[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale nie miał czasudo stracenia.Agenci deptali mu po piętach i wkrótce go dogonią.Musiał zniknąć podprzybranym nazwiskiem.Rozejrzał się i zobaczył wejście do Hiltona.Wszedł do środka.Wewnątrz było tak fantastycznie, jak na zewnątrz.Naprawdę to był raj dla turystów!Podszedł do recepcji.Recepcjonista zajęty był przy komputerze.Podniósł wzrok i uśmiechnął się, rozpoznając gościa. Och, pan Brubaker.Miło, że pan wrócił.Proszę, proszę! Hauser naprawdę dobrze to zorganizował! Również się cieszę powiedział. Czy zajmie pan ten sam apartament, co zwykle? Oczywiście.To było zbyt piękne, żeby być prawdziwe.Oczywiście, to nie była prawda, zawodowoużywał przybranego nazwiska.Ale tam, gdzie tworzono legendy mogły istniećprzecieki do wrogów.Będzie uczestniczył w tej grze, mając się na baczności.Recepcjonista sprawdził zapis na ekranie. Hmm.Wydaje się, że coś pan zostawił ostatnim razem.Quaid przez chwilę zamarł w napięciu.Zostawił trupy kilku morderców! A takżewspomnienia i kobietę.Recepcjonista podszedł do przegródek na listy i powrócił z zapieczętowaną kopertą.Wręczył ją Quaidowi. Proszę bardzo. popatrzył w monitor. Ma pan apartament dwieścieosiemdziesiąt w błękitnym skrzydle.Pana klucz karta będzie gotowa za minutę.Recepcjonista odwrócił się, by zakodować kartę.Quaid rozerwał kopertę i wyciągnął95 kawałek czerwonego papieru złożonego w mały kwadrat.Rozwinął arkusz i znalazłulotkę reklamową jakiegoś baru. Ostatnia Deska Ratunku , w Venusville.Ach, tak, to słynne gniazdo rozpusty, magnes dla turystów.Na Wenus była Marsville,ciesząca się podobną reputacją.Spojrzał na ulotkę.Był na niej rysunek nagiej dziewczyny.Z drugiej strony widniałaręcznie spisana informacja. Jeśli chcesz się zabawić, spytaj o Melinę .Quaid wziął ukradkiem hotelowy długopis i naskrobał imię dziewczyny podinformacją.Przebiegł go dreszcz, gdy zobaczył, że charakter pisma był identyczny.Tobyła informacja przeznaczona tylko dla niego.Pomyślał o kobiecie ze snu.Czy to możliwe? Nie, oczywiście, że nie.Jeszcze.Zanim się spostrzegł, szedł w kierunku wyjścia.Otwierając drzwi, spojrzał za siebie.Recepcjonista właśnie się odwracał. Oto pańska klucz karta, panie Bru.Mężczyzna mówił do pustej przestrzeni.Był tym bardzo zaskoczony.Drzwi zamknęłysię za Quaidem.Stał przed hotelem, zrobił krok w kierunku postoju taksówek.W tym momencie podszedł do niego ciemnoskóry mężczyzna w ubraniuprzypominającym erę starożytnego jive a.Miał około czterdziestu lat. Potrzebujesz taksówki, stary? Jestem Benny i mam to, czego chcesz.Quaid skinął głową w kierunku pierwszej taksówki na postoju. A co z tą? On nie musi wykarmić sześciu dzieciaków.Quaid zobaczył, że kierowcą taksówki był dwudziestokilkuletni punk.Nie byłbardziej sympatyczny niż Benny.Quaid skinął. To zaraz za rogiem powiedział ochoczo Benny.Gdy Quaid ruszył doniezarejestrowanej taksówki, punk zrozumiał że stracił kurs. Hej! zawołał.Zobaczył, że protest nie ma sensu. Dupki!Mimo wszystko Mars nie bardzo różnił się od Ziemi!W interesach, które Quaid mógł mieć tutaj, ścigany przez agentów, kurs na łebka był lepszy od jazdy oficjalną taksówką.Benny nie będzie miał ochoty go wydać iprawdopodobnie znał zaułki Marsa lepiej niż ktokolwiek inny.Kiedy podchodzilido starego grata, który udawał taksówkę, potężna eksplozja rozerwała górny poziomKopalni Piramidy.W pobliżu wyleciały szyby z okien, a Benny został rzucony na ziemię.Zawył alarm.Quaid z trudem ustał na nogach.Benny podniósł się niepewnie, lekko oszołomiony.96 Witamy na Marsie powiedział wykrzywiony.Nagle wszędzie pojawili się żołnierze, strzelali do niewidocznych powstańców, którzyodpowiedzieli ogniem.Benny spiesznie otworzył porysowane drzwiczki taksówki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]