[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie wygląda tak z
le.Wiesz, ci z Turinga już go namierzyli.Myślałem, żebysię może wycofać.Mogę cię zabrać. Poważnie? Nie bujasz? Nie chcesz zobaczyć, co może zrobić ten chińskiwirus? No. Case studiował zielone ściany lodu T-A. Dobra, pieprzę.Tak.Wchodzimy. Pakuj go.Case odłączył się. Maelcum!  zawołał. Pewnie będę pod trodami przez jakieś osiemgodzin ciągiem. Maelcum znowu palił.Kabina pływała w kłębach dymu.Nie będę mógł chodzić na dziób. Nie ma sprawy, chłopie.Syjonita wykonał salto w przód i przeszukał zawartość zapinanej siatki.Wyjąłz niej zwój przezroczystej rurki i jeszcze coś opakowanego w sterylną folię.Nazywał to teksaskim cewnikiem.Case owi urządzenie wcale się nie podoba-ło.Wsunął chiński wirus w szczelinę, zawahał się i pchnął do oporu. W porządku  mruknął. Jedziemy.Słuchaj, Maelcum, jeśli zacznie sięrobić naprawdę zabawnie, możesz mnie złapać za lewą rękę.Poczuję.Jeśli nie, tochyba najlepiej rób, co ci każe Hosaka.Dobra? Jasne, chłopie. Maelcum zapalił nowego skręta. I włącz wymiatacz.Nie chcę, żeby to draństwo mieszało w moich neuro-transmiterach.I tak mam już kaca. Maelcum wyszczerzył zęby.Case włączyłsię znowu. Chryste o kulach  jęknął Płaszczak. Popatrz tylko.Wokół nich rozwijał się chiński wirus.Polichromatyczny cień, przesuwającesię i łączące niezliczone, przejrzyste warstwy.Zmiennokształtny i ogromny, wy-rastał w górę, przesłaniając pustkę. Wielka matko  powiedział Płaszczak. Sprawdzę Molly. Case wcisnął klawisz symstymu.Nieważkość.Wrażenie, jakby nurkował przez idealnie czystą wodę.Opadała leciała szeroką rurą z księżycowego betonu, oświetloną przez umieszczonew dwumetrowych odstępach pierścienie białych neonów.Połączenie było jednostronne.Nie mógł się do niej odezwać.132Przeskoczył. Dostaliśmy ostry program, mały.Przebój sezonu, największy od czasuchleba na tosty.To draństwo jest niewidzialne.Przed chwilą pożyczyłem dwa-dzieścia sekund w tym małym, różowym pudełku, cztery skoki na lewo od loduTA.Chciałem spojrzeć, jak wyglądamy.Nie wyglądamy.W ogóle nas tu nie ma.Case przeszukał matrycę wokół Tessier-Ashpool i znalazł różową strukturę,standardowy system handlowy.Przeszedł bliżej. Może jest uszkodzony. Może, ale nie sądzę.To nasz maluch jest militarny.I nowy.Po prostu gonie rejestrują.W przeciwnym razie dostaliby odczyt tajnego chińskiego ataku.Alenikt do nas nie mrugnął.Nawet faceci ze Straylight.Case obserwował osłaniający Straylight ślepy mur. To daje pewną przewagę  zauważył. Może. Konstrukt wybuchnął aproksymacją śmiechu.Case skrzywił się. Sprawdziłem dla ciebie naszego dobrego Kuanga XI.Naprawdę przyjazny,przynajmniej dopóki stoisz po stronie spustu.Grzeczny i pomocny.I całkiem nie-z
le zna angielski.Słyszałeś kiedy o powolnych wirusach? Nie. Ja słyszałem, raz.Wtedy to była tylko koncepcja.Ale taki właśnie jestnasz stary Kuang.To nie świder i strzykawa, raczej sprzęg z lodem.Tak wolny,że lód go nie wyczuwa.Linia logiki Kuanga jak gdyby podmywa cel i mutuje,aż będzie identyczna z osnową lodu.Wtedy zatrzaskuje się i wchodzą programygłówne.Wędrują po logice lodu.Zanim w ogóle coś zauważy, my jesteśmy jakjego syjamski bliz
niak. Płaszczak roześmiał się. Wolalbym, żebyś nie był w takim wściekle dobrym humorze.Od tego two-jego śmiechu dostaję dreszczy. Fatalnie  stwierdził Płaszczak. Taki staruszek jak ja musi się czasempośmiać.Case uderzył klawisz symstymu.I runął przez poskręcany metal, w zapach kurzu.Dłonie ześlizgiwały się nagładkim papierze.Coś upadło z hukiem za plecami. Spokojnie  powiedział Finn. Przyhamuj trochę.Case leżał na stosie pożółkłych magazynów; dziewczęta spoglądały na niegow półmroku Metro Holografix, lśniły galaktyki białych ząbków.Leżał nierucho-mo, wdychając zapach starego papieru, póki serce trochę nie zwolniło. Wintermute  stwierdził. No  przyznał Finn, gdzieś z tyłu. Trafiłeś.133 Odpieprz się. Case roztarł nadgarstki. Daj spokój. Finn wyszedł jakby z wnęki w ścianie śmieci. To dlatwojego dobra, chłopie.Z kieszeni kurtki wyjął partagasa.Zapalił.Lokal wypełnił się zapachem ku-bańskiego tytoniu. Wolisz, żebym przyszedł do ciebie w matrycy, jak krzak gorejący? Niczegonie przegapisz.Godzina tutaj to parę sekund tam. Nie pomyslałeś, że możesz mi działać na nerwy, kiedy tak wyskakujeszjako ludzie, których znam?Wstał i otrzepał jasny kurz z nogawek czarnych dżinsów.Potem spojrzał nabrudne okna i zamknięte drzwi na ulicę [ Pobierz całość w formacie PDF ]