[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Dopilnowałem, żeby trafił do domu wariatów.- Tak bardzo chcesz wierzyć w swój brak zalet?- Owszem - przyznał Groszek.- Wolę prawdę od kłamstw.- No właśnie - ucieszyła się Carlotta.- Mam kolejną twoją zaletę, którą dopiszę do listy.Groszek parsknął śmiechem.- Cieszę się, że mnie lubisz - powiedział.- Boisz się tego spotkania?- Z kim?- Z bratem Endera.- Nie, nie boję się.- Więc co odczuwasz?- Sceptycyzm.- W swoim e-mailu okazał pokorę - przypomniała siostra Carlotta.- Nie był pewien, czy prawidłowo rozwiązał problem.- Tak, to interesująca myśl.Pokorny Hegemon.- Nie jest jeszcze Hegemonem.- Uwolnił siedmiu z jeeshu Endera.Wystarczyło, że napisał artykuł.Ma wpływy.Ma ambicje.A teraz odkrywam, że zna też pokorę.Nie, to dla mnie za dużo.- Śmiej się, ile chcesz.Chodźmy, poszukamy taksówki.* * *Nie pozostawiali żadnych niezałatwionych spraw.Za wszyst­ko płacili gotówką, nie mieli żadnych długów.Mogli zwyczajnie wyjść.Korzystali z pieniędzy pobieranych z kont, które założył dla nich Graff.To, z którego korzystał teraz Groszek, w żaden sposób nie łączyło się z Julianem Delphiki.Na tamtym leżały jego żołd oraz premie za udział w walkach i odprawa.MF przekazała wszystkim członkom jeeshu Endera duże kwoty złożone w fundu­szach powierniczych; nie mogli ich tknąć, póki nie osiągną pełno­letności.Zakumulowany żołd i premie miały tylko ułatwić im ży­cie w dzieciństwie.Graff zapewnił go, że żyjąc w ukryciu, nie zużyje swoich pieniędzy.Pieniądze dla siostry Carlotty pochodziły z Watykanu.Tylko jeden człowiek tam wiedział, czym Carlotta się w tej chwili zajmu­je.Ona także miała pewność, że wystarczy jej na wszystkie po­trzeby.Żadne nie miało skłonności, by wykorzystywać tę sytuację.Siostra Carlotta wydawała niedużo, gdyż więcej nie potrzebo­wała, Groszek zaś ponieważ wiedział, że rozrzutność czy ostenta­cja pozwolą obcym łatwiej go zapamiętać.Zawsze starał się wy­glądać raczej jak dziecko, które załatwia sprawunki dla swojej babci, niż jak niedorosły bohater wojenny, który wydaje swój żołd.Paszporty także nie sprawiały problemów - Graff znowu po­ciągnął za odpowiednie sznurki.Uwzględniając ich wygląd zdra­dzający śródziemnomorskie korzenie, zaopatrzył ich w paszporty katalońskie.Carlotta dobrze znała Barcelonę, a kataloński był ję­zykiem jej dzieciństwa.Teraz prawie nim nie mówiła, ale to nie­istotne - mało kto go używał.I nikt nie będzie zdziwiony faktem, że jej wnuk w ogóle nie zna tej mowy.Zresztą ilu Katalończyków mogą spotkać w czasie swych podróży? Kto zechce sprawdzić ich legendę? Jeśli trafią na kogoś nazbyt wścibskiego, po prostu prze­niosą się do innego miasta w innym kraju.Lądowali w Miami, potem w Atlancie i wreszcie w Greensboro.Byli zmęczeni i spędzili noc w hotelu obok lotniska.Następ­nego dnia zalogowali się w sieci i wydrukowali mapkę miejskiego transportu; system komunikacji był dość nowoczesny, zamknięty i elektryczny, ale plan wydał się Groszkowi bez sensu.- Dlaczego żadne autobusy nie jeżdżą tędy? - zapytał siostrę Carlottę.- W tej okolicy mieszkają ludzie bogaci - wyjaśniła.- Każą im wszystkim żyć w jednym miejscu?- W ten sposób czują się bezpiecznie.A że mieszkają razem, mają większą szansę, że dzieci znajdą sobie partnerów w innych bogatych rodzinach.- Ale dlaczego nie chcą autobusów?- Jeżdżą własnymi pojazdami.Mogą sobie pozwolić na opła­ty.Mają więcej swobody, jeśli sami decydują o rozkładzie jazdy.No i wszyscy mogą zobaczyć, jacy są bogaci.- To i tak bez sensu - uznał Groszek.- Popatrz, jak autobusy muszą nadkładać drogi.- Pewnie bogaci nie chcieli, żeby komunikacja publiczna ko­rzystała z ich ulic.- I co z tego?Siostra Carlotta roześmiała się głośno.- Groszku, w armii też często widzi się głupotę.- Ale na dłuższą metę decyzje powierza się tym, którzy wy­grywają bitwy.- No cóż, ci ludzie wygrali bitwy ekonomiczne.A może raczej ich przodkowie.Dlatego teraz zwykle dostają to, na czym im zależy.- Czasami mam wrażenie, że nic nie wiem o świecie.- Pół życia tkwiłeś w rurze zawieszonej w kosmosie, a przed­tem na ulicach Rotterdamu.- Ale mieszkałem też w Grecji, z rodziną.I w Araraquarze.Powinienem się tego domyślić.- To było w Grecji.I w Brazylii.Tutaj jest Ameryka.- Czyli w Ameryce pieniądze rządzą, a gdzie indziej nie?- Nie, Groszku.Pieniądze rządzą wszędzie.Ale różne kultury w różny sposób demonstrują bogactwo.Na przykład w Arara­quarze dbano o to, żeby linie tramwajowe docierały do bogatych dzielnic.Dlaczego? Żeby służba mogła dojechać do pracy.W Ame­ryce ludzie bardziej obawiają się przestępców i złodziei, więc oznaką bogactwa jest, żeby można było się do nich dostać tylko prywatnym samochodem albo pieszo.- Czasami tęsknię za Szkołą Bojową.- Dlatego że w Szkole Bojowej byłeś jednym z najbogatszych ludzi, w jedynej walucie, jaka się tam liczyła.Groszek zastanowił się.Kiedy inne dzieciaki zrozumiały, że choć jest najmłodszy i najmniejszy, potrafi ich pokonać niemal na każdych zajęciach, zyskał swego rodzaju władzę.Wszyscy go znali.Nawet ci, co z niego drwili, okazywali niechętny szacunek.Ale [ Pobierz całość w formacie PDF ]