[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dzięki temu nie udałoby się im jednak uzyskać raportu technicz­nego, którego potrzebują.Nie, sądzę, iż gdyby wiedzieli, że tutaj znajduje się rozbity statek Zachodniej Konfederacji, przybyliby na miejsce - no, może nie wszyscy.Musimy złapać ich na otwartej przestrzeni.W innym przypadku mogą się skryć na zawsze w tym swoim statku.- Ale w jaki sposób damy im znać, że nasz statek jest tutaj? Mamy wysłać inny oddział zwiadowczy i pozwolić im śledzić go?- To chyba niezły sposób.Travis nadal dumał nad mapą.Tak, takie rozwiązanie byłoby moż­liwe: niechby Czerwoni zobaczyli i śledzili oddział Apaczów.W kla­nie nie mieli jednak nikogo, kogo można by było wysłać.Z pewno­ścią istniała jakaś inna możliwość założenia pułapki z rozbitym stat­kiem na przynętę.A gdyby złapać jednego z Czerwonych i dać mu uciec, pozwalając zobaczyć to, co chcieli, aby zobaczył? Znowu wiel­ka strata czasu.Zresztą jak długo musieliby czekać i jakie ryzyko podjąć, by schwytać takiego więźnia?- Jeśli można by polegać na Tatarach.- rozważał głośno Buck.Ale wątpliwości były zbyt duże.Nie mogli zaufać Tatarom.Bez względu na to, jak bardzo tamci chcieliby pomóc w pokonaniu Czer­wonych, dopóki są kontrolowani przez maszynę przywołującą, po­zostawali bezużyteczni.Czy na pewno?- Wymyśliłeś coś? - Buck musiał zauważyć zmianę wyrazu twa­rzy Travisa.- Przypuśćmy, że Tatar zobaczy nasz statek, a następnie zosta­nie schwytany przez patrol Czerwonych i od niego uzyskają infor­mację?- Myślisz, że którykolwiek z banitów dobrowolnie zgodzi się, żeby złapali go znowu? A jeśli nawet, czy Czerwoni nie będą mogli dowiedzieć się także, że został podstawiony?- Więzień, który uciekł? - zasugerował Travis.Teraz Buck rozważał otwarcie możliwość przyjęcia takiego pla­nu.A Travis poczuł się podniesiony na duchu.Pomysł miał mnóstwo braków, lecz można go było dopracować.Przypuśćmy, że schwytają na przykład Menlika, przyprowadzą go tutaj jako więźnia, stworzą pozory, jakoby chcieli go zabić z powodu tego ataku u stóp wzgórz.Następnie pozwolą mu uciec i pogonią go w ręce Czerwonych.Bar­dzo ryzykowne, lecz może okazać się po prostu skuteczne.Travis był teraz zwolennikiem podejmowania ryzyka, ponieważ powiodła się jego desperacka akcja z pojedynkiem.Kosztowała go dwie głębokie rany, z których jedna byłaby nie­bezpieczna, gdyby nie to, że na miejscu znajdował się Jil-Lee, który w ramach projektu otrzymał wyszkolenie medyczne.W jej wyniku Travis odzyskał także przynależność do klanu.Pobratymcy słuchali teraz jego ostrzeżeń dotyczących skarbca w wieży.- Dziewczyna! Tatarska dziewczyna!Z początku Travis nie pojmował stów Bucka.- Schwytamy dziewczynę - tłumaczył starszy Indianin.- Pozwo­limy jej uciec, a potem zapędzimy tam, gdzie wpadnie w ich ręce.Możemy nawet na początek uwięzić ją w statku.Kaydessa? Chociaż coś w środku sprzeciwiało się wyborowi oso­by, która miała odegrać główną rolę w dramacie, Travis potrafił do­strzec zalety pomysłu Bucka.Porywanie kobiet było dawną rozrywką w prymitywnych kulturach.Sami Tatarzy w przeszłości w ten spo­sób znajdowali żony, podobnie jak napastnicy z plemienia Apaczy brali porwane kobiety do swoich wigwamów.Tak, dla napastników uprowadzenie dziewczyny byłoby czynem naturalnym, zrozumianym przez Czerwonych.Dla samej kobiety próba ucieczki i ściganie przez tych, którzy ją schwytali, także byłoby uzasadnione.A dla takiej ko­biety, odciętej od swoich współplemieńców, skierowanie się w stro­nę osady Czerwonych stałoby się jedyną nadzieją uniknięcia wro­gów.Logiczne pod każdym względem!- Trzeba by ją porządnie nastraszyć - zauważył Travis z niechęcią.- To się da zrobić.Travis spojrzał na Bucka mocno zaniepokojony.Nie chciał po­zwolić, aby bawiono się z Kaydessą w pewne gry, mające miejsce w ich wspólnej przeszłości.Ale Buck miał na myśli coś całkiem róż­nego od brutalnych metod stosowanych w dawnych czasach.- Trzy dni temu, kiedy jeszcze leżałeś nieprzytomny, Deklay i ja weszliśmy do statku.- Deklay?- Pokonałeś go przecież, musi więc odzyskać honor we wła­snych oczach.A rada zabroniła kolejnego pojedynku lub wyzwania - odparł Buck.- Z tego powodu będzie nadal dążył do uznania go w in­ny sposób.A teraz, kiedy usłyszał twoje opowiadanie i wie, że musi stawić czoło Czerwonym, a nie uciekać przed nimi, jest gotów - może nawet zbyt gorliwie - podjąć próbę sił na wojennej ścieżce.Dostaliś­my się na statek, by jeszcze raz poszukać tam broni.- Nie było tam żadnej poza tą, którą mieliśmy.- Teraz też jej nie znaleźliśmy.Ale odkryliśmy coś innego.- Buck zrobił pauzę, a dziwna nuta w głosie Apacza sprawiła, że Tra­vis oderwał się od problemu, którym był pochłonięty.Wglądało na to, że Buck doszedł do czegoś, co nie bardzo potrafił opisać.- Po pierwsze - ciągnął Buck - natknęliśmy się tam na coś mar­twego, w pobliżu miejsca, gdzie znaleźliśmy doktora Ruthvena.To przy­pominało człowieka.ale było całe porośnięte srebrzystym futrem.- Niby- małpy! Niby-małpy z innych światów! Co jeszcze zoba­czyłeś?Travis upuścił mapę.Poczuł ostry ból w boku, kiedy schwycił rękaw Bucka [ Pobierz całość w formacie PDF ]