[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bêdzie ona w stanie przyjmowaæ ze œwiata duchowego wiadomoœci nie znajduj¹ce wyrazu w dŸwiêkach zewnêtrznych, uchwyt­nych dla ucha fizycznego.Obudzi siê w niej s³ysze­nie “wewnêtrznego s³owa", tak i¿ uczniowi nauk tajemnych objawi¹ siê z wolna prawdy œwiata du­chowego, s³yszeæ bêdzie bowiem przemawianie na sposób duchowy.Wszelkie wy¿sze prawdy zdoby­wamy za poœrednictwem takiego “wewnêtrznego przemawiania".(.) Nie nale¿y tego w ten sposób rozumieæ, ¿e zbêdne jest studiowanie pism wiedzy tajemnej przed uzyskaniem mo¿noœci s³yszenia “we­wnêtrznej mowy".(.) Nie s¹ to jedynie s³owa.(.)OŒWIECENIEDo oœwiecenia prowadz¹ æwiczenia proste.(.) Do postrzegania objawów wewnêtrznego œwiat³a dojœæ mo¿na jedynie przez wykonywanie tych¿e æwiczeñ z cierpliwoœci¹, skrupulatnie i wytrwale.Rozpoczy­na siê je od ogl¹dania w sposób okreœlony ró¿nych tworów przyrody, jak np.nieprzejrzystego, piêknie ukszta³towanego kamienia (kryszta³u), roœliny czy zwierzêcia.Najpierw starajmy siê zwróciæ ca³¹ uwa­gê na porównanie kamienia ze zwierzêciem w spo­sób, jaki tutaj podam.Myœli, które tu opiszê, musz¹ przechodziæ przez duszê wœród ¿ywych uczuæ.I niech ¿adna myœl inna, ¿adne inne uczucie nie œmie siê wpl¹taæ i przeszkadzaæ intensywnemu, uwa¿ne­mu przygl¹daniu siê.Mówmy sobie: “Kamieñ ma postaæ i zwierzê ma postaæ.Kamieñ spoczywa spo­kojnie na swoim miejscu.Zwierzê zmienia swoje miejsce.Popêd (¿¹dza) powoduje, ¿e zwierzê zmie­nia miejsca pobytu.Do zaspokojenia popêdów s³u­¿y mu ca³a jego postaæ.Jego cz³onki, jego narz¹dy wykszta³cone s¹ w zgodzie z tymi popêdami.Postaæ kamienia stworzy³y nie ¿¹dze, lecz si³y od ¿¹dz wol­ne".Jeœli siê intensywnie w tych myœlach pogr¹¿y­my, i przy tym z napiêt¹ uwag¹ przygl¹daæ siê bê­dziemy kamieniowi i zwierzêciu, wtedy o¿yj¹ w du­szy dwa zupe³nie odmienne rodzaje uczucia.Od kamienia p³ynie do duszy naszej jeden rodzaj uczu­cia, od zwierzêcia drugi rodzaj.Z pocz¹tku sprawa prawdopodobnie nie uda siê; lecz z czasem, przy prawdziwie cierpliwym æwiczeniu, te uczucia siê pojawi¹.(.) Z pocz¹tku trwaj¹ one tylko tak d³ugo, jak d³ugo trwa samo ogl¹danie, póŸniej dzia³aj¹ i w dalszym ci¹gu, a wtedy staj¹ siê w duszy czymœ ¿ywym.Wystarczy wtedy tylko zastanowiæ siê, a oba uczucia pojawi¹ siê zawsze, tak¿e i bez ogl¹dania zewnêtrznego przedmiotu.- Z tych uczuæ i myœli z nimi zwi¹zanych tworz¹ siê narz¹dy jasnowi­dzenia.- Gdy przyjrzymy siê póŸniej tak¿e i roœli-nie, zauwa¿ymy, ¿e wychodz¹ce od niej uczucie co do rodzaju i stopnia zajmuje miejsce poœrednie miê­dzy uczuciem pochodz¹cym od kamienia a tym po­chodz¹cym od zwierzêcia.Narz¹dy w ten sposób utworzone s¹ oczyma duszy.Uczymy siê widzieæ nimi powoli coœ, jakby duszne i duchowe barwy.Dopóki przyswojone mieliœmy tylko to, co opisane by³o jako “przygotowanie", œwiat duchowy ze swo­imi liniami i figurami pozostawa³ ciemny; przez oœwiecenie jaœnieje.(.) Wiedza tajemna oznacza to, co jasnowidz¹cemu w kamieniu jawi siê jako “nie­bieskie" lub “czerwono-¿ó³te".W rzeczywistoœci wi­dziane tu barwy s¹ “duchowej natury".Barwa po­chodz¹ca od roœliny jest “zielona", przechodz¹ca stop­niowo w eterycznie jasnoró¿ow¹.Roœlina jest bo­wiem takim tworem przyrody, który w wy¿szych œwiatach pod pewnym wzglêdem ma w³aœciwoœci takie same, jak w œwiecie fizycznym.Z kamieniem i zwierzêciem ma siê sprawa inaczej.- Nale¿y jed­nak zdaæ sobie z tego sprawê, ¿e w wymienionych barwach podane s¹ tylko g³ówne odcienie królestwa kamieni, roœlin i zwierz¹t.W rzeczywistoœci istniej¹ wszystkie mo¿liwe odcienie poœrednie.Ka¿dy ka­mieñ, ka¿da roœlina, ka¿de zwierzê ma sobie w³aœci­wy odcieñ barwy.Do tego dodaæ przyjdzie istoty œwiatów wy¿szych, które fizycznie nigdy nie dostê­puj¹ wcielenia, ze swymi czêsto cudownymi, czêsto te¿ szkaradnymi barwami.W rzeczywistoœci bogac­two barw w œwiatach wy¿szych bez porównania jest wiêksze ni¿ w œwiecie fizycznym.Gdy cz³owiek nabêdzie ju¿ zdolnoœci widzenia “oczy­ma duszy", spotka siê, prêdzej czy póŸniej, z owymi wspomnianymi istotami wy¿szymi, a po czêœci ni¿­szymi od niego, które nigdy nie zstêpuj¹ do rzeczy­wistoœci fizycznej.Gdy dojdzie ju¿ on do tego, co tu opisano, stan¹ mu otworem drogi do wielu rzeczy.( [ Pobierz całość w formacie PDF ]