[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po południu wybrał się na półmilowy spacer do miasteczka.Nie było tam chy-ba nawet jednego konia  jeśli ktoś miał kiedyś konia, na pewno go zjadł.Odniósłwrażenie, że mieszkańcy zarabiają na życie, podkradając sobie wzajemnie pranieze sznurków.Był też rynek, co go trochę rozbawiło  za rynek uznano tutaj trochę powięk-szone skrzyżowanie dróg i wieżę z zegarem.Była też gospoda.Bill Brama wszedłdo środka.73Po krótkiej chwili milczenia, kiedy umysły obecnych skupiały się na nowo, bydopuścić jego obecność, powitano go ostrożnie, ale gościnnie.Na odludziu plotkirozchodzą się szybko. Jesteś pan nowym pomocnikiem u panny Flitworth  stwierdził barman. Brama, jak słyszałem.PROSZ
MI MÓWI
BILL. Dobra.Kiedyś była to elegancka farma.Nie sądziliśmy, że staruszka tamzostanie. Aha. zgodziło się kilku mężczyzn przy kominku.AHA. Nowy w tej okolicy, co?  spytał barman.Nagłe milczenie gości w barze było niczym czarna dziura.NIEZUPEA
NIE. Znaczy, bywałeś już tutaj?TYLKO PRZEJAZDEM. Mówią, że stara panna Flitworth to wariatka  odezwała się jedna z postacisiedzących na ławach pod poczerniałymi od dymu ścianami. Ale ostra jak nóż  dodał inny przygarbiony gość. O tak.Ostra, ale jednak wariatka. I mówią, że w saloniku ma skrzynie pełne skarbów. Ostrożna jest z pieniędzmi, to wiem. Najlepszy dowód.Bogaci zawsze są skąpi. No dobrze.Ostra i bogata.Ale wariatka. Nie można być wariatem i bogatym.Jeśli jesteś bogaty, musisz być eks-centrykiem.Cisza powróciła i zawisła nad salą.Bill Brama rozpaczliwie poszukiwał cze-goś, co mógłby powiedzieć.Nigdy sobie nie radził ze swobodną rozmową.Nigdynie miał okazji, żeby taką prowadzić.Co ludzie mawiają w takich chwilach? Aha.POSTAWI
KA%7łDEMU PO DRINKU, oznajmił.Póz
niej nauczyli go gry, która składała się ze stołu z dziurami, siatkami wokółkrawędzi i kul wyrzez
bionych starannie z drewna.Jak zrozumiał, kule powinnyodbijać się od siebie i wpadać do dziur.Gra nazywała się Pół.Grał w nią dobrze.Więcej  grał perfekcyjnie.Na początku nie wiedział, jak można grać inaczej.Ale gdy kilka razy usłyszał ich ciche syknięcia, poprawił się i z morderczą do-kładnością zaczął popełniać błędy.Kiedy nauczyli go grać w strzałki, doszedł jużdo niezłej wprawy.Im więcej błędów popełniał, tym bardziej ludzie go lubili.Dlatego wyrzucał małe, upierzone strzałki z zimną precyzją, nigdy nie pozwala-jąc, by któraś trafiła bliżej niż stopę od wskazanego celu.Jedną posłał nawet tak,że odbiła się rykoszetem od gwoz
dzia w ścianie, potem od lampy i wylądowała74w czyimś piwie; jeden z najstarszych gości tak bardzo zanosił się śmiechem, żeaż trzeba było go wyprowadzić na świeże powietrze.Nazwali go Dobrym Starym Billem.Nikt jeszcze nigdy tak go nie nazywał.Niezwykły wieczór.Chociaż w pewnym momencie zrobiło się groz
nie.Nagle usłyszał dziecięcygłosik, wołający:  Przecież to szykielet.Obejrzał się i zobaczył małą dziewczyn-kę w nocnej koszuli spoglądającą na niego ponad barem, bez strachu, ale z rodza-jem lękliwej fascynacji.Oberżysta  Bill Brama wiedział już, że nazywa się Lifton  roześmiał sięnerwowo i przeprosił. Taką ma fantazję  powiedział. Czego to dzieci nie wygadują, co?Biegaj z powrotem do łóżka, Sal.I przeproś pana Bramę. To szykielet w ubraniu  powtórzyła dziewczynka. Dlaczego to, copije, nie wylewa się na podłogę?Niewiele brakowało, by wpadł w panikę.A zatem jego przyrodzona moc prze-stawała działać.Normalnie ludzie nie mogli go widzieć  zajmował ślepą plamkęich zmysłów, którą gdzieś w umyśle wypełniali tym, z czym woleliby się spotkać.Ale niezdolność dorosłych do zauważenia go nie była odporna na takie upartedeklaracje  czuł narastające wokół zdumienie.W ostatniej chwili matka wy-szła z zaplecza i odprowadziła małą.Słyszał jeszcze stłumione skargi w stylu.szkielet, wszystkie kości mu sterczą. cichnące powoli na schodach.I przez cały czas stary zegar nad kominkiem tykał i tykał, odrąbując kolejnesekundy jego życia.A jeszcze niedawno zdawało się, że jest ich tak wiele. Czy jesteś przyzwoity, Billu Bramo?  odezwał się w ciemności głos pan-ny Flitworth.Bill Brama przeanalizował to zdanie, szukając sensu w kontekście.TAK?  zaryzykował. Przyniosłam ci gorącego mleka.TAK? Zejdz
tu szybko, bo wystygnie.Bill Brama ostrożnie zszedł po drewnianej drabinie.Panna Flitworth trzymałalatarnię i miała narzucony na ramiona szal [ Pobierz całość w formacie PDF ]