[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— W Teksasie?— Tak.Evelyn wyjaśniła mi dużo później, że stopniowo kierowaliście się na zachód.Ona spodziewała się dziecka i chciała się gdzieś osiedlić.Pewnego dnia zadzwoniła ponownie i poinformowała mnie, że jesteście w Kalifornii.Potem zamilkliście na wiele lat.— Lat?— Tak.Evelyn próbowała przekonać Eddiego, żebyście wrócili, ale on się upierał.Przysiągł, że nigdy nie wróci, i chyba mówił poważnie.— Gdzie byli rodzice mojej matki?— Nie wiem.Nie pochodzili z Fort County.Zdaje się, że mieszkali w Georgii czy na Florydzie.— Nigdy ich nie poznałem.Ponownie włączył taśmę.Rozpoczął się pierwszy proces w Nettles County.Kamera pokazywała scenę przed budynkiem sądu: grupę członków Klanu, rzędy policjantów i tłumy gapiów.— Niesamowite — powiedziała Lee.Adam raz jeszcze wcisnął pauzę.— Czy pojechałaś na proces?— Raz.Wślizgnęłam się na sale i słuchałam mów końcowych.Sam zabronił nam obserwować wszystkie trzy procesy.Matka i tak nie była w stanie tam pojechać.Miała poważne kłopoty z sercem i brała dużo leków.Praktycznie nie wstawała z łóżka.— Czy Sam wiedział, że jesteś na sali?— Nie.Siedziałam w ostatnim rzędzie w chustce na głowie.Nie dostrzegł mnie.— Co robił w tym czasie Phelps?— Ukrywał się w swoim biurze, zajmował interesami, modlił, żeby nikt nie dowiedział się, że Sam Cayhall jest jego teściem.Nasza pierwsza separacja miała miejsce wkrótce po tamtym procesie.— Co pamiętasz z rozprawy, z sali sądowej?— Pamiętam, jak pomyślałam, że Samowi przypadła dobra ława przysięgłych, ludzie podobni do niego.Nie wiem, jak jego adwokat to zrobił, ale wybrali dwunastu największych ciemniaków.Widziałam, jak reagują na przemówienie oskarżyciela i widziałam, jak uważnie słuchają obrońcy Sama.— Louisa Brazeltona.— To całkiem niezły mówca, a oni wierzyli każdemu jego słowu.Doznałam szoku, kiedy nie mogli uzgodnić” werdyktu i sędzia uznał proces za niebyły.Byłam przekonana, że Sam zostanie skazany.Myślę, że on też doznał szoku.Na ekranie pojawiły się zdjęcia nakręcone po procesie, szczodre komentarze T.Louisa Brazeltona, kolejne ujęcie Sama wychodzącego z budynku sądu.Potem zaczął się drugi proces, podobny do pierwszego.— Jak długo nad tym pracowałeś? — zapytała Lee.— Siedem lat.Byłem na pierwszym roku w Peppardine, kiedy wpadł mi do głowy ten pomysł.Myślałem o tym jak o wyzwaniu.— Przewinął do przodu żałosną scenę przedstawiającą Mamna Kramera spadającego ze swojego wózka przed budynkiem sądu i zatrzymał się na uśmiechniętej twarzy lokalnej reporterki szczebioczącej na temat rozpoczęcia trzeciego procesu legendarnego Sama Cayhalla.Był teraz rok 1981.— Trzynaście lat Sam spędził na wolności — powiedział Adam.— Co przez ten czas robił?— Trzymał się na uboczu, uprawiał trochę ziemię, próbował związać koniec z końcem.Nigdy nie rozmawiał ze mną o zamachu ani o swojej działalności w Klanie, ale był zadowolony, że ludzie go znają.Stanowił swego rodzaju legendę w Clanton i całkiem mu to odpowiadało.Matka coraz bardziej zapadała na zdrowiu, Sam siedział w domu i opiekował się nią.— Nigdy nie myślał o rym, żeby wyjechać?— Nigdy o tym przy mnie nie wspominał.Był przekonany, że jego kłopoty z prawem się skończyły.Miał dwa procesy i z obu wyszedł bez szwanku.Żadna ława przysięgłych w Missisipi pod koniec lat sześćdziesiątych nie skazałaby członka Klanu.Sam myślał, że jest niezniszczalny.Starał się nie wyjeżdżać z Clanton, unikał Klanu i wiódł spokojne życie.Myślałam, że spędzi swoje złote lata na hodowaniu pomidorów i łowieniu ryb.— Czy kiedykolwiek pytał o mojego ojca?Lee skończyła swoje wino i odstawiła kieliszek.Nigdy nie sądziła, że pewnego dnia będzie musiała z taką dokładnością odtwarzać smutną historie swojej rodziny.Tak usilnie starała się ją zapomnieć.— Pamiętam, że podczas pierwszego roku po powrocie z więzienia pytał mnie czasem, czy miałam jakieś wiadomości od brata.Oczywiście nie miałam.Wiedzieliśmy, że jesteście w Kalifornii, i mieliśmy nadzieję, że dobrze wam się wiedzie.Adamie, Sam jest bardzo dumnym i upartym człowiekiem.Nigdy nie przyszłoby mu do głowy jechać za wami do Kalifornii i błagać Eddiego, żeby wrócił do domu.Uważał, że jeśli Eddie wstydzi się swojej rodziny, to powinien zostać w Kalifornii.— Przerwała na moment i usadowiła się wygodniej.— W 1973 roku u matki rozpoznano raka, a ja wynajęłam prywatnego detektywa, żeby znalazł Eddiego.Pracował przez sześć miesięcy, wyciągnął ode mnie kupę forsy i niczego się nie dowiedział.— Miałem wtedy dziewięć lat, byłem w czwartej klasie, a mieszkaliśmy w Salem, w Oregonie.— Tak.Evelyn powiedziała mi później, że spędziliście trochę czasu w Oregonie.— Przenosiliśmy się bez przerwy.Co roku chodziłem do innej szkoły, aż do ósmej klasy.Potem osiedliliśmy się w Santa Monica.— Byliście nieuchwytni.Twój ojciec musiał zaangażować dobrego prawnika, ponieważ wszelki ślad po Eddiem Cayhallu zaginął.Detektyw korzystał nawet z usług jakichś ludzi stamtąd, ale bez rezultatu.— Kiedy umarła wasza matka?— W 1977 roku.Siedzieliśmy w kościele, rozpoczynało się nabożeństwo, kiedy nagle Eddie wślizgnął się bocznymi drzwiami i usiadł obok mnie.Nie pytaj mnie, skąd wiedział, że mama umarła.Po prostu pojawił się w Clanton, a potem zniknął ponownie.Nie zamienił nawet słowa z Samem.Przyjechał wynajętym samochodem, więc nikt nie mógłby znaleźć go po numerach rejestracyjnych.Po pogrzebie rozglądałam się, ale już go nie było.Pojechałam do Memphis następnego dnia i zastałam Eddiego — czekał pod moim domem.Piliśmy kawę przez dwie godziny i rozmawialiśmy o wszystkim.Miał szkolne zdjęcia twoje i Carmen, w słonecznej Kalifornii wszystko układało się po prostu cudownie.Dobra praca, ładny dom za miastem.Evelyn zajmowała się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości.Amerykański sen o dobrobycie.Powiedział mi wtedy, że nigdy nie wróci do Missisipi, nawet po pogrzebie Sama.Kazał mi przysiąc, że dochowam tajemnicy, i zdradził mi swoje nowe nazwisko, podał też numer telefonu.Nie adres, tylko numer telefonu.Zagroził, że jeśli pisnę choć słowo, to zniknie ponownie.Zabronił mi do siebie dzwonić, chyba że w sytuacjach awaryjnych.Powiedziałam, że chciałabym zobaczyć się z tobą i Carmen, a on odparł, że kto wie, może pewnego dnia do tego dojdzie.Czasem był to ten sam stary Eddie, a czasem j zachowywał się jak zupełnie inna osoba.Uścisnęliśmy się, pomachaliśmy sobie na pożegnanie i nigdy więcej go nie widziałam.Adam nacisnął guzik w pilocie i taśma ruszyła ponownie.Wyraźne,, kolorowe zdjęcia z trzeciego i ostatniego procesu migały szybko i oto pojawił się Sam, nagle o trzynaście lat starszy, znikający ze swoim nowym prawnikiem · w bocznych drzwiach budynku sądu w Lakehead County.— Pojechałaś na trzeci proces? — zapytał Adam.— Nie — odparła.— Sam mi zabronił.Adam zatrzymał taśmę [ Pobierz całość w formacie PDF ]