[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tee miał niewiele własnych sprzętów z wyjątkiem dużej liczby książek na dyskach i jeszcze większej — dysków z muzyką, Wszystkie meble były używane, zgodnie z uniwersyteckim zwyczajem.Wyjaśnił jej kiedyś, że większość rzeczy została rozdysponowana zgodnie z jego wolą, którą wprowadzono w życie; natychmiast po tym, jak utracił łączność z FIWP na dziesięć lat.Zrobiono głupio, twierdził, bo w dużej galaktyce można zniknąci na więcej niż dziesięć lat i nawet pozostać na jawie!Nie chcąc urazić jego uczuć, a może też z braku bodźca do charakterystycznego dla niej uporu, Lunzie starała się wprowadzać i jak najmniejsze zmiany w mieszkaniu.Poza tym lubiła przestrzenne rozwiązania.Łatwiej niż w ciasnocie kwater studenckich mogła się tu skoncentrować.Kiedy Tee zaczął narzekać, że zachowuje się jak gość, a nie lokator, wyciągnęła go na zakupy.Wybrali dwuwymiarowy obraz jednego z uniwersyteckich malarzy i dwa ładne hologramy, które od dawna im się podobały.Zapłaciła za nie Lunzie, ale nie pozwoliła Tee poznać ich ceny.Oboje zajęli się rozmieszczeniem nowych przedmiotów w pokoju, który najbardziej lubili.- Teraz czuć tu rękę Lunzie! - wykrzyknął Tee zadowolony, podziwiając nowe kolory w dotychczas głównie białym pokoju.- Teraz to jest nasz dom.Lunzie bardzo podobało się mieszkanie Tee.Było wręcz przesadnie obszerne, jak dla samotnego mężczyzny; główny pokój dodatkowo powiększały optycznie dwie ogromne szyby w ścianach.Lunzie z gracją podeszła, by przez okno wpuścić świeże, ciepłe powietrze.Przesłony ustawili tak, by przepuszczały maksimum światła na biały dywan.O tej porze obie ściany pełne były blasku.Czajnik pachnącej herbaty ziołowej grzał się w widocznym przez drzwi pomieszczeniu kuchennym.Syntezator, znacznie lepszy niż te w kwaterach uniwersyteckich, ukryty został za ozdobną płytą w ścianie.Oboje woleli sami gotować, gdy tylko pozwalał na to czas.Lunzie powoli zaczynała czuć się rozpieszczana przez drobne wygody niedostępne studentom i osobom podróżującym w kosmosie.W tym semestrze została przydzielona do przychodni jako asystentka doktora Roota.Po tym, jak ze skruchą przyznała, że została wyprowadzona z równowagi przez pacjenta i wypowiedziała swoje obawy o wpływ tego incydentu na przebieg leczenia, Root przepytał starannie ją i Rik-ik-ita.Ustalił, że wszystko jest w porządku i że nie zaszkodzą jej częstsze kontakty z takimi przypadkami.W niechęci do grawitantów nie znalazł nic chorobliwego.- Rozwścieczony grawitant może z łatwością wywołać strach u zwykłego człowieka - zapewnił ją.- Nie trzeba się tego wstydzić.Była mu wdzięczna, że nie postrzegał tego jako czegoś nienormalnego, ale obiecała sobie zachowywać zimniejszą krew w przyszłości.Jak dotąd jednak nie miała zbyt wielu okazji, by wypróbować silę woli.bo niewielu grawitantów korzystało z przychodni.Szpital uniwersytecki studentów leczył za darmo, a od pacjentów z zewnątrz pobierał tylko symboliczną opłatę.Często przywożono także ofiary wypadków, takie jak grawitanccy robotnicy budowlani, ponieważ czas oczekiwania był tu zazwyczaj krótszy niż w prywatnych klinikach.Większość studentów na Astris stanowili ludzie i ich mutacje, bynajmniej nie dlatego, że inne gatunki nie były zainteresowane edukacją albo z powodu dyskryminacji, ale dlatego, że większość z nich miała zdolność przekazywania wiedzy potomstwu jeszcze w okresie prenatalnym i wymagano od nich kształcenia tylko raz na kilka pokoleń? Ludzie potrzebowali nauki po urodzeniu, co przedstawicielom niektórych ras, szczególnie Seti i Wetom, wydawało się okropną, stratą czasu.Lunzie miała wrażenie, że pienia na temat dziedziczynej pamięci wywołane były kompleksem niższości, i nad komentarzami przechodziła do porządku dziennego.Pamięć dziedziczna przydawała się tylko wtedy, gdy obejmowała doświadczenia przodków.Leczyła wielu Weftów, studentów inżynierii, z odwodnienia - szczególnie podczas pierwszego semestru na Astrisli
[ Pobierz całość w formacie PDF ]