[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powiedz jej to wprost, aby wiedziała dokładnie, o co cichodzi.Jeżeli tego nie zrobisz, na zawsze pozostaniesz żałosnym okazem i nikt niebędzie w stanie ci pomóc.Zastosowałem dokładne przeciwieństwo metody tamtejterapeutki.Klient był po prostu zdruzgotany.Wyszedł z gabinetu, wrócił do domu iprzepracował wszystko z żoną.Wykonał dokładnie moje zalecenia, a potemzadzwonił do mnie i powiedział, że to było najważniejsze doświadczenie w jegożyciu.Jednak w czasie, kiedy on je realizował, terapeutka przekonywała mnie, że z
leoddziałałem na pacjenta.Wyjaśniła mi, na czym polegają jej koncepcje i dlaczegomoje działanie nie było pomocne.Wreszcie mnie przekonała, że postąpiłemniewłaściwie.Mężczyzna:- Ale cię nie powstrzymała.Nie mogła! Była dosłownie sparaliżowana! Ale częściowo miała rację.Mojametoda wobec niej nie okazałaby się skuteczna.Jednak była idealną interwencją wprzypadku tego mężczyzny.Stanowiła przeciwieństwo tego, co owa kobieta robiłaprzez cały czas.Nie znaczy to, że moje działania miały większą siłę, po prostu wprzypadku tego klienta były bardziej odpowiednie, zwłaszcza że inne metody nieskutkowały.Ta terapeutka nie umiała postępować elastycznie.Wykonywała tylkojedną z wielu rzeczy, jakie można robić.Nie potrafiła pracować w konwencji gestalt,ponieważ nie krzyknęłaby na nikogo.Nie miała możliwości wyboru.Była taka miła.Istnieją ludzie, dla których nikt nigdy nie był miły i kontakt z tą terapeutka stanowiłdla nich przeżycie tak nowe, że wywarł na nich pewien wpływ.Jednak nie pomagałoim to w dojściu do zmian, których chcieli dokonać podczas terapii.Kobieta:- Zwracaliśmy się do świadomego umysłu partnera z prośbą:  Czy zgodzisz się niesabotować, nie próbować.- Och, poczyniliście założenie, że świadomy umysł jest w stanie sabotować!Możesz zignorować świadomą część umysłu.Skoro nie mógł sabotowaćniepożądanych przez siebie zachowań, nie będzie też przeciwstawiał się nowymmożliwościom.Robiąc przebudowanie, dostarczasz nieświadomości niezbędnej różnorodności.Dotej pory miała tylko jedną możliwość zdobycia tego, czego pragnie.Teraz posiada conajmniej cztery - trzy nowe i jedną starą.Z
wiadomość nadal nie ma żadnych.Jeżeliuwzględnimy prawo niezbędnego zróżnicowania, kto sprawuje władzę nadczłowiekiem? Ta sama część, która ją miała, zanim tu przyszliście.Nie był toświadomy umysł.Niektórzy ludzie lubią posiadać złudzenie, że kontroluje on ich zachowania.Toszaleństwo przybiera szczególnie złośliwą formę wśród profesorów uczelni,psychiatrów i prawników.Wierzą oni, że to świadomość kieruje ich życiem.Jeżeli i tyw to wierzysz, możesz przeprowadzić pewien eksperyment.Następnym razem, kiedyktoś wyciągnie rękę, aby się z tobą przywitać, świadomie nie wyciągnij swojej izwróć uwagę, czy twoja ręka unosi się, czy nie.Z pewnością świadomy umysłzauważy, iż należy powstrzymać to działanie dopiero wtedy, gdy ręka znajdzie się conajmniej w połowie drogi.To właśnie nasz komentarz na temat, kto tu rządzi.Mężczyzna:- Co powiesz o wykorzystaniu tej metody w pracy z grupą?- Chyba zauważyliście, jak ją tutaj wykorzystywaliśmy! Kiedy robiszprzebudowanie, 70 - 80 procent czasu spędzasz sam, czekając na odpowiedz
klienta.Możesz wtedy zacząć pracować z kimś innym.Każdy z nas pracuje z dziesięcioma -piętnastoma osobami na raz.Liczba osób, którymi możesz zajmować sięjednocześnie, zależy od tego, na ile doświadczeń sensorycznych jesteś w stanieodpowiedzieć.Sam ustalasz granicę, oceniając wydolność swojego aparatusensorycznego.Znam mężczyznę, który stosuje tę metodę w pracy z grupą i przeprowadza razemwszystkich jej członków przez kolejne etapy. Niech każdy zidentyfikuje jakieśdoznanie.Wszyscy zwracają się do wewnątrz. Co uzyskaliście?  Ja rozpoznajęuczucie. Nasil je, jeżeli odpowiedz
brzmi: »Tak«. Co u ciebie?  Ja rozpoznajÄ™dz
wiÄ™ki. Wzmocnij je. Co u ciebie?  Ja rozpoznajÄ™ obraz. RozjaÅ›nij go.Pozostali czekajÄ….Ów terapeuta ma odmienne podejÅ›cie.A
atwiej wam będziepracować z grupą homogeniczną.Mężczyzna:- Coś mnie intryguje.Czy kiedykolwiek pracowałeś z chorym na raka i kazałeś muzwracać się do wewnątrz, rozmawiać z częścią, która wywołuje chorobę?- Tak.Pracowałem jako konsultant z Simontonami w Fort Worth.Prowadziłemgrupę sześciu pacjentów z zaawansowaną chorobą nowotworową i dobrze nam szło.Miałem dostatecznie dużo doświadczeń sensorycznych, grupa była wystarczającohomogeniczna, mogłem więc pracować w ten sposób.Simontonowie uzyskiwalidobre odpowiedzi, korzystając tylko z " wizualizacji.Nie wiem, jakie ograniczeniamoże narzucić włączenie wszystkich systemów reprezentacji i systemu komunikacji,który tworzymy, stosując przebudowanie.Chciałbym poznać te ograniczenia.Jestsposób, aby to sprawdzić [ Pobierz całość w formacie PDF ]