[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Starała się mnie przekonać.Płakała.Jak\
e pięknie wyglądało to mojewahanie, ta moja odmowa.Pod koniec popołudnia, kiedy mieliśmy wyjść z lasu, oświadczyła uroczyście,szczerze i z tak kompletnym oddaniem, \
e nie potrafię go opisać, bo takie obietnice nale\
ą ju\
do tamtego nieistniejącego dziś świata:  Cokolwiek się stanie, jeśli nie poślubię ciebie, nie poślubię nikogo.Na chwilę przerwał opowieść jak człowiek, który znalazł się nagle nad brzegiem przepaści; mo\
e zresztąbyła to przemyślana pauza, ale sprawiła, \
e gwiazdy i noc wydawały się tak\
e czekać, jakby ta opowieść nale\
ałado biegu świata, jakby cały kosmos istniał dla owej historii, a nie ona dla kosmosu.- Mój rzekomy dwutygodniowy urlop dobiegał końca.Nie miałem \
adnego planu, araczej miałem ich sto, co jest znacznie gorsze.Chwilami myślałem o powrocie do Francji.Alewtedy znów zaczynałem widzieć te upiorne \
ółte twarze wyłaniające się z muru dymu.Widziałem wojnę i świat, i powody, dla których \
yję na świecie.Usiłowałem zamknąć oczy,ale to mi się nie udawało.- Nało\
yłem mundur i pozwoliłem ojcu, matce i Lily odprowadzić się na dworzec Victoria.Sądzili, i\
udaję się do obozu pod Dover.Pociąg pełen był \
ołnierzy.Znów poczułem, jak unosi mnie prąd wojny, taogólnoeuropejska \
ądza śmierci.Kiedy pociąg zatrzymał się w jednym z miast Kentu, wysiadłem.Przez dwa czytrzy dni mieszkałem w hotelu dla komiwoja\
erów.Było to beznadziejne.I bezcelowe.Wojnie nie mo\
na byłoumknąć.Słyszało się i widziało tylko wojnę.W końcu wróciłem do Londynu, do jedynej osoby w Anglii, u której,jak sądziłem, mogłem szukać schronienia: do mojego dziadka, a właściwie stryjecznego dziadka.Wiedziałem, \
ejest Grekiem, \
e mnie kocha, bo jestem dzieckiem mojej matki, i wiedziałem, \
e dla Greków rodzina stoi napierwszym miejscu.Wysłuchał mnie.Potem wstał i podszedł do mnie.Wiedziałem, co zamierza zrobić.Uderzyłmnie w twarz, mocno, tak mocno, \
e jeszcze dziś czuję to uderzenie.I powiedział:  śebyś wiedział, co o tobiemyślę.- Zrozumiałem, \
e powiedział to, dając mi do zrozumienia:  oto co myślę, choć udzielę ci pomocy.Byłna mnie wściekły, obrzucił mnie wszystkimi wyzwiskami istniejącymi w języku greckim.Ale ukrył mnie.Mo\
edlatego, i\
oświadczyłem mu, \
e nawet gdybym wrócił do Francji, zostałbym tam rozstrzelany za dezercję.Następnego dnia poszedł do mojej matki.Sądzę, \
e jej pozostawił wybór.Czy chce spełnić swój obowiązekobywatelski, czy obowiązek matki.Matka przyszła, nie usłyszałem od niej słowa wymówki i było to dla mnieznacznie gorsze ni\
wszystkie przekleństwa o Pappousa.Wiedziałem, ile będzie musiała wycierpieć, gdy ojciecdowie się prawdy.To ona wraz z o Pappousem podjęli decyzję.Przeszmugluje się mnie z Anglii do rodziny wArgentynie.Na szczęście o Pappous miał i pieniądze, i wielu przyjaciół w \
eglarskim światku.Wszystko zostałoprzygotowane.Wyznaczono datę.- Przez trzy tygodnie nie wychyliłem nosa z domu, pogrą\
ony w takich mękach, strachu i obrzydzenia dosamego siebie, \
e nieraz chciałem się ju\
oddać w ręce władz.Najgorsza była myśl o Lily.Obiecałem, \
e będę doniej co dzień pisał.Rzecz prosta, nie pisałem.Nie dbałem, co pomyśli sobie o mnie reszta świata.Ale rozpaczliwiepragnąłem przekonać Lily, \
e to świat oszalał, a ja zachowałem resztkę zdrowego rozsądku.Miało to chyba cośwspólnego z inteligencją, na pewno nie ze stopniem wiedzy - chcę powiedzieć, \
e istnieją ludzie, którzy mająniezawodny instynkt moralny, nie muszą się oddawać długim rozwa\
aniom, \
eby wydać właściwy osąd, tak jakchłopi hinduscy potrafią niekiedy w ciągu paru sekund dokonać matematycznych obliczeń.Do takich ludzinale\
ała Lily.A ja gorąco po\
ądałem jej aprobaty.- Któregoś wieczoru nie mogłem dłu\
ej wytrzymać.Wymknąłem się z mojej kryjówki ipojechałem do St.John's Wood.Wiedziałem, \
e tego dnia Lily uczęszcza do pobliskiej salkiparafialnej na cotygodniowe zebrania patriotyczne koła kobiet poświęcane robótkom.Czekałem na uliczce, którą powinna przechodzić.Był ciepły majowy wieczór.Miałemszczęście.Szła sama.Wysunąłem się, z bramy, w której czekałem, i zastąpiłem jej drogę.Zaskoczona zbladła.Od razu zobaczyła, \
e musiało się stać coś strasznego, mówił o tym mójwyraz twarzy, moje cywilne ubranie.Na jej widok oszołomiła mnie miłość i uciekło mi z głowyprzygotowane przemówienie.Nie pamiętam, co powiedziałem.Pamiętam tylko, \
e wzmierzchającym świetle dnia poszliśmy w stronę Regent s Parku, bo oboje szukaliśmyciemności i odosobnienia.Lily nie dyskutowała ze mną, w ogóle nie chciała nic powiedzieć iprzez dłu\
szy czas nie chciała nawet na mnie spojrzeć.Doszliśmy nad ponury kanał, któryprzecina północną część parku [ Pobierz całość w formacie PDF ]