Jacq Christian wietlisty Kamień 4 Miasto Prawdy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Był na nim i naczelny lekarzpałacu królewskiego.Generałowa, ubrana w suknię z bardzo głębokimdekoltem, okazywała mu szczególne względy.- W naszym okręgu wszyscy ogromnie cię chwalą - odezwał się do lekarzaMehi.- Wielu twierdzi, że masz wyjątkową intuicję przy stawianiu diagnoz.Lekarz mocniej ścisnął kielich z czerwonym winem z oazy el-Charga.- Schlebiasz mi, generale.- Bynajmniej, mój drogi.Zazdroszczą ci wszyscy koledzy, a to najlepszydowód, że ci się dobrze wiedzie.- Czyżby doszły do ciebie jakieś złośliwe uwagi? - zaniepokoił się lekarz.- Nie znoszę ludzi zawistnych i zamknąłem im usta.- Jakże mam ci dziękować, generale?- Na szczęście cieszę się doskonałym zdrowiem.W razie jakichkolwiekkłopotów odwołam się do ciebie.- Będzie to dla mnie wielki zaszczyt, a ci złośliwcy.Czyżby zagrażali mojejpozycji?- Wielu lekarzy chciałoby zająć twoje miejsce i zyskać związane z tymkorzyści.Bądz jednak spokojny, nie znajdziesz lepszego ode mnie obrońcy, amoje zdanie liczy się w Tebach.- Doskonale wiem o tym, generale, i możesz mi wierzyć, że jestem ci wielcezobowiązany.Mehi poprowadził gościa do ogrodu, daleko od gwaru sali bawialnej, gdzietłum gości raczył się wybornymi potrawami.- Wiesz, jak bardzo jestem przywiązany do naszej władczyni, rozświetlającejTeby swą obecnością - rzekł ściszonym głosem generał - i przyznam ci się, żeogromnie niepokoją mnie te sprzeczne pogłoski na jej temat.Jedni mówią ochwilowym osłabieniu, inni o poważnej, może nawet nieuleczalnej chorobie.Już od trzech tygodni nie miałem możności spotkać się z Najjaśniejszą Panią,wiele decyzji muszę więc pozostawiać w zawieszeniu i już nie wiem, co myśleć.Lekarz wyglądał na zakłopotanego.- Rozumiem cię, generale, ale tajemnica lekarska.- Winszuję ci wierności zasadom i poczucia etyki lekarskiej, chyba jednakzgodzisz się, że chodzi tu o sprawę państwową.Z rozkazu królowej mam dbaćo bezpieczeństwo miasta i całego okręgu, a bez wyraznych wskazówek trudnomi działać.Liczę przeto na ciebie.Lekarz bił się z myślami i zagryzał wargi.- Czy mogę liczyć na całkowitą twoją dyskrecję, generale?- A czy ja mam ci powtórzyć, że chodzi tu o sprawę państwową i że maszmoje całkowite poparcie?- Będzie mi bardzo potrzebne.- Czyżbyś miał większe kłopoty, niż myślałem?- Królowa zapadła na nieuleczalną chorobę krwi, generale.Gdy inni lekarzestwierdzą, że jej nie pomogłem, oskarżą mnie o brak wiedzy i utracęstanowisko, choć nie popełniłem ani jednego błędu.- Chcesz powiedzieć, że ta umiłowana przez nas królowa.gaśnie?- Istotnie, przypadek całkowicie beznadziejny.- Straszna wiadomość! W każdym razie dobrze zrobiłeś, mówiąc mi o tym.Będę cię osłaniał.- Generale, nie wiem, jak mam ci wyrazić.- Idz, rozerwij się trochę, przyjacielu.Po zgonie królowej Tausert Mehi natychmiast zwolni tego niedorajdę i wyślego do jakiejś zapadłej dziury w Nubii.Pozostawała sprawa najważniejsza - wkrótce jedynym przeciwnikiemgenerała będzie stary Set-Nacht.- Pilne pismo, generale.Zarządca wręczył Mehiemu zapieczętowany papirus z Pi-Ramzes.Serketa ujrzała, że mąż odchodzi na bok, by spokojnie przeczytaćsprawozdanie sporządzone przez wiernego Mehiemu oficera, przekazującegomu poufne wiadomości.Generał nagle poczerwieniał i Serketa podbiegła do niego.- To nie do wiary, Serketo, wprost nie do wiary! Kierownik robót z MiastaPrawdy był w stolicy i spotkał się z Set-Nachtem, a ja dopiero dziś wieczorem otym się dowiaduję! Można było zastawić pułapkę, złapać Paneba i.Otworzył szeroko usta, jakby zabrakło mu powietrza, wypuścił z rąk papirusi złapał się za serce.- Co ci jest, najukochańszy?- Boli.strasznie boli.Podbiegł zarządca i w ostatniej chwili przytrzymał walącego się z nóggenerała.- Lekarza! Szybko! - krzyknęła Serketa.- Generał dostał ataku serca!66Wszyscy mieszkańcy Miasta Prawdy czekali, odświętnie ubrani, na przybyciekrólowej-faraona Tausert.Monarchini miała przewodniczyć obrzędomotwarcia zbudowanej dla niej milionletniej świątyni.Słońce, stojące już prawiew zenicie, lało potoki światła na piękny i kształtny budyneczek.Na bezchmurnym niebie szybowało kilka ibisów i czerwonaków, a WiatrPółnocy opychał się lucerną.- Czy mamy tu czekać przez cały dzień? - zapytał z niepokojem KaroMrukliwy.- Jeśli trzeba, to czemuż by nie? - odpowiedział mu Renupe Wesołek.- To co, ciebie upał nie męczy? - zirytował się Gau Dokładny.- Dopiero teraz, gdy mi o tym przypomniałeś.- Należałoby poprosić o pozwolenie napicia się czegoś - podsunął myśl KazaPowróz.Pisarz Grobowca siedział w cieniu na stołeczku - miał czuwać nadprzebiegiem uroczystości, która powinna się była zacząć już o świcie.Z każdąminutą niecierpliwił się coraz bardziej.- Królowa nie przybędzie - mruknął Paneb.- Może się tylko spózni.- Dobrze wiesz, że nie.- Otwarcia nie przełożono, poczekajmy jeszcze trochę.- Ludziom chce się jeść i pić, Kenhirze.Stary pisarz z trudem zwlókł się ze stołeczka i wdał się w rozmowę zkapłanem, do którego obowiązków należało składanie ofiar dla ka królowej.Rytualista zgodził się pójść do pałacu i zapytać, co się stało.Ruszył i od razu natknął się na wysłanników z pałacu.Zamienił z nimi kilkasłów i wrócił do Kenhira.- Najjaśniejsza Pani musiała zostać - oświadczył.- Obrzędu otwarcia mamydokonać sami.- Nie można by przełożyć tej uroczystości? - zapytał kierownik robót.- Rozkaz Najjaśniejszej Pani jest wyrazny.Bractwo ruszyło w stronę świątyni.Miało ją ożywić i sprawić, by za sprawąMądrej Kobiety zaczęła promieniować energią.Czy jednak te narodzinyprzywrócą władczyni zdrowie?v�W wielkiej willi generała Mehiego nie było tak gwarno jak zwykle.Kucharznie wiedział, co ma przyrządzać, a nikt nie miał odwagi zapytać o to Serketę,gdyż pani domu była tak rozdygotana, że graniczyło to z obłędem.Drzwi pokoju Mehiego otworzyły się wreszcie i stanął w nich naczelnylekarz pałacowy.- No i co, lekarzu?- Uratowałem ci męża.- Ten atak to było coś poważnego?- Nie sądzę.To tylko sygnał, że mąż powinien mniej pracować, a więcejwypoczywać [ Pobierz całość w formacie PDF ]