Ossendowski F. A. Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odpowiedzia� ohydnem, zgni�em przekle�stwem.Tamara nagle podnios�a g�ow�.Twarz jej wykrzywi�a si� straszliwie, usta rozwar�y si� sze-roko i wyrzuci�y zgrzytliwe, z�e s�owa: MySlicie, chamy, raby, których ojciec mój siek� nahajem, �e ja przez ca�e �ycie b�d� si�tu z wami podli�a, jak pies bezdomny g�odny? Pami�tam ja ciebie, Cze�kan, gdyS by� dozorc�domu i przywiod�eS mnie z ulicy do swego bar�ogu.Umiera�am wtedy z g�odu, a tyS handlo-wa� mn�, bi�eS, zn�ca�eS si� nade mn�, gdy chora, �ebrz�ca �achmaniarka nic zrobi� nie mo-g�am.Nikt wtedy nie móg� dojrze� mego cia�a przez brudne szmaty.mam was doS�, chamy,psy nieczyste, wyrzutki! Swoje zrobi�am.Setki was gnije teraz.B�dziecie przez ca�e �yciepami�ta� ksi�n� Tamar�!Zacz�a si� Smia� i tupa� nogami. Pijana jesteS! krzykn�� Cze�kan i skoczy� ku niej.Tamara si�gn�a do torebki.Po chwili jeden po drugim pad�y trzy strza�y.Bandyta zatoczy� si� i run��, ugodzony w brzuch i g�ow�.Kobieta le�a�a nieruchoma, a zust jej wyp�ywa�a struga krwi.Piotr Bo�dyrew szybko puSci� lokal Awanesa Kustand�i, nie czekaj�c na Burowa.Powróci� do domu, obudzi� brata i do Switu dr��cym g�osem opowiada� mu o wypadkachw spelunce starego Ormianina.Nazajutrz w porannych dziennikach przeczyta�, �e dzielny komisarz milicji, Burow, wy-Sledzi� groxnego bandyt� Cze�kana, który wraz ze swoj� kochank� Tamar� zakrad� si� do pry-watnego mieszkania cudzoziemca, tureckiego kupca Kustand�i w celu rabunku.Burow pokrwawej walce zabi� bandytów. Ten Burow daleko zajdzie! uSmiechn�� si� Piotr. Ze wszystkiego umie skorzysta�.Coprawda, na tak Sliskiej drodze �atwo si� poSlizgn��. Kto mieczem wojuje, od miecza zginie! odpowiedzia� Grzegorz, wzruszaj�c ramionami.Za Scian� ktoS gwizda� zacz��, a po chwili zaSpiewa� wysokim tenorem: Kupitie bubliczki, Towaryszcz, bubliczki, Za tri kopiejeczki chorosz towar!77Kupcie obwarzanki, towarzyszu, za trzy kopiejki dobry towar.Modna piosenka czastuszka bolszewicka.301ROZDZIA� XXXIV.Czerwony Plac by� oSwietlony reflektorami.Bia�e mury Kremlu, niby z lodu wzniesioneza�amuj�ce si�, z�bate, majaczy�y jak grzywiasta fala zamarzni�tego morza.Na niebie, gwiax-dzistem, nasi�k�em �un� od Swiate� ulicznych, znieruchomia�y w ci�g�em czuwaniu, rozp�cz-nia�y okr�g�e kopu�y katedry Bazylego B�ogos�awionego.Du�e i ma�e zastyg�y, niby mar-twe g�owy, zatkni�te na palach, z nie�yw� oboj�tnoSci� patrz�ce nadó�, gdzie kot�owa� si�w bia�ych promieniach latarni elektrycznych t�um, krzykliwy niesforny, dziki.Rwa�y si� g�osy nieznane, bluxniercze, obce tej nocy ciep�ej, wiosennej, rzewnej.Muzykap�yn�a huczn�, szerok� strug�, wisia�a nad miastem, wyrywaj�c si� z oSwietlonych teatrów,kinematografów i restauracyj.Zbli�a�a si� pó�noc.Tajemnicza godzina, gdy od wieków lud rosyjski, zapominaj�c o nigdy nieprzemijaj�cychkl�skach i m�kach, zanosi� mod�y do Zbawiciela Rwiata.Um�czony przez ludzi, zmartwych-wsta� niegdyS o tej godzinie i wst�pi� do promiennego królestwa Ojca swego niebieskiego.Cicha, zadumana, przej�ta urokiem wspomnie�, odczuwaj�ca �ask� Bo�� noc.Có� m�ci�o j� teraz? Kto nape�nia� j� zgie�kiem, zgrzytem, wrzaw� ha�aSliw�, wichremzrywaj�cych si� okrzyków bluxnierczych, ohydnych, skoczn� muzyk�, Smiechem dzikim,przekle�stwem ob��dnym?Przez t�um sun�� pochód bezbo�ników, pos�anych przez Kreml czerwony.Na czele post�powali ludzie, nios�cy du�y portret W�odzimierza Lenina, otoczony szkar-�atnemi sztandarami, a za nim, Spiewaj�c Mi�dzynarodówk� i skoczne, sproSne piosenki,d�ugi w�� ludzi o twarzach bezczelnych i, mimo zuchwa�ych, weso�ych s�ów pos�pnych,podobnych do skaza�ców, d��cych na miejsce stracenia.Nie wiedzieli, �e w t� noc Zmartwychwstania Syna Bo�ego robili jeszcze jeden krok kuGolgocie poha�bienia.W t�umie, skacz�c i szalej�c, kr��y�y postacie, przebrane za Boga, w szatach bia�ych, z d�u-giemi siwemi w�osami i brodami; za Chrystusa, siedz�cego na oSle twarz� do ogona; za apo-sto�ów, nios�cych w r�kach du�e butelki z napisami: Swi�ty opjum , b�ogos�awiona wódka , cudowna trucizna , za nimi w bezwstydnych podrygach, uSciskach i pl�sach miotali si� m�-czyxni i kobiety w barwnych szatach, z napisami na piersiach: Sw.Miko�aj; Aleksy cz�o-wiek Bo�y, Sw.Aleksander, Sw.Grzegorz Rasputin, Sw.Marja, Sw.Katarzyna.Wyrostki jechali konno na krzy�ach, okrytych wstr�tnemi napisami; bezwstydne, wyuzda-ne dziewki uliczne obna�a�y si�, wrzeszcza�y przeraxliwie i poSród wybuchów Smiechu rzu-ca�y w zgie�k straszliwe bluxnierstwa.Pochód okr��y� katedr� i skierowa� si� ku bramie Iwerskiej.302T�um szed�, nie uchylaj�c czapek i krzycz�c coraz g�oSniej, a� krzyk ten przeszed� w j�kli-we wycie, mo�e grzeszne, ur�gaj�ce, mo�e przera�one, rozpaczliwe.JakaS kobieta r�ce podnios�a do cudownego obrazu Bogarodzicy i skowyta� zacz�a ury-wanym od wSciek�oSci lub strachu g�osem. Je�eli mo�esz, je�eli istniejesz ukarz nas ukarz! Ho! ho! ho! wy� mot�och ponuro, �a�oSnie.Na przedmieSciach, dok�d nie dociera� szalej�cy t�um bezbo�ników, dzia�y si� innerzeczy.Bracia Bo�dyrewy szybko szli w stron� cerkwi, stoj�cej na starym cmentarzu.Ciemne syl-wetki, znacz�ce si� w mroku nieoSwietlonych ulic i n�dznych zau�ków, d��y�y do dalekiejdzielnicy, gdzie sta�a cerkiew staro�ytna, ocala�a podczas zmaga� rewolucyjnych.Pobo�niprzeciskali si� do g�ównej nawy obszernej Swi�tyni, inni po kamiennych stopniach schodzilido dolnego koScio�a, mieszcz�cego si� w lochach cerkwi.Robotnicy z �onami i dzie�mi, wieSniacy, których Swi�to zosta�o w stolicy, bezdomni bie-dacy, �ebrz�ce staruchy, inteligenci w zniszczonych ubraniach, nieraz bosi, t�oczyli si� g�owaprzy g�owie.Twarze radosne, rozrzewnione, rozjaSnione; oczy, wpatrzone w oSwietlone ob-razy Swi�te, w b�yski, biegaj�ce po bronzie i z�oceniu bramy, ukrywaj�cej o�tarz; dr��ce usta,szepc�ce s�owa modlitwy; r�ce, czyni�ce znak krzy�a i trzymaj�ce zapalone Swieczki wosko-we; nad morzem g�ów p�yn�y niebieskie, wonne smugi kadzid�a, a wy�ej czai� si� nieprze-nikniony mrok pod kopu��.Ludzie, zgromadzeni w Swi�tyni Bo�ej, zapomnieli w tej godzinie modlitwy o �yciu suro-wem i m�cze�skiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]