem ja".Mniej więcej to samo powiedział Papeno-wi podczas ich wspólnej niewoli.Angielski ambasador Sir Horace Rum-bold także poszedł zobaczyć pożar; w sprawozdaniu do Londynuz 1 marca napisał: Wiele rozsądnych osób uważa, że ten akt wandalizmumógł być zainspirowany przez elementy nazistowskie, lecz nie przez przy�wódców partii nazistowskiej"10.Przyczyny pożaru Reichstagu nie zostały w pełni zbadane podczasprocesu w Norymberdze i otwartą kwestią pozostaje, do jakiego stopniapatologiczny podpalacz van der Lubbe, który miał tylko dwadzieściacztery lata, był ofiarą nazistów, a jak dalece działał na własną rękę.Stop�niowo podejrzenia gromadziły się wokół Karla Ernsta, dowódcy SAw Berlinie, który - jak twierdzono - poprowadził oddział szturmowcówprzez korytarz łączący Pałac Przewodniczącego Reichstagu z samym bu�dynkiem Reichstagu i tam w różnych częściach budynku polał drewnianąokładzinę ścian benzyną i samozapalającymi się substancjami chemiczny�mi, przez co natychmiast stanęły w ogniu.Siedem miesięcy pózniej, kiedymiał się zacząć proces o podpalenie Reichstagu, Ernst, popiwszy sobiedobrze na święcie szturmowców w Berlinie, wyznał holenderskiemu nazi�ście, który pytał go o jego powiązania z pożarem: Gdybym powiedział:�Tak, zrobiłem to� - byłbym cholernym głupcem; gdybym powiedział1�Nie� - byłbym cholernym kłamcą! " Hans Bernd Gisevius, który w 1933 r.był pracownikiem Pruskiego Ministerstwa Spaw Wewnętrznych, pozosta�je głównym protagonistą w sprawie przeciwko Goebbelsowi i G�ringowioraz ich agentowi Ernstowi.Po odejściu z partii nazistowskiej Diels przy�sięgał, że G�ring wiedział dokładnie, jak zaczął się pożar" i kazał mu za�wczasu przygotować listę ludzi, którzy mieli być natychmiast po pożarzearesztowani.Lecz Diels, w najlepszym przypadku kiepski świadek, po�wiedział także: Przez kilka tygodni po pożarze do 1945 r.byłem przeko�12nany, że to naziści podłożyli ogień.Teraz zmieniłem zdanie".Aresztowania zaordynowane przez G�ringa zostały przekazane w ręceDielsa i jego policji, wzmocnionej posiłkami z SA.Przywódca komuni�stów w Reichstagu Ernst Torgler oddał się w ręce policji 28 lutego; aresz�towano trzech bułgarskich komunistów - Georgija Dimitrova, BlagoiaPopova i Wassila Taneva.Tych czterech mężczyzn oraz van der Lubbemiało podczas procesu usłyszeć oskarżenie o podpalenie Reichstagu.21 września, po siedmiu miesiącach przygotowań, w Sądzie Najwyż�szym w Lipsku zaczął się proces.Trwał do 23 grudnia, kiedy wszyscyoskarżeni, oprócz samozwańczego podpalacza van der Lubbego, musielizostać uniewinnieni, ponieważ zostało udowodnione ponad wszelką wąt�pliwość, że nie mogli tam być o tej porze.Była to kompletna porażkaz punktu widzenia nazistów, dowiedziona w dodatku na forum publicz�nym, na oczach prasy międzynarodowej.Georgi Dimitrov pomimo faktu,że był obcokrajowcem i nie mówił dobrze po niemiecku, nalegał na pro�wadzenie własnej obrony; spowodował harmider na sali sądowej, nie-ustannie krzycząc i protestując.Sędzia wielokrotnie musiał go wykluczyć.Goring, który 4 listopada pojawił się jako ważny świadek oskarżenia, zo�stał doprowadzony przez Dimitrova do szału przed salą wypełnionądziennikarzami, ministrami i przedstawicielami dyplomatycznymi.G�ring przybył z umundurowaną świtą, sam ubrany w brązowy mun�dur zaadoptowany przez przywódców nazistowskich, kiedy władza trafiław ich ręce.Według Marthy Dodd, córki amerykańskiego ambasadora dok�tora Williama E.Dodda, wyglądał pompatycznie i trochę nerwowo".Przemawiając jako świadek, przedstawił historię swoich przygotowań doostatecznego zniszczenia komunistów i twierdził, że akty terrorystyczne,o które naziści zostali oskarżeni w słynnej komunistycznej Brązowej księ�dze, zostały popełnione przez samych komunistów w nazistowskich mun�durach.Wskazywano, że był za dobrze przygotowany do podjęcia działańw trakcie pożaru, jakby wiedział o nim wcześniej.Stwierdził, iż tak nie było.Pożar zdarzył się w nieodpowiednim momencie. Byłem jak dowódca napolu bitwy, który ma właśnie wprowadzić w czyn przemyślany plan kam�panii i przez impulsywną akcję wroga zostaje nagle zmuszony do zmianycałej taktyki".Następnie przedstawił własny opis tego, co się zdarzyłow noc pożaru, dodając: Wtedy podjąłem kroki przeciwko komunistom[.].Miałem zamiar powiesić van der Lubbego natychmiast i nikt niemógłby mnie zatrzymać.Powstrzymałem się tylko dlatego, bo pomyślałem,że mamy jednego z nich, lecz musi ich być wielu.Może będziemy go potrze�bowali jako świadka [.].Wyczuwałem intuicyjnie, że to komuniści podpa�lili Reichstag [.].Niech proces skończy się, jak się ma skończyć, ja i takznajdę winnych i doprowadzę do ich ukarania".Kiedy Dimitrov wstał, z niecierpliwością pochylając się do przodu, że�by zacząć zadawać G�ringowi pytania, na sali sądowej zapanowała zu�pełna cisza i koncentracja [ Pobierz całość w formacie PDF ]