Willocks Tim Dwanacioro z Paryża

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wystarczyłoby, że Carla by go zaakceptowała, gdyby tylko wyrzekłsię zła, a był gotów to zrobić.Właściwie już to uczynił.Oczami wyobrazni zobaczył twarzmatki, jej oczy, szare jak wiatr, wpatrzone w jego zrenice.Dostrzegł jej miłość.Dostrzegł bóli niezmierzone rozczarowanie.Zacisnął pięści. Zapłacił też innym bandom z Podwórzy, by zwróciły się przeciwko mnie? Nie odparł Paul. Ale w twojej sytuacji uznałbym to za marną pociechę.Ch�telet.Konfraternie.I Luwr.Za wszelką cenę musiał wywiezć Carlę z Paryża.Ale jej zdecydowanie i spokój& Nie, ona nie wyjedzie, pomyślał.Nie bez Mattiasa.Wstał.Maurice i Od aż podskoczyli z wrażenia. Gdzie jest Tannh�user?Paul zacisnął usta. Gra zbliża się do finału dodał Grymonde. Chciałbyś, żebym był w niejszulerem czy pionkiem? Pięciu ludzi wykonuje moje zlecenie. Z tego, co słyszałem o tym kawalerze, wnoszę, że mogę co najwyżej ocalić ichparszywe tyłki.A wraz z nimi twoją reputację.I kto wie, może nawet tę twoją podbitą sadłemskórę. Boisz się go? Jeszcze nie.Ale wiem, że ci dwaj mnie nie obronią.Paul skinął dłonią, a Maurice pochylił się natychmiast, by wysłuchać szeptanegorozkazu, po czym wyszedł tylnymi drzwiami.Paul uśmiechnął się do Grymonde a. Zawsze pragnąłem, by Infant Kukanii osiągnął sukces, i tak się stało.Niejeden razpociągałem za sznurki, żeby cię wesprzeć, choć nawet o tym nie wiedziałeś.Mało tego,sugerowałem nawet, że mógłbyś nie wziąć tej konkretnej roboty, pamiętasz? Ale najpierw mi ją zaproponowałeś. Bo ktoś poprosił właśnie o ciebie.Nie wiem dlaczego.Nie pytałem.Moi kliencinie lubią pytań.Wiedziałem jednak, że to dość głębokie wody.%7łe Infant jeszcze w takich niebrodził. Lepiej utonąć na głębokiej wodzie niż w kałuży szczyn. Gdybyś wydał Carlę rzekł wolno Paul byłby to niezły interes. Dla mnie? Dla nas obu.Mały Chris pewnie by się krzywił, ale to nie on płaci.Ci ludziewiecznie wymuszają na sobie okupy.To dlatego nigdy nie giną w tych niekończących siębojach: w grę wchodzą zbyt duże pieniądze.A przecież to nie grzech, wycisnąć, ile się da zkażdej sytuacji.Uznałem nawet, że właśnie to miałeś na myśli, porywając ją.Pomyślałem: Mój Infant się uczy.Zrozumiałem, że jest inaczej, gdy zapytałeś, czy wiem, gdzie jest jejmąż. A gdzie jest? Pozwól, że wypowiem słowo, które nieczęsto pada z moich ust: dlaczego?Grymonde nie odpowiedział.Paul znowu się pochylił. Jak sam zauważyłeś, drogi Infancie, gra zbliża się do finału.Najemnicy wyruszyliwczesnym popołudniem.Urządzili zasadzkę w kaplicy Sainte-C�cile przy rue du Temple. Skąd wiedzą, że Tannh�user tam przyjdzie? Sądzi, że znajdzie w kaplicy swą żonę.W trumnie, mówiąc ściślej.Grymonde przygryzł język.Doskonale pamiętał morze krwi, które zostawił po sobie w domu d Aubrayów.Instynktownie rozumiał, co się musiało stać.Tannh�user sądził, że Carla nie żyje.Widział, żedoszło do masakry, ale nie ośmielił się odszukać jej zwłok.Nawet Grymonde poczuł mdłości,gdy wyobraził sobie brutalnie zamordowaną Carlę.Nie, jej mąż z pewnością nie chciał jejzobaczyć w takim stanie.Grymonde odwrócił się w stronę wyjścia.P Co się stało z potężnym Infantem?Grymonde ruszył ku drzwiom.Dogoniły go słowa Paula: Nienawiść? Władza? Chciwość? Dlaczego nie.Ale miłość?Grymonde otworzył drzwi kopniakiem i wyszedł na ulicę.Deszcz ustał.Niebo na wschodzie było ciemne jak oksydowany metal.Na zachodzie dzień potępienia dogasał czerwienią jak wstyd.Noc potępienia miała rozświetlić pełnia księżyca.Ogary pragnęły krwi Carli.Zawahał się.Zależało mu na niej, nie na jakimś przeklętym rycerzu, który zostawił ją wniebezpieczeństwie.Nie, przecież nie mogli zdobyć Kukanii.Nikt nigdy nawet nie próbował tegodokonać.Sama nazwa była niczym bastion obronny.Miał jeszcze czas.A Carla wyciągnęłaswoje karty i obstawiła.Sąd.Ogień.Zmierć.Grymonde ruszył na wschód, w stronę kaplicy Sainte-C�cile.ROZDZIAA DWUDZIESTY PIERWSZYSymbolTannh�user znalazł stajnię opodal zajazdu Ir�ne zostawił w niej wóz i uprząż, aCl�mentine kazał napoić i wyczyścić.Był znużony i obolały.Zapłaciłby hojnie za choćbygodzinę snu na wiązce siana.Niepokoił się tylko o Gr�goire a.Po krótkim odpoczynku znowu dosiadł klaczy i sięgnął po szponton.Mijał splądrowane sklepy i cuchnące piramidy trupów na pont Notre-Dame.Przejechał przez place de Gr�ve, gdzie żongler popisywał się sztuczką z wirującym kołem, awidzowie raczyli się winem.Wszędzie tam, gdzie udało się znalezć choćby skrawek cienia,leżeli pokotem uzbrojeni milicjanci, powaleni upałem i nadmiarem trunków.Niewielewskazywało na to, by uczestniczyli w rzezi.Ci naprawdę bojowi nadal włóczyli się pomiejskim labiryncie, kompletnie pozbawieni dyscypliny, i zatrzymać ich mogło jedyniewyczerpanie pokładów nienawiści.Jakby na potwierdzenie tego, że czynili wszystko, co byłow ich mocy, w stronę Sekwany odjechał kolejny wóz wyładowany po brzegi trupami.Cieknąca z nich krew zbierała się na platformie i tryskała na boki na każdym wyboju.Widaćbyło, że ładujący działali metodycznie: górne warstwy składały się głównie z ciał dzieci, wtym niemowląt.Tannh�user nie zatrzymał się.Na posterunku przy rue du Temple nie było już tynkarza Herv�go, nikt też go niezastąpił [ Pobierz całość w formacie PDF ]