[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ja zaś,Ateńczycy, byłem pełen zazdrości, słysząc o tym grodzie, że wszyscy, ikrzywdzeni, i bojący się krzywdy, tutaj się udają, aby pomoc znalez
ć; obecnie zaśjuż nie tylko słyszę, lecz jako świadek naoczny widzę, że przybyli do wasnajznakomitsi z Lacedemończyków i najwierniejsi z ich przyjaciół i domagają sięod was pomocy; widzę także, że Tebańczycy, którzy przedtem namawialiLacedemończyków, by obrócili was w niewolników, proszą, byście obojętniepatrzyli na zgubę waszych zbawców143.Przekazywana jest wieść o pięknym czyniewaszych przodków: tych Argejczyków, którzy polegli przy Kadmei144, niepozwolili oni zostawić bez pogrzebu.Dla was jednak byłoby o wiele piękniej,gdybyście żywych jeszcze Lacedemończyków nie dali ani skrzywdzić, anidoprowadzić do zguby.Choć i to jest niewątpliwie czyn piękny, że okiełzawszy145występną pychę Eurysteusa, uratowaliście dzieci Heraklesa , czyż nie byłobypiękniejszą rzeczą, gdybyście nie tylko założycieli tego państwa, ale i całe topaństwo ocalili? Najpiękniejsza zaś rzeczą będzie, jeżeli wy tymLacedemończykom, którzy niczym nie grożącym głosowaniem was ocalili, wśróJniebezpieczeństw własnym orężem okażecie pomoc.Kiedy dziś cieszymy się nawetmy, którzy słowem jedynie doradzamy wam poparcie tych dzielnych mężów, to dlawas, którzy czynem pomóc142Aluzja do r.480, kiedy Spartanie legli w Termopylach, podczas gdy Tebańczycy przeszli nastronę perską.143Z tego miejsca wynika, że równocześnie z poselstwem spartańskim bawili w Atenach iTebańczycy, którzy domagali się od Aten neutralności w konflikcie.144Po klęsce siedmiu bohaterów pod Tebami na prośbę króla Argos Adrasta wyprawili sięAteńczycy przeciw Tebańczykom i zmusili ich do wyrażenia zgody na pogrzebanie zabitych.145Synowie Heraklesa, wygnani przez Eurysteusa, znalez
li schronienie u Ateńczyków, którzysprowadzili ich z powrotem na Peloponez.Zarówno ta, jak i poprzednia opowieść znajduje się wPanegyrikos Isokrates (51 i nn,), wydanym około r.380, tak że prawdopodobnie stamtąd przejął jeKsenofont. 207146im możecie, stanie się to niewątpliwie szlachetną radością , jeśli tylko wy, cobyliście nieraz już i przyjaciółmi, i wrogami Lacedemonu, będziecie pamiętali nie ozłym, ale o dobrym, coście od nich doznali, i odpłacicie im wdzięcznością nie tylkoza was samych, lecz i za całą Grecję, w obronie której okazali się oni aż do śmiercidzielnymi mężami".Potem Ateńczycy się naradzali i  nie chcąc nawet słuchaćgłosów przeciwnych147  uchwalili pomagać Lacedemończykom siłą całegonarodu, wodzem zaś obrali Ifikratesa.Kiedy obrzędy święte już się odbyły i tenrozkazał w Akademii szykować wieczorny posiłek, opowiadano, że wielu udało siętam wcześniej niż sam Ifikrates.Potem począł Ifikrates dowodzić, żołnierze zaś szliza nim, mniemając, że poprowadzi ich do wielkiego czynu.Kiedy zaś po przybyciudo Koryntu spędził tam kilka dni bezczynnie, natychmiast z powodu tej zwłokipoczęto mu przyganiać.Kiedy wreszcie wyprowadził wojsko, chętnie kroczono zanim, chętnie też szturmowano, ilekroć doprowadzał je do twierdz.Z nieprzyjaciół,znajdujących się w Lacedemonie, Arkadowie, Argejczycy i Elejczycy w większościjuż poprzednio odeszli, jako mieszkający w pobliżu, jedni uwożąc, inni unosząc to,co zagrabili.Tebańczycy zaś i pozostali chcieli także odejść już z tego kraju, naj-przód dlatego, że widzieli z każdym dniem zmniejszające się wojsko, następnie zaśdlatego, że i żywności było coraz skąpiej, gdyż spożywano ją, rozgrabiano,rozsypywano, wreszcie palono, a do tego jeszcze nadeszła zima, tak iż wszyscy jużpragnęli odejść.Kiedy wreszcie i ci wycofali się z Lacedemonu148, począł równieżIfikrates odprowadzać Ateńczyków z Arkadii do Koryntu.Jeżeli w innychwyprawach pięknie dowodził, ja przyganiać nie zamierzam, wszystko jednak to, cow tym czasie uczynił, było według mnie czynione na próżno i bezowocnie149.150Wszak podjąwszy się strzec wąwozu przy Oneion , aby Beotowie nie mogliwycofać się do domów, zostawił bez żadnej ochrony najpiękniejsze przejście kołoKenchreiai.Chcąc zaś dowiedzieć się, czy Tebańczycy przeszli już przez Oneion,wysłał146Tłumacz wstawił w tym miejscu niezbędny do zrozumienia tekstu rzeczownik, który powracajeszcze w ks.VII 2, 9.147Głównym oponentem był poeta Ksenokleides, podczas gdy za sojuszem ze Spartą opowiedziałsię mówca Kallistratos.148Ksenofont pomija znów doniosłe wydarzenie, jakim było przywrócenie po kilku wiekachsamodzielnego państwa meseńskiego i założenie miasta Mesene, co zostało dokonane z inicjatywyEpaminondasa.Obszernie o tym mówią Diodor, Plu-tarch, Pausanias.149Jak już przypuszczał G.Grotę, znakomity historyk pierwszej połowy XIX w., Ksenofont niezrozumiał prawdziwego celu akcji Ifikratesa, który wcale nie miał zamiaru angażować się w walkę zarmią tebańską.150O n e i o n, pasmo górskie na Istmie Korynckim. 208na zwiady całą jazdę ateńską i koryncką, a przecie mała ilość ludzi widzi nie gorzej odwielkiej ilości; jeżeli zaś zajdzie potrzeba cofać się, to nielicznym przy tym jest łatwiejniż licznym i drogę znalez
ć przystępną, i odejść bez hałasu.Podkradać się znów wilości wielkiej, lecz od nieprzyjaciół w każdym razie mniej licznej, czyż nie jest tojawne szaleństwo? Ludzie ci bowiem, z powodu swej liczby jadący frontem szerokim,póz
niej, gdy zaszła konieczność cofania się, trafili na tereny bardzo różne i trudne doprzebycia, tak że zginęło nie mniej niż dwudziestu jez
dz
ców.Wtedy to Tebańczycyodeszli tak., jak chcieli. 209KSI
GA SIÓDMA1.W nastÄ™pnym roku1 przybyli do Aten peÅ‚nomocni posÅ‚owieLacedemoÅ„czyków i ich sprzymierzeÅ„ców, aby naradzać siÄ™ co do warunków, najakich ina być zawarte przymierze zaczepno-obronne2 miÄ™dzy LacedemoÅ„czykamia AteÅ„czykami [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]