[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Fakty jednak pozostają faktami i w opinii bardzo wielu Polaków mniejszości narodowe wośmiu województwach wschodnich (lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim, wołyńskim,poleskim, nowogródzkim, białostockim i wileńskim) zaangażowane były w akcji antypolskiejpo stronie ówczesnego okupanta tych ziem.Po napaści Niemiec na ZSRR, 22 czerwca 1941 r., Niemcy w ciągu paru tygodni zajęlicały obszar przedwojennego państwa polskiego.A więc w lipcu 1941 r.cała Polska i wszyscy%7łydzi polscy, którzy nie zostali deportowani w głąb ZSRR lub sami się tam nie schronili,znalez
li się pod władzą Trzeciej Rzeszy.Niemal natychmiast po wkroczeniu Niemców, w lipcu 1941 r., w kilkumiejscowościach województwa białostockiego - Grajewie, Radziłowie i Jedwabnem - doszłodo masowych mordów na %7łydach dokonanych przez grupy ludności polskiej lub przy jejwspółudziale.Historycy nie mają wprawdzie wątpliwości, że inspiratorami tych haniebnychzbrodni byli Niemcy, nie zmienia to jednak faktu, iż zostały one dokonane przez Polaków.W lipcu 2000 r.ukazała się w Polsce książka Jana Tomasza Grossa Sąsiedzi, będącą próbąrekonstrukcji masakry %7łydów 10 lipca 1941 r.w Jedwabnem.Z
ledztwo w tej sprawieprzeprowadził - powołany w 2000 r.- Instytut Pamięci Narodowej, który podaje takżeszczegółowe dochodzenia w sprawie mordów w Grajewie i Radziłowie.Część ich sprawcówstanęła już przed sądami kilka lat po wojnie.Owocem badań przeprowadzonych w sprawie zbrodni w Jedwabnem jest szczegółowadokumentacja historycznoprawna przygotowana i wydana przez Instytut Pamięci Narodowejpt.Wokół Jedwabnego (Studia (I), Dokumenty (II) - Warszawa 2002 r.).Dokumentacja ta niepozostawia wątpliwości co do udziału dziesiątków osób narodowości polskiej w zbrodnidokonanej wtedy wobec współobywateli %7łydów.Straty krwawe %7łydów polskich szacowane są przez poważnych historykówżydowskich na 2 900 000 do 3 000 000, a liczba %7łydów, którzy uratowali się na terenachpaństwa polskiego okupowanych przez Niemców rozmaicie - w granicach od 40-50 tys.(FilipFriedmann) do 120 tys.(Joseph Kermisz).Część zdołała przetrwać do końca w niektórychobozach koncentracyjnych (Oświęcim, Majdanek), obozach pracy lub obozach jeńców.Reszta ocalała w partyzantce lub w ukryciu w otoczeniu polskim i przy jego pomocy.Liczbatych ukrywających się - początkowo dość znaczna - malała jednak z roku na rok, w miaręwzrostu terroru okupanta i krwawych strat całej społeczności polskiej.Pierwsze miesiące okupacji niemieckiej w Polsce charakteryzowały, jak wiadomo,zarządzenia dyskryminacyjne i represyjne wobec %7łydów, które nie nasuwały jednak ani%7łydom, ani Polakom podejrzeń o możliwości biologicznego zagrożenia całej ludnościżydowskiej.Równocześnie bowiem administracja hitlerowska w okupowanej Polsceprowadziła już od jesieni 1939 do jesieni 1940 r.konsekwentną akcję eksterminacyjnąpolskich elit intelektualnych i politycznych.Póz
ną jesienią 1940 r.(Warszawa), a nawetdopiero w początku 1941 r.(Kraków) powstały na terenie Polski wielkie getta utworzoneprzez Niemców.Izolowano tam setki tysięcy %7łydów.Sam proces tworzenia żydowskichdzielnic mieszkaniowych (gett) był różnorodnie oceniany zarówno w środowisku żydowskim,jak i polskim.Z jednej strony budziło to uzasadnioną podejrzliwość co do zamiarówniemieckich, jak też oczywiście opór moralny wobec dopuszczalności segregacji, z drugiejstrony jednak występowały wśród %7łydów opinie, że za cenę izolacji uda się w większościprzetrwać wojnę, szczególnie że powszechna była i wśród %7łydów, i wśród Polaków w 1940 r.ocena, że wojna potrwa krótko, że Niemcy rychło zostaną pokonane.Ten sposób myśleniaprzesądził też zapewne u wielu %7łydów w gettach o włączeniu się do organówpseudosamorządu pod nadzorem niemieckim, w uczciwym przeświadczeniu, że tą drogą udasię dopomóc wielu ludziom do skutecznego przetrwania okupacji.Proces bezpośrednej eksterminacji %7łydów (pośrednia bowiem zaczęła się z chwilązamknięcia gett i utworzenia obozów pracy) rozpoczął się wczesną jesienią 1941 r.nazapleczu frontu wschodniego.Na ziemiach polskich podjęto go w grudniu 1941 r.wChełmnie nad Nerem, a w ciągu 1942 r.w kilku innych ośrodkach zagłady, m.in.w Treblincei w Oświęcimiu.Ten metodycznie przeprowadzany mord masowy na setkach tysięcymężczyzn, kobiet i dzieci stanowił wstrząs moralny dla ogółu Polaków.Dla ogółu, gdyż takżei dla ludzi obojętnych, a nawet i dla tych, którzy byli %7łydom nieżyczliwi, z jakichkolwiek byto było powodów [ Pobierz całość w formacie PDF ]