[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na obsługującej Oksana spostrze-gła sukienkę mocno przypominającą jej domowy ubiór po-kojówki – podobny krój i materiał – i identyczny fartuszek.Strój uzupełniały cieliste pończochy i podobne do jej odoj-cowych buty oraz koronkowy czepeczek.Miss Asuhara spy-tała o nakładaną potrawę, więc gospodarz wyjaśnił, że toszyjki rakowe w maśle koperkowym.Oksana przyglądałasię z zaciekawieniem, dziwiąc się jednocześnie, że raki mają#Infover WM r2g2dca4neoxcacnrivatbvq0x4sacepnczp6dur#takie długie szyje.Skutkiem zagapienia nie powiedziała na czas „dziękuję” i biuściasta nałożyła jej dwa razy więcejniż innym.Chwytając sztućce, rozglądnęła się za misteremMazawą, ale japoński osiłek nie wszedł z nimi.Gdy kelnerkazmyła się ze swoim pełnym dekoltem i niemal pustą paterą,Isano wstał i wygłosił toast. – Za Jego Wysokość Cesarza Akihito! Oby bogowie obda-rzyli go długim życiem!Podniosła się z krzesła jak wszyscy i przechyliła kieliszek.Wkrótce w odstępach parominutowych, nie licząc prze-rwy na uchę, nastąpiły kolejne toasty. – Szanowna panno Asuhara, drodzy Oksano i Peterze.Dziś święcimy dwie okazje.Pierwsza z nich to mój awansna pełniącego obowiązki dyrektora Keyaki Kugła.Zdajęsobie sprawę, że to funkcja, a nie stanowisko, ale zaufanie,którym mnie zaszczycono, napawa mnie nieopisaną dumą,a zarazem przejmuje lękiem wywołanym ogromną odpo-wiedzialnością, jaką na mnie złożono.Zapewniam, że uczy-nię wszystko, by nie zawieść wielmożnego pana Asuhara.Niech mu bogowie sprzyjają!Wypili. – Za powodzenie szanownego dyrektora Hirai!Wszyscy unieśli się i przechylili kieliszki. – Do panny Asuhara kieruję słowa wielkiej wdzięczno-ści za zaufanie, którym mnie obdarzyła.Za niezrównanąAsuhara Satoko!Wypili. – Mojego kolegę, dyrektora inwestycyjnego Petera Abla,błagam o wyrozumiałość dla mego braku doświadczeniai proszę o to, by nadal wspierał mnie swą przyjaźnią.Zaciebie, Peter!Ponownie trzy postacie uniosły się z krzeseł, a cztery ręcez kieliszkami zbliżyły się do ust. – Za obdarzoną wielkimi zaletami Oksanę Grigoriewną.606 ⁄607#Infover WM ru0vvkqdosezuk12bhuzeznicfgvrogjlwohxs0c#Zarumieniła się.Może dlatego, że ona pierwsze cztery toasty wychylała do dna, jak robili to wszyscy znani jej dotądludzie? Co za szczęście, że kieliszki były małe! Dopiero poczwartym dopełnieniu przez uważnego kelnera zoriento-wała się, że Japończycy podnoszą do ust, ale piją ledwie co,a Gospodin ma w ogóle stale pełny kieliszek. „Też coś” – zdziwiła się.„Gdyby tak robili na rosyjskimprzyjęciu, dostaliby takiego karniaka, że wpadliby pod stółpo kwadransie, a i to tylko ze względu na pobłażanie dlaobcokrajowców, którzy – wiadomo – na obyczajach się nieznają, bo swojak dostałby po mordzie i pewnie byłby wy-kopany za drzwi.Po prostu – co kraj, to obyczaj”.Na razie skutek był taki, że paliła ją twarz i musiała uwa-żać na swoje zachowanie, by nie wypaść na pijaka w towa-rzystwie trzeźwych.A swoją drogą to kto to jest ta miss Asuhara? Córka wła-ściciela? A może bratanica albo kuzynka? Bo ze względuna wiek – miała ponad trzydzieści lat – raczej nie wnuczka.Musi kiedyś spytać Gospodina.Albo lepiej Isano.Gdy zjedzono wołowinę à la Strogonow z kluseczkami i bu-kietem jarzyn, obsługująca ich para uprzątnęła stół.Wcho-dzący ponownie kelner zgasił światło.Oksana zorientowałasię, że teraz nastąpi clou wieczoru.Rzeczywiście – szarośćzapadającego za oknami zmroku rozjaśniła tajemnicza błę-kitna poświata płomieni unoszących się nad paterą wnoszo-ną przez biuściastą. – Płonąca gruszka z żurawinami, specjalność naszegocukiernika – zapowiedział kelner, gdy stawiano danie nastole, a Gospodin przetłumaczył to na angielski na użytekmiss Asuhara.Płomienie przygasły, światło zapalono, para kelnerskasprawnie rozdzieliła deser na talerzyki i kelnerka opuściłasalę z pustą paterą.Teraz języki towarzystwa, skupionego dotąd na jedzeniu,#Infover WM eyhc8ebemnc8rvq0nrxbpi0jh2wa4i0al0b6xrmi#rozwiązały się.Rozmawiano na obojętne tematy.Gospodin opowiadał o wycieczce do wodospadu Niagara, missAsuhara o japońskich gejszach, Isano o studenckiej wypra-wie na górę Fuji, a Oksana – milcząc, zawstydzona, że niema nic ciekawego do powiedzenia – czuła się trochę jakuboga krewna.Gdy deser zniknął z talerzyków biesiadujących, biuściastakelnerka zmieniła zastawę na kawową.Przed każdym poło-żyła talerzyk, na podstawkach z łyżeczką postawiła filiżanki,przyniosła dzbanuszek ze śmietanką, cukiernicę i tacę zesłodkimi pierożkami oraz kruchymi ciasteczkami posypa-nymi cukrem.Gdy kolejny raz wyszła, Isano zapytał, jaki al-kohol będą pili.Miss Asuhara zaproponowała porto [ Pobierz całość w formacie PDF ]