[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A była w Nim moc Pańska, tak że mógłuzdrawiać.18 Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim.19 Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa.20 On widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy».21 Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Kimże on jest, żewypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?» 22 Lecz Jezusprzejrzał ich myśli i w odpowiedzi [na nie] rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych?23 Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”? 24 Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczaniagrzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu!» 25 I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do swego domu, wielbiąc Boga.26 Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwnerzeczy widzieliśmy dzisiaj».17–26.Wszyscy trzej synoptycy opisali cudowne uleczenie paralityka i powstały przy tej okazji konflikt Jezusa z faryzeuszami.Te trzy relacje nie są jednak pozbawione pewnychrozbieżności: Mateusz jest bardzo lakoniczny, zwięzły, opis Łukasza zawiera wiele szczegółów różniących go od wersji Markowej.Tak np.autor trzeciej Ewangelii nie mówi, że cud miałmiejsce w Kafarnaum, ale zaznacza zaraz na początku, że nauczaniu Jezusa przysłuchiwali się faryzeusze i uczeni w Prawie, przybyli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem.Brak też u Mateusza i Marka wzmianki o tym, że człowiek uzdrowiony – na duszy i ciele –odszedł wielbiąc Boga oraz o tym, że świadków całego zdarzenia napełniła bojaźń.Wreszcieostatnie słowa owych świadków w Ewangelii Łukasza mają charakter entuzjastycznegowyznania wiary w cudotwórczą moc Jezusa, czego nie można powiedzieć o zakończeniu tejperykopy w wersji Mateusza lub Marka.POWOŁANIE LEWIEGO (5,27–32)27 Potem wyszedł i zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego na komorze celnej.Rzekł doniego: «Pójdź za Mną!» 28 On zostawił wszystko, wstał i z Nim poszedł.29 Lewi zaś wydał dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a był spory tłum celników oraz innych [ludzi], którzy zasiadali z nimi do stołu.30 Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie, mówiąc do Jego uczniów: «Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?» 31 Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają.32 Nie przyszedłem powołać do nawrócenia się sprawiedliwych, lecz grzeszników».27–29.Pewne rozbieżności istnieją również pomiędzy Łukaszem a dwoma pozostałymisynoptykami w opisie powołania Mateusza.Gdy autor pierwszej Ewangelii nazywa tegocelnika po prostu Mateuszem, a Marek – Lewim, synem Alfeusza, to Łukasz mówi tylko tyle:zobaczył celnika, imieniem Lewi.Podobnie jak Marek, Łukasz również – w przeciwieństwie do Mateusza – mówi wyraźnie, że uczta, w której brał udział Jezus, miała miejsce w domuLewiego.W uczcie uczestniczą, według Łukasza, tłum celników oraz innych, a nie celnicy i grzesznicy, jak piszą pozostali dwaj synoptycy.30–32.Wzmianka o uczonych w Piśmie i faryzeuszach jest też tak sformułowana, że nie powstaje żadna wątpliwość co do tego – czego nie można powiedzieć o wersji Markowej – czyfaryzeusze również uczestniczyli w uczcie.Na pewno ich tam nie było.W odpowiedzi Jezusana zarzut, jaki Mu postawili faryzeusze, Łukasz, podobnie jak Marek, nie zamieszcza cytatu z Oz 6,6.Cytat ten jest niewątpliwie dodatkiem Mateusza (por.wyżej s.56, kom.do Mt 9,13)SPRAWA POSTÓW (5,33–39)33 Oni zaś rzekli do Niego: «Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie teżuczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją» [ Pobierz całość w formacie PDF ]