[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Niekonfrontacyjny.Od tego czasu część dyskusji przy jedzeniu składała się z ta­jemniczych uwag kolejnych członków zespołu, dotyczących frag­mentów planu ewakuacji.Następnym razem, kiedy Petra zabrała głos, nie miało to związku z planowaniem wojskowym jako takim.Ktoś żartobliwie zauważył, że chwila jest odpowiednia, by powrócił Bose.Petra znała historię Subhasa Chandry Bose, Netajiego wspieranej przez Japończyków antybrytyjskiej Indyjskiej Armii Narodowej pod­czas drugiej wojny światowej.Kiedy pod koniec wojny zginął w katastrofie lotniczej w drodze do Japonii, powstała legenda, że naprawdę wciąż żyje i kiedyś powróci, by poprowadzić swój naród do wolności.Przez wieki, które minęły od tego czasu, wspomnie­nie o powrocie Bose stało się jednocześnie żartem i poważnym ko­mentarzem - sugestią, że obecny rząd jest równie nielegalny jak dawniej brytyjski radża.Od wspomnienia o Bose rozmowa skierowała się na Gandhiego.Ktoś zaczął mówić o „pokojowym oporze” - nie sugerując, oczywiście, że ktokolwiek w planowaniu rozważa coś podobnego.- Nie, to był bierny opór - odpowiedział ktoś inny.Wtedy odezwała się Petra.- To są Indie i znacie właściwe słowo.Satyagraha nie ozna­cza pokojowego ani biernego oporu.- Nie wszyscy tu znają hindi - przypomniał planista z plemie­nia Tamilów.- Ale wszyscy powinni słyszeć o Gandhim.Sayagi przyznał jej rację.- Satyagraha oznacza coś innego.To zgoda na osobiste cier­pienie, jeśli jest konieczne, by zrobić to, co słuszne.- A jaka to różnica?- Czasami to, co słuszne, nie jest ani pokojowe, ani bierne - wyjaśniła Petra.- Najważniejsze, że nie próbuje się unikać kon­sekwencji.Znosi się to, co znieść trzeba.- To przypomina odwagę.Bardziej niż cokolwiek innego - za­uważył Tamil.- Odwagę, by postępować słusznie - uzupełnił Sayagi.- Od­wagę nawet wtedy, kiedy nie można wygrać.- A co z ostrożnością, która jest lepszą częścią odwagi?- To słowa tchórzliwej postaci z Szekspira - odparł ktoś inny.Zresztą jedno drugiemu nie przeczy - stwierdził Sayagi.- Całkiem różne okoliczności.Jeśli istnieje szansa na późniejsze zwycięstwo, czasem warto się wycofać i zachować siły.Ale kiedy sam wiesz, że ceną za słuszny postępek jest ogromna strata, cierpienie czy nawet śmierć, tym bardziej starasz się postąpić słusz­nie, z obawy że strach uczyni cię nieprawym.- Hm.Paradoksy w paradoksach.Ale Petra zmieniła temat z powierzchownej filozofii na coś poważniejszego.- Staram się osiągnąć satyagraha - oznajmiła.Z milczenia, jakie zapadło, domyśliła się, że przynajmniej nie­którzy zrozumieli.Żyła jeszcze, ponieważ nie osiągnęła satyagraha, nie zawsze postępowała słusznie, ale robiła tylko to, co konieczne dla przetrwania.I teraz chciała to zmienić.Zrobić to, co właściwe, nie dbając, czy przeżyje tę próbę.I z wielu zapewne powodów - czy to z szacunku dla niej, czy zakłopotani jej szczerością, czy zajęci własnymi przemyśleniami - zachowali milczenie do końca posiłku.Wtedy znowu zaczęli mówić o liczbach i terminach.Wojna trwała już od miesiąca.Achilles właśnie wygłaszał do nich mowę o tym, że zwycięstwo jest coraz bliższe, choć oni zma­gali się z coraz większymi problemami planu wycofania wojsk.Istotnie, odnieśli kilka zwycięstw i w dwóch punktach armia in­dyjska przekroczyła granicę Tajlandii - jednak to tylko wydłużyło linie dostaw, a żołnierze znowu znaleźli się w terenie górzystym, gdzie ich liczba nie dawała przewagi w walce, ale nadał wymagała zaopatrzenia.Lokalne ofensywy zużywały paliwo i amunicję.Za kilka dni dowódcy będą musieli wybierać, czy uru­chomić czołgi, czy ciężarówki z zaopatrzeniem.Byli na najlepszej drodze, by stać się armią pieszą i wygłodniałą.Gdy tylko Achilles wyszedł, wstał Sayagi.- Pora, żeby spisać nasz plan i przekazać go dowództwu.Mu­simy ogłosić zwycięstwo i wycofać się jak najszybciej.Nie rozległy się sprzeciwy.Chociaż widy i sieć pełne były ma­teriałów o wspaniałych indyjskich zwycięstwach i zdobywaniu te­rytoriów Tajlandii, należało sformułować zalecenia i wydać rozka­zy, póki wciąż mieli dość paliwa, by je wykonać [ Pobierz całość w formacie PDF ]