[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W Rig Wedzie bowiem nie Brahrna stwarza, lecz szeregpradżapatich  Władców Istnienia", którzy są również riszi; wyraz riszi, według profesora MahadeoKunie, ma związek ze sfowem  ruszać się",  prowadzić naprzód", a stosuje się do nich, gdy w swymziemskim charakterze, jako patriarchowie, prowadzili swe zastępy nad siedem rzek.Co więcej, samo słowo God (Bóg) w liczbie pojedynczej, które obejmuje wszystkich bogów, czylitheoi, przyszło do wyższych, cywilizowanych narodów z osobliwego z
ródła, które jest równie wybitnie iuderzająco falli-czne, jak i hinduski Lingam.Próby wyprowadzenia słowa God z anglo-saksońskiegosynonimu Good (dobry), zostały już zarzucone, gdyż w żadnym innym języku, od perskiego Khoda dołacińskiego Deus, nie znaleziono przykładu, aby imię Boga pochodziło od cechy dobroci (Goodness).U ras latyńskich pochodzi ono od aryjskie-" Zob.Genesis, II, 4." Jest ono niewymowne, niewypowiadalne z tej prostej przyczyny.ze nie istnieje.Nie było ono nigdy imieniem ani w ogóle słowem, alezostało dopiero w stuleciu poprzedzającym naszą erę'" Od greckiego stówa  biec"  w oryginale przytoczone po grecku[przyp tłum.].go Dyaus (Dzień); u Słowian od greckiego Bakchusa (Bagh-bog)', a w rasach saksońskich wprostod hebrajskiego Yod lub Jod.Jest to hebrajska litera-liczba 10, męska i żeńska, a Yod jest  hakiem"fallicznym.Stąd pochodzi saksońskie Godh, germańskie Gott i angielskie God.Ten terminsymboliczny przedstawia, rzec można, Stwórcę ludzkości fizycznej, w sferze ziemskiej; ale na pewnonie miał on nic do czynienia z formowaniem, czyli  stwarzaniem" ducha, bogów lub kosmosu.30www.teozofia.org  Teozofia w PolsceChaos-Theos-Kosmos, Bóstwo Troiste*, jest wszystkim i we wszystkim.Dlatego mówi się o nim, żejest męskie i żeńskie, dobre i złe, dodatnie i ujemne; poza tym ma jeszcze wiele przeciwstawnychcech.Utajone w praiai jest nie do pojęcia i staje się Bóstwem Niepoznawalnym.Można je poznać tylkow jego funkcjach aktywnych; więc jako materia-energia i żywy duch, różne współzależności i wynik,raczej wyraz, w sferze widzialnej, ostatecznej i niepoznawalnej Jedności.To troista jednostka (unit) stwarza z kolei cztery żywioły pierwotne", które w naszej widzialnej,ziemskiej przyrodzie znane są jako siedem (dotąd pięć) żywiołów, pierwiastków, z których każdy dzielisię na czterdzieści dziewięć  siedem razy siedem  podpierwiastków, spośród których chemia znaokoło siedemdziesięciu.Każdy z żywiołów kosmicznych, takich jak ogień, powietrze, woda i ziemia,uczestnicząc we własnościach i niedoskonałościach swych pierwiastkowych żywiołów, jest w swejnaturze  dobrem i złem, energią lub du-;_ Bóg w trójcy.go na pustyni, była kwadratowa j przedstawiała cztery strony świata i cztery żywioły, jak mówiswym czytelnikom Josefus (Antiq.l, VIII, rozdz.XXII).Pomysł został wzięły z piramid w Egipcie i wTyrze, gdzie piramidy stały się kolumnami.Geniusze, czyli anioły, przebywają w tych czterechpunktach stron świata.chem i materią, dlatego też każdy z nich jest zarazem życiem i śmiercią, zdrowiem i chorobą,działaniem i przeciwdziałaniem.Kształtują one wciąż materię, pod nigdy nie ustającym impulsemJedynego Pierwiastka, Niepoznawalnego, reprezentowanego w świecie zjawisk przez eter.Są onenieśmiertelnymi bogami dającymi narodziny i życie wszystkiemu.W Pismach filozoficznych Salomona Ben Jehudah Ibn Gebirola, mówi się o budowiewszechświata.Napisano: Elohim rzekły: Niech będzie utwierdzenie (firmament) pomiędzy wodami.(Genesis i, 6).Pójdz
, patrz! W czasie, w którym Z
więty [.] stworzył świat, stworzył 7 niebios w Górze.Stworzył 7 ziem w Dole, 7 mórz, 7 dni, 7 rzek, 7 tygodni, 7 lat, 7 czasów i 7000 lat, przez które istniałświat.[.] Z
więty jest w siódmym ze wszystkich (w tysiącleciu)'.Oprócz przedziwnej tożsamości z kosmogonią Pu-ran", potwierdza to całą naszą naukę o liczbiesiedem, podaną w krótkości w Buddyzmie ezoterycznym.Dla wyrażenia tej idei Hindusi posiadają nieskończony szereg alegorii.W chaosie pierwotnym,zanim stał się on Sapta Samudra, czyli siedmiu oceanami  symbolizującymi siedem guń, czyliuwarunkowanych cech, złożonych z Triguna, to jest trzech [sattwa, radżas i ta-mas], drzemią utajone:zarówno Amrita, czyii nieśmiertelność, jak i Wiszą, czyli trucizna, śmierć, zło.Taka jest treśćalegorycznej legendy o poruszaniu kosmicznego oceanu przez bogów na wzór ubijania masła.Amritajest ponad wszelkie guny, jest bowiem sama przez się nie uwarunkowana; ale z chwilą gdy zstąpiła wtworzenie zjawiskowe, została połączona ze złem, z chaosem, z utajonym w nim theosem, zanim sięzeń kosmos wy-- Isaac Myer, Oabbaiah, 1688." Jak np.w Wisznu Purana.łonił.Stąd Wisznu, uosobienie Wieczystego Prawa, co pewien czas powołuje kosmos do działania,czyli w języku alegorycznym dobywa z Pierwotnego Oceanu, lub Bezkresnego Chaosu, AmritęWieczności, przeznaczoną tylko dla bogów i dewów; a w pracy tej musi używać nagów i asurów, czylidemonów egzoterycznego hinduizmu.Cała ta alegoria jest wysoce filozoficzna i w istocie odnajdujemyją w każdym starożytnym systemie filozoficznym.Spotykamy ją u Platona, który przyjąwszy w pełniidee przyniesione przez Pitagorasa z Indii, ułożył je i ogłosił w postaci bardziej zrozumiałej aniżelipierwotne tajemnicze liczebniki greckiego mędrca.Kosmos jest u Platona  synem", mającym za ojcaBoską Myśl, a za macierz materię*.Egipcjanie  powiada Dunlap  rozróżniali Starszego i Młodszego Horusa; pierwszy jest bratemOzyrysa, drugi zaś synem Ozyrysa i Izis".Pierwszy jest ideą świata, pozostającą w myśli Demiurga,zrodzoną w Ciemności, zanim powstał Z
wiat.Drugi Horus jest tą Ideą wyłaniającą się z Logosu,okrywającą się w materię i przybierającą konkretne istnienie.Wyrocznie chaldejskie mówią o Bogu Z
wiata, wiecznym, bezkresnym, młodym i starym, ofalującym kształcie [ Pobierz całość w formacie PDF ]