Home HomeFollet Ken Wejsc miedzy lwy (2)Follet Ken Na skrzydlach orlow scrFollet Ken Wejsc miedzy lwyFollett Ken Na skrzydlach orlowMcClure Ken Spirala pandoryFollet Ken Na skrzydlach orlowMcClure Ken DawcaNorton Andre Lot ku planecie YiktorPraktyczny komentarz do Nowego Testamentu Ewangelia ŁukaszaEllen G. White Komentarz Biblijny
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • karro31.htw.pl
  •  

    [ Pobierz całość w formacie PDF ]
    .McMurphy przypatruje mi się przez chwilę, a potem znów zwraca się do Hardinga.- Więc dlaczego, u licha, nie protestujecie? Jak się ma do tego ta gadka o demokratycznym oddziale, którą zafundował mi lekarz? Dlaczego nie zrobicie głosowania?Harding uśmiecha się i zaciąga wolno papierosem.- A za czym mamy głosować? Za tym, żeby oddziałowej nie wolno było zadawać pytań na zebraniach grupy? Za tym, żeby nie patrzyła na nas po swojemu? No, powiedz, McMurphy, za czym mamy głosować?- Kurwa, wszystko jedno! Głosujcie za czymkolwiek! Zro­zumcie, musicie pokazać, że nie brak wam śmiałości, nie mo­żecie pozwolić, żeby baba szarogęsiła się bezkarnie! Mówicie, że Wódz boi się własnego cienia, ale w życiu nie widziałem bandy większych tchórzy!- Mnie nie wliczaj! - woła Cheswick.- Dobra, koleś, może ty jesteś inny, ale pozostali boją się nawet roześmiać.Jak tylko wszedłem, od razu mnie uderzyło, że nikt się tu nie śmieje.Nie słyszałem prawdziwego śmiechu, odkąd przekroczyłem próg szpitala, rozumiecie? Do licha, prze­cież człowiek traci grunt pod nogami, kiedy traci ochotę do śmiechu! Jeśli daje się jakiejś babce tak zeszmacić, że nie potrafi się roześmiać, traci swój największy atut! Zanim się obejrzy, będzie myślał, że jest silniejsza od niego, a wtedy.- Ha! Zdaje mi się, bracia króliki, że naszemu przyjacielowi zaczyna wreszcie coś świtać.Może więc zechce nam powiedzieć, jak inaczej niż śmiechem można pokonać kobietę? Jak poka­zać jej, kto jest szefem? Taki facet jak ty powinien to wiedzieć.Nie można jej chyba zbić, prawda? Nie, bo wtedy wezwie gli­ny.Nie można się zdenerwować i zrobić jej awantury, bo wygra, ugłaskując brzydkiego chłoptysia: “Misiaczek się gniewa? Ojo-jojoj!” Czy po takiej pocieszę umiałbyś długo zachować w sercu gniew i marsa na czole? A więc sam widzisz, przyjacielu, masz poniekąd rację: przeciwko molochowi współczesnego matriarchatu mężczyzna rzeczywiście posiada jedną broń naprawdę skuteczną, ale bynajmniej nie jest nią śmiech.Tylko jedną broń, a z każdym rokiem w tym naszym zachłannym, postępowym społeczeństwie coraz więcej i więcej ludzi odkrywa, jak pozba­wić ją mocy i pokonać dotychczasowych zwycięzców.- Kurwa, Harding, gadać to ty umiesz! - wtrąca McMurphy.-.czy sądzisz więc, nie ujmując nic z twojej sławy psycho­paty, że mógłbyś użyć tej broni przeciwko naszej mistrzyni? Myślisz, że dałbyś radę posłużyć się nią przeciwko siostrze Ratched? Choć raz jeden?Wskazuje dłonią na szklaną klatkę.Wszyscy odwracają głowy.Oddziałowa siedzi w dyżurce i patrzy przez szybę, a ukryty magnetofon nagrywa rozmowę w świetlicy - oddziałowa już się nawet zastanawia, jak to wykorzysta.Spostrzega, że wszyscy się w nią wpatrują.Kiwa kokiem i pacjenci odwracają głowy.McMurphy ściąga cyklistówkę, za­nurza ręce w rudych włosach.Wie, że wszyscy go obserwują, czekając na odpowiedź, i czuje, że chyba dał się złapać.Wkłada cyklistówkę i drapie się po bliźnie na nosie.- Hm.jeśli pytasz, czyby mi stanął dla tej starej wrony, to nie, nie da rady.- McMurphy, ona wcale nie jest taka brzydka.Twarz ma ładną, dobrze zakonserwowaną.A piersi, choć stara się je ukryć pod tym aseksualnym strojem, ma wręcz imponujących rozmia­rów.Kiedyś musiała być wystrzałową dziewczyną.Ale.pozwól, że cię spytam ze zwykłej ciekawości, czy miałbyś na nią ochotę, gdyby była młoda i piękna jak Helena trojańska?- Nie znam Heleny, ale wiem, o co ci chodzi.Cholera, masz rację.Ta bryła lodu nie mogłaby mnie podniecić, nawet gdyby miała kształty Marilyn Monroe.- Sam widzisz.Wygrała.O to mu szło.Znów osuwa się na oparcie fotela, a wszyscy czekają, co teraz powie McMurphy.Rudzielec widzi, że znalazł się w ślepym zaułku.Przez chwilę rozgląda się po obecnych, a następnie wzrusza ramionami i wstaje z krzesła.- Ech, do licha, ani mnie to ziębi, ani grzeje.- Słusznie, ani cię to ziębi, ani grzeje [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • syriusz777.pev.pl
  •