[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.720)Układ powyższych strof podobny jest do tych liryków w zbiorze Boscana, które odnoszą siędo rzeczy Bożych.Brzmią one:W poszukiwaniu samotności,plącząc nad moim losem,idę drogami, które się przede mną otwierają itd.W każdej strofie jest sześć wierszy, z których czwarty odpowiada pierwszemu, piątydrugiemu, a szósty trzeciemu.(1) Adresatką napisanego w 1584 r.dzieła Żywy płomień miłości była Anna de Peńalosa y Mercado(+1608), rodem z Segovii, żona Juana de Guevary, pozostająca pod kierunkiem duchowym św.Jana.Nietylko materialnie wspierała dzieło reformy Karmelu (fundacja w Granadzie i Segovii), lecz także wcielaławiernie w życie doktrynę swego Mistrza.(2) Inicjały S i M w nagłówku Prologu i zakończeniu odczytują wydawcy: Santos Mártires - nazwaklasztoru w Granadzie, w którym Święty był przełożonym i gdzie pisał Żywy płomień miłości.(3) Odnosi się to do Pieśni duchowej, strofy 15-24, 27-28, 33-34.(4) Podpis w kodeksie B ręką innej osoby kopiującej.(5) Św.Jan od Krzyża wzmiankuje Juana Boscana Almogavera (1495-1542), gdyż figuruje on napierwszym miejscu w zbiorze, do którego się odwołuje: Sebastian de Cordoba: Las obras de Bosćan yGarcilaso transladadas a materias cristianas y religiosas.Granada 1575 (II wyd.Zaragoza 1577).Przytoczone wersety pochodzą w rzeczywistości od drugiego poety kastylijskiego, Garrilasa de la Vega(1503-1536).(6) Po hiszpańsku: vueltas a lo divino.Wyrazy te stały się określeniem szeregu utworów poetyckich św.Jana od Krzyża, których wersyfikacja jest wzorowana na formie wierszy poetów świeckich.STROFA 1O żywy płomieniu miłości,Jak czule rani siła żaru twegoŚrodka mej duszy najgłębsze istności!Bo nie masz w sobie już bólu żadnego!Skończ już! - jeśli to zgodne z twym pragnieniem!Zerwij zasłonę tym słodkim zderzeniem!OBJAŚNIENIEl.W boskim zjednoczeniu dusza czuje się cała rozpalona i wszystko wnętrze swoje mazanurzone w chwale i miłości, tak iż głębię jej istoty zalewają strumienie chwałyprzepełniając ją rozkoszą i odczuwa, że “z żywota jej płyną rzeki wody żywej”, o którychmówił Syn Boży (J 7, 38).A ponieważ tak dogłębnie jest przemieniona w Boga, takcałkowicie przez Niego owładnięta i tak nieprzebranymi bogactwami darów i cnót obsypana,zdaje się jej, że już tak blisko jest szczęścia wiecznego, iż dzieli ją od niego tylko delikatnazasłona.Spostrzega również, że ten słodki płomień miłości w niej gorejący, ilekroć ją ogarnia,napełnia ją pełną słodyczy i mocy chwałą, tak iż za każdym razem, gdy ją trawi i pochłania,doznaje wrażenia, iż (s.721) przynosi jej życie wieczne i zrywa już zasłonę życiaśmiertelnego.A czując, że chociaż bardzo mało do tego brakuje, to jednak przez tę odrobinęnie może jeszcze osiągnąć istotnie chwały wiecznej, z wielkim upragnieniem prosi, by tenpłomień, którym jest Duch Święty, przerwał jej życie śmiertelne przez to słodkie spotkanie, wjakim dopełni już całkowicie tego, co zdaje się jej dawać za każdym spotkaniem, tj.uszczęśliwi ją zupełnie i w doskonały sposób.Woła więc:O żywy płomieniu miłości!2.By uwydatnić uczucia i siłę, z jaką mówi w tych czterech strofach, używa w nich duszawykrzykników: o i jak, które oznaczają nadmiar uczuć.Wyraża przez to za każdym razemswe uczucia o wiele głębiej, niżby to innymi słowami potrafiła uczynić.To o służy jej dowyrażenia wielkich pragnień i do przedstawienia wielkich próśb.I dla osiągnięcia obydwóchtych celów używa ich dusza w tej pieśni; usilnie bowiem przedstawia w niej swe wielkiepragnienie, starając się nakłonić miłość, by ją uwolniła już z więzów.3.Tym płomieniem miłości jest duch jej Oblubieńca, tj.Duch Święty [ Pobierz całość w formacie PDF ]