[ Pobierz całość w formacie PDF ]
..\
ądam, a\
eby likwidacja achtyrskiegozgrupowania, jako najwa\
niejsze zadanie, została wykonana w ciągu21najbli\
szych dni".Na marginesie nale\
y nadmienić, \
e zanimdyrektywa dotarła do Frontu Woroneskiego, Achtyrka była opanowanaprzez jego wojska.W okresie gdy Front Woroneski odpierałprzeciwuderzenie Niemców, związki operacyjne Frontu Stepowegowalczyły na bliskich podejściach do Charkowa i w samym mieście.Poprzełamaniu zewnętrznego pierścienia okrą\
enia wojska 53 i 69 armii17 sierpnia nawiązały walki na północnym skraju Charkowa.Dowództwo hitlerowskie, mając nadzieję na uzyskanie sukcesu nakierunku Bogoduchowa i Achtyrki, usiłowało za wszelką cenęutrzymać Charków.W tym celu do rejonu miasta skierowało dywizjękawalerii SS z odwodu Grupy Armii  Południe" i 355 dywizjępiechoty przerzuconą z Połtawy.Próbowało te\
wzmocnić moraleswych wojsk, obni\
one w wyniku ostatnio poniesionych klęsk.M.in.gen.Wehrner Kempf (dowódca charkowskiego zgrupowania)zastosował drastyczne metody wobec \
ołnierzy nie przejawiającychchęci do walki czy ulegających panice.Za tchórzostwo groziły surowekary, do kary śmierci włącznie.Wszystkie przedsięwzięcia na nic się zdały.Nacisk wojskradzieckich był tak du\
y, \
e \
ołnierze nieprzyjacielscy musieliodstępować.Do wieczora 22 sierpnia Charków został półokrą\
ony.W kotleznalazło się siedem dywizji piechoty (39, 106, 168, 198, 282, 320 i335), jedna pancerna (6) oraz jedna kawalerii.Niemcom pozostałajedna droga odwrotu  na21S z t i e m i e n k o , op.cit., s.208 209.159Połtawę.Taką te\
decyzję podjęło ich dowództwo.Front Stepowy nie odciął im drogi.Koniew w swychwspomnieniach tak wyjaśnił tę sprawę:  Mo\
na było oczywiścierzucić siły, aby przeciąć ten korytarz, okrą\
yć nieprzyjaciela wmieście i tu go zniszczyć.Likwidacja tak du\
ego zgrupowania wumocnionym mieście wymagałaby du\
o czasu i ofiar.Mogła byćdruga decyzja  szturmować miasto, wyprzeć z niego wroga irozbić jego pozostałe siły poza miastem.Wiedzieliśmy, \
edowództwo hitlerowskie nie ma nadziei na długotrwałe utrzymaniemiasta, bowiem w tym czasie cały front wschodni trzeszczał wszwach" 22.Koniew nie zamknął więc drogi na Połtawę.Przewidującmo\
liwość wycofania się Niemców, skierował swe wojska w nocy z22 na 23 sierpnia do szturmu.Brawurowe ataki -wzdłu\
ulicpalącego się miasta sprawiły, \
e 23 sierpnia do godz.12 Charkówzostał wyzwolony.Znaczną część nieprzyjacielskiego zgrupowaniazniszczono lub wzięto do niewoli.Mieszkańcy ze wzruszeniem iradością witali swych wyzwolicieli.Charków, podobnie jak inneokupowane przez hitlerowców miasta radzieckie, był zniszczony izrabowany, a wielu jego mieszkańców zginęło.Wieczorem Moskwa pozdrawiała wyzwolicieli Charkowa 20salwami artyleryjskimi z 224 dział.Spośród wielu wyró\
niających się męstwem jednostek 89Biełgorodzka Dywizja Piechoty Gwardii, 15, 28 i 96 dywizjagwardii oraz 84, 116, 183, 252, 299 i 375 dywizje piechotyotrzymały miano  Charkowskich".Wraz z wyzwoleniem Charkowa przestało istnieć biełgorodzko-charkowskie zgrupowanie nieprzyjaciela.Natarcie wojskradzieckich przekształcało się w potę\
ną strategiczną ofensywę naszerokim froncie, w którego rezultacie została wyzwolonalewobrze\
na Ukraina.W trakcie operacji biełgorodzko-charkowskiejniemieckim 2 i 4 ar-22Cyt.za: Kołtunów, S o ł o w i o w, o p.cit., s.409.160miom pancernym oraz grupie operacyjnej  Kempf" zadanodotkliwe straty w ludziach i sprzęcie bojowym.Pomyślne przeciwnatarcie Armii Radzieckiej na występiebiełgorodzko-charkowskim zakończyło bitwę kurską.Wojska FrontówWoroneskiego i Stepowego rozbiły doszczętnie piętnaście dywizjiniemieckich, w tym cztery pancerne.W czasie trzytygodniowegonatarcia armie radzieckie posunęły się w kierunku południowym ipołudniowo-zachodnim 140 km i rozszerzyły front działania do300 km,*Kontrofensywa Armii Radzieckiej pod Kurskiem była trzecią tegorodzaju batalią (po Moskwie i Stalingradzie) w okresie WielkiejWojny Narodowej.Zasadniczym jej celem było rozgromienieorłowskiego i biełgorodzko-charkowskiego zgrupowanianieprzyjaciela i stworzenie dogodnych warunków do ogólnegonatarcia strategicznego.Na uwagę zasługuje trafne określenie przezNaczelne Dowództwo terminu przejścia wojsk radzieckich do natarcia.Nastąpiło to 12 lipca  w momencie narastania kryzysu natarcia obuzgrupowań uderzeniowych przeciwnika i kiedy jego odwody byływyczerpane.Jednocześnie lotnictwo radzieckie wywalczyłopanowanie w powietrzu.Ponadto Naczelne Dowództwo radzieckiedysponowało silnymi odwodami (dwanaście armiiogólnowojskowych, trzy pancerne i trzy lotnicze), które wodpowiednim czasie wprowadzono do bitwy [ Pobierz całość w formacie PDF ]