hoss

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dok.Norymb.NG-390.44Dok.Norymb.PS-2928.IMT t.XXXI, s.299.C.Leibig: Kriminalpolizeiliche Aufga-ben wahrend der Olympiaden in Deutschland, Archiv f�r Kriminologie" 1937, s.84-87 i 204-206.więzniów (przez dłuższy czas ciągnęli walec drogowy).45 Przeniesionodo nich niektórych więzniów z innych grup, którzy również hołdowalitemu nałogowi.Zaraza od razu wygasła.Jeśli nawet niekiedy zdarzałysię stosunki homoseksualne, były to tylko odosobnione wypadki.W blo-ku tak homoseksualistów pilnowano, że nie mogło dojść do żadnychstosunków.Jaskrawy wypadek pamiętam, dotychczas.Pewien książę rumuński,który mieszkał wraz z matką w Monachium, stał się tematem rozmóww mieście z powodu praktyk homoseksualnych.Mimo wszelkich wzglę-dów związanych z jego towarzyskimi stosunkami nie można było dłużejtolerować jego zachowania się i trzeba go było osadzić w Dachau.Po-licja uważała, że wskutek hulaszczego życia sprzykrzyły mu się kobietyi dlatego stał się homoseksualistą, szukając w tym nowej podnietyi rozrywki.Reichsf�hrer SS sądził, że ciężka praca i twarde życiew obozie wkrótce go uzdrowią.Zaraz po dostarczeniu go do obozu zwróciłem na niego uwagę, jak-kolwiek nie wiedziałem jeszcze, o co chodzi.Jego błędny wzrok, wzdra-ganie się przy najmniejszym szmerze, miękkie, taneczne ruchy od razuzdradziły mi homoseksualistę.Zaczął płakać, gdy komendant podczasprzeglądu nowych więzniów ostro go potraktował.Wstydził się takżepójść do kąpieli.Przyczynę tego zachowania zobaczyliśmy przy rozbieraniu się: całejego ciało było wytatuowane i pokryte od szyi aż do przegubów rąki nóg sprośnymi wizerunkami, przy czym osobliwe było to, że wizerunkite nie tylko pokazywały wszelkiego rodzaju perwersje, jakie kiedykol-wiek mózg ludzki wymyślił, ale i normalne stosunki z kobietami.Sek-suolog miałby niewątpliwie pole do nowych, ciekawych odkryć przystudiowaniu tej żywej książki z obrazkami.Więzień oświadczył, że wi-zerunki zrobione zostały według jego wskazówek we wszystkich moż-liwych miastach portowych starego i nowego świata.Podczas fotografowania jego seksualnych tatuaży w biurze SłużbyRozpoznawczej (wszystkie tatuaże musiały być fotografowane dla Po-licji Kryminalnej), przy ustawianiu i dotykaniu go popadł w stanszczególnego podniecenia.Poleciłem sztubowemu, aby ani na chwilęnie spuszczał go z oka, czyniąc specjalnie odpowiedzialnym za tegowięznia.Gdy po kilku godzinach zobaczyłem znowu tego osobliwegowięznia, sztubowy poprosił mnie, abym go niezwłocznie zwolnił, po-45Był to walec do ugniatania budowanych przez więzniów dróg obozowych.H�ssprzeniósł tę praktykę do Oświęcimia, gdzie do walca wprzęgano %7łydów i księży, którzymusieli go ciągnąć biegiem w takt uderzeń kija.Poganiaczem był niemiecki kryminalistaKrankenmann.Więzień, który padał ze zmęczenia, ginął pod ciosami jego pałki.W ten sposóbwymordował on prawie wszystkich księży ze swego kommanda i bardzo wielu %7łydów.Dr J.Sehn: Obóz koncentracyjny Oświęcim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau), s.70.nieważ nowy" go wykańcza".Stoi stale przy piecu i patrzy tępo przedsiebie, z chwilą jednak, gdy ktoś się do niego zbliża albo usiłuje goodciągnąć od pieca, wpada znowu w podniecenie i zaczyna się onani-zować.Zaprowadziłem więznia do lekarza.Już przy pierwszych pytaniachdotyczących jego stanu wpadł w podniecenie.Zakomunikował, że odmłodości cierpi z powodu silnego popędu seksualnego, w żadnym ro-dzaju stosunków nie znalazł jednak pełnego zadowolenia i nieustanniego poszukuje.Lekarz sporządził raport do Reichsf�hrera SS i w zakoń-czeniu dodał, że więzień nie nadaje się do obozu koncentracyjnego,lecz kwalifikuje do zakładu leczniczego; jest z góry wykluczone, abyciężką pracą można go było zmienić.Raport został wysłany, a nowy więzień zgodnie z rozkazem poszedłdo pracy.Miał wozić taczki z piaskiem.Zaledwie mógł podnieść pełnąłopatę, upadał już przy pustych taczkach.Kazałem odprowadzić go z po-wrotem do izby i zameldowałem o tym komendantowi, który następne-go dnia chciał zobaczyć więznia przy pracy.(Pracować musiał, gdyżtaki był rozkaz Reichsf�hrera SS).Nazajutrz ledwie można go było doprowadzić do niezbyt odległejpiaskami; ledwo się tam dowlókł.O pracy nie można było nawet my-śleć przyznał to nawet Loritz.Zaprowadzono go z powrotem do izbyi położono do łóżka.I to jednak okazało się zawodne wciąż się ona-nizował.Lekarz mówił do niego jak do chorego dziecka, wszystko napróżno.Związano mu ręce, ale stale przecież tak być nie mogło.Dostałśrodki uspokajające i zimne okłady.Nic nie pomogło.Podupadał na si-łach coraz bardziej.Mimo to wypełzał jeszcze z łóżka, aby dostać się doinnych więzniów.Do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Reichsf�hre-ra SS umieszczono go w areszcie, gdyż w obozie był już nie do zniesie-nia.W dwa dni pózniej nie żył: umarł w czasie onanizowania się.Ogó-łem był pięć tygodni w obozie.Reichsf�hrer SS zarządził sekcję sądowo-lekarską i zażądał bardzodokładnego sprawozdania.Sekcja, przy której byłem obecny, wykazałacałkowite wyniszczenie fizyczne bez jakichkolwiek anormalności.Pro-fesor monachijskiego instytutu medycyny sądowej, który przeprowa-dzał sekcję, nigdy jeszcze w ciągu swej długoletniej praktyki nie zet-knął się z podobnym wypadkiem, a miał przecież niemałe doświadczenie.Byłem obecny przy tym, jak komendant pokazał zwłoki matce.Po-wiedziała, że śmierć jest szczęściem dla niego i dla niej, stał się bowiemnie do zniesienia wskutek swego życia seksualnego pozbawionegowszelkich hamulców.Matka radziła się najsłynniejszych lekarzy spec-jalistów w całej Europie, jednak bezskutecznie.Uciekał z każdego sa-natorium.Był również w klasztorze, ale i tam nie mógł zostać.Onasama namawiała go w rozpaczy do samobójstwa, nie miał jednak od-wagi.Teraz ma przynajmniej spokój.Dziś jeszcze odczuwam wstrząs,gdy myślę o tym wypadku.46W Sachsenhausen homoseksualiści byli umieszczani od razu w osob-nym bloku.Również i do pracy używani byli osobno.Pracowali w gli-niance wielkiej klinkierni.Była to praca ciężka i każdy z nich musiałwykonać określoną robotę.Byli wystawieni na wszelkiego rodzaju dzia-łania atmosferyczne.Codziennie musieli przywiezć określoną liczbę wa-gonów z gliną.Procesu wypalania bowiem nie wolno było przerywaćwskutek braku surowca; musieli więc pracować przy każdej pogodzie zarówno latem, jak i zimą.Wpływ tej ciężkiej pracy, dzięki której znowu mieli się stać nor-malnymi" ludzmi, był różny u homoseksualistów różnego rodzaju.Najbardziej celowa i rzeczywiście skuteczna okazywała się praca47w stosunku do łazików".Tak nazywano w żargonie berlińskim pros-tytuujących się mężczyzn szukających w ten sposób łatwego zarobkui unikających każdej, nawet najlżejszej pracy.Nie można było ich na-zwać prawidziwymi homoseksualistami; był to tylko ich zawód.Suroweżycie obozowe i ciężka praca szybko wychowywały ten rodzaj więzniów.Większość z nich pilnie pracowała i dokładała wszelkich starań, abysię nie narazić i aby móc uzyskać możliwie jak najszybsze zwolnienie.Unikali oni bliskiego stykania się z tymi, którzy rzeczywiście byli ob-ciążeni tym nałogiem; chcieli w ten sposób wykazać, że z homoseksu-alistami nie mają właściwie nic wspólnego.Wielu w ten sposób wychowanych odzyskiwało wolność i już niepowracało do obozu [ Pobierz całość w formacie PDF ]