[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.\ołnierzy ARK, 87 tys.Amerykanówi 2 tys.Brytyjczyków.Jednocześnie szybki marsz wojsk KALwydłu\ył linie komunikacyjne atakujących oddziałów, cospowodowało trudności z dowozem zaopatrzenia, zaś przymusowewcielanie rekruta na zajmowanych obszarach obni\yło wartość bojowąjednostek armii północnokoreańskiej.W tym czasie armia amerykańska wykonała olbrzymi wysiłeklogistyczny, przerzucając do Pusan oprócz wojsk i uzbrojeniaogromną ilość zaopatrzenia.O ile transport z Wysp Japońskich nienastręczał zbytnich problemów ze względu na bliskie poło\enie'względem Półwyspu Koreańskiego, to transport ze StanówZjednoczonych był kwestią bardziej zło\oną.Amerykanie korzystaligłównie z dwóch szlaków komunikacyjnych prowadzących do ich bazw Ja-Nazwa ,,Fire Brigade" przylgnęła do marines w czasiewalk na froncie pusańskim. 67ponii.Pierwszy, liczący 5500 mil morskich, prowadził z Seattleprzez Dutch Harbor, drugi, z San Francisco przez Hawaje, wynosił6900 mil morskich.Mimo odległości, w ciągu pierwszych 3miesięcy konfliktu udało się przetransportować do Korei 100 tys.\ołnierzy i blisko 2 miliony ton zaopatrzenia.4 sierpnia gen.Walker wydał rozkaz zniszczenia ostatnichmostów na rzece Naktong.Następnego dnia armie KAL rozpoczęłyszturm na linie obronne wojsk koalicji z północy i zachodu.Wwyniku gwałtownego natarcia udało się pododdziałom 16 i 18 pułku4 DP KAL przekroczyć rzekę Naktong na odcinku 24 DP US,czyniąc wyłom we froncie zagra\ający wa\nemu strategiczniemiastu Yongsan.Przeprowadzone przez amerykańską 24 Dywizjękontrnatarcie załamało się i w trybie nagłym sprowadzono napomoc brygadę marines.Amerykanie przy wsparciu czołgów ilotnictwa z wielkim trudem odzyskiwali teren metr po metrze,zadając nieprzyjacielowi du\e straty.Ostatecznie 19 sierpnia udałoim się zlikwidować wyłom we froncie.Nieprzyjaciel stracił 1200ludzi, około 3 tys.musiało wycofać się na drugi brzeg,pozostawiając cię\ki sprzęt.O ile po trzytygodniowych cię\kich walkach wojska KALprzesunęły linię frontu na północy o 40 km, to na zachodnimodcinku koalicja utrzymała swe pozycje.Od południowego zachoduzaciekle atakowała 6 Dywizja KAL, zło\ona z weteranów wojnydomowej w Chinach, starając się zająć Pusan.Jej oddziały zostałyjednak\e zatrzymane przez amerykańską 25 Dywizję 48 km odportu.24 sierpnia wojska KAL rozpoczęły nazwany pierwszą bitwąo zakole rzeki Naktong atak od zachodu na kierunku Tegu.Wojskakoalicji wyposa\one ju\ w broń przeciwpancerną i czołgi typuSherman, powstrzymały atak, zadając przeciwnikowi du\e straty.Od 26 sierpnia następowała stabilizacja frontu, która trwała do 3września, kiedy wojska KAL jeszcze raz postanowiły przełamaćlinię obrony na odcinku zakola 68rzeki Naktong.Rozegrała się wtedy największa bitwa z dotądpodjętych działań zbrojnych na półwyspie.Oblicza się, \e odpoczątku konfliktu do zakończenia drugiej bitwy o zakoleNaktongu straty wojsk KAL wyniosły 60 tys., armiipołudniowokoreańskiej 70 tys., a wojsk amerykańskich 16 tys.Zka\dym dniem sytuacja militarna i zaopatrzeniowa zmieniała się nakorzyść aliantów, bowiem od momentu wybuchu konfliktu BiałyDom podejmował energiczne wysiłki w celu jak najszybszegozwiększenia sił wojskowych przeznaczonych do obrony Korei.Mobilizacja Gwardii Narodowej i Armii Rezerwowej przebiegłasprawnie.Kongres na potrzeby wojskowe wyasygnowałdodatkowe fundusze w wysokości 10,5 mld.dolarów.Do końcaczerwca 45 tys.amerykańskich \ołnierzy wylądowało napółwyspie, a do końca sierpnia było ich ju\ 150 tys.Te działaniasprawiły, \e do połowy września MacArthur miał pod swojąkomendą ponad 180 tys.ludzi, podczas gdy wojskapółnocnokoreańskie dysponowały około 100-tysięczną armią.Na mocy rezolucji ONZ 7 lipca 1950 r.gen.MacArthur uzyskałnominację na głównodowodzącego siłami NarodówZjednoczonych w Korei.Jednocześnie na apel ONZ odpowiedziało16 państw, wysyłając swe kontyngenty wojskowe do Korei.Jednaknajwiększy wysiłek zbrojny wzięły na siebie Stany Zjednoczone,których wojska lądowe stanowiły 48 proc.sił koalicji, operacjelotnicze i morskie zaś były niemal w całości prowadzone przezarmię Stanów Zjednoczonych.Siły południowokoreańskiestanowiły w tym czasie 43 proc.wojsk koalicyjnych. FRONT DYPLOMATYCZNYAtak na Koreę dowodzi jasno ponad wszelkąwątpliwość, \e komunizm w dą\eniu dopodporządkowania sobie niezale\nych narodówwykroczył poza sferą działalności wywrotowej ibędzie obecnie posługiwał się metodami zbrojnejnapaści i wojny.Oświadczenie prezydenta H.Trumanaz 27 czerwca 1950 r.Gdy 25 czerwca w niedzielę o świcie w ulewnym deszczu wojskaKorei Północnej masakrowały dywizje ARK, John J.Muccio,amerykański ambasador w Seulu, wysłał do Departamentu Stanu wWaszyngtonie wiadomość następującej treści: Dzisiaj rano wojskaKorei Północnej przekroczyły w wielu miejscach granicę RepublikiKorei (.)- Sposób przeprowadzenia ataku nasuwa wniosek, \e jestto zakrojona na szeroką skalę ofensywa przeciwko RepubliceKorei".Sekretarz stanu Dean Acheson, który otrzymał w sobotęwieczorem (na skutek ró\nicy czasu) telefoniczną informację oagresji KRL-D, natychmiast zaproponował sekretarzowigeneralnemu Narodów Zjednoczonych, Trygve Lie zwołanienadzwyczajnej sesji Rady Bezpieczeństwa ONZ.Następniezatelefonował do Independence w Missouri, aby 70powiadomić prezydenta Harry'ego Trumana o zaistniałej sytuacji.Truman planował spędzenie niedzieli w gronie rodziny, jednak wzaistniałej sytuacji jego plany zostały unicestwione, podobnie jaksłabo wyszkolone i uzbrojone dywizje południo-wokoreańskierozmieszczone wzdłu\ granicy 38 równole\nika.Następnego dniarano Truman był ju\ w samolocie do Waszyngtonu, gdzie zwołałkonferencję swoich dyplomatycznych i wojskowych doradców wznajdującym się w pobli\u Białego Domu Blair House przyPennsylwania Avenue.Najwa\niejszym zagadnieniem była skalainwazji oraz stopień zaanga\owania Chin i Związku Radzieckiego.Najgorszy scenariusz zakładał grozbę, \e atak wojsk KRL-D jestpoczątkiem do zaplanowanej przez ZSRR wojny światowej.Jednakdo wieczora sytuacja częściowo się wyjaśniła.Wiadomo ju\było, \e agresja Korei Północnej nie jest tylko incydentem, alezakrojoną na szeroką skalę inwazją, nic jednak nie wskazywało, \ekonflikt ten jest wstępem do wojny światowej.W innych częściachglobu nie uaktywniły się ani wojska radzieckie, ani jego satelitów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]