[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.dołączyć do wolnorynkowych i dynamicznie się rozwijającychKto chciał zajmować się sprawami publicznymi, ten miałStanów Zjednoczonych.Kolonia Red River i tak pod względemnad Red River pole do popisu.Interesy ścierały się tamekonomicznym była północną wypustką Minnesoty, a Jamesz impetem.Metysi, którzy stanowili 80 procent ludności, byliW.Taylor, amerykański przedstawiciel gospodarczy, od dawnaogólnie zadowoleni z życia pod rządami Kompanii i bynajzachęcał ją do unii ekonomicznej z USA.mniej nie cieszyła ich perspektywa zmiany, o której niktKonsul USA w Winnipegu Oscar Malmros 11 wrześnianawet nie powiadomił oficjalnie ich rady okręgu.Przyłączeniepowiadamiał Departament Stanu, że masa osadników jestdo Kanady natomiast mile widzieli ludzie, którzy przyjechalibardzo skłonna., by wszcząć rozruchy i wypędzić nowegoz Ontario i grupowali się w popieranej przez masonerię PartiiKanadyjskiej".Jej aktywiści werbowali kolejnych Ontaryj- gubernatora, kiedy przyjedzie tu około 15 pazdziernika.Konwersując na temat przyczyn sukcesów lub klęsk rewolucjiczyków do osiedlania się w kolonii Red River, przedstawiającw innych krajach, pośrednio próbowałem zapobiec błędomją w gazetach jako kraj nieograniczonych możliwości, któregolub nieprzemyślanym posunięciom tych ludzi.W wypadkuniedorozwój gospodarczy wynika z przestarzałych, paternalispowstania, gdyby osadnicy sformowali mały, regularnie uzbrotycznych instytucji oraz zacofania klerykalnych i konserjony oddział, powiedzmy 1000 żołnierzy, utworzyłby onwatywnych Metysów.Najbezczelniejszy pismak został wikjądro, wokół którego mogliby się zebrać ochotnicy ze Stanów".toriańskim obyczajem wychłostany szpicrutą przez pewnąZe swej strony Secret Service Gilberta McMickena informetyską damę, ale proimigracyjna agitacja trwała ku obawommowała premiera Macdonalda, że w St.Paul była dostępnaMetysów, widzących w napływie anglojęzycznych protestanna ten cel wielka suma pieniędzy wymienia się aż dotów zagrożenie nie tylko dla swojej ziemi, lecz także mowy,miliona dolarów"5.Meldunek nie precyzował, kto w St.Paulidei i religii.Potwierdzały to głosy przywódców Partiibył tak hojny, ale miasto to, stanowiące wrota na zachódKanadyjskiej", którzy w swym zatroskaniu o demokracjęAmeryki, było siedzibą nie tylko wielkiego biznesu, leczproponowali, aby po przyłączeniu terytorium do Kanady niei dowództwa departamentu wojskowego Dakoty.nadawać jego mieszkańcom praw wyborczych, dopóki proporcje ludnościowe nie zmienią się na tyle, by zapewnić zwycięsJeśli Louis Riel (jak zapowiadał) zajmował się sprawamitwo wyborcom o słusznych poglądach4.Wielu Metysówpublicznymi, to czynił to bardzo dyskretnie, bowiem przezcały rok nikt go nie zauważał.Według niektórych zródełw lecie jezdził z karawanami wozów między Winnipegiem* St anl ey.Louis Riel, s.54-55.23 kwietnia 1869 r.przywódca Partiiawspomnianym St.Paul; może to coś oznaczać, a może i nie.Kanadyjskiej" John Schultz pisał do gubernatora nowej prowincji in spe: Największym niebezpieczeństwem [.] byłoby nadanie ludziom od razu W każdym razie jesienią 1869 r.Riel zaczął być widocznypraw wyborczych.Teoretycznie fair, w praktyce byłoby brzemienne w zawszędzie tam nad Red River, gdzie wyrażano niezadowolenie.grożenia, jak długo nie nastąpi tu imigracja Kanadyjczyków o zasadachSt anl ey, The Birth.s.58-59.Należy sądzić, że Malmros konwer-kanadyjskich".7 września jego gazeta pytała dramatycznie: Czy jesteśmyatz osadnikami amerykańskimi i miał na myśli jakąś ich irredentę.gotowi na prawo wyborcze? Kim są nasi wyborcy?" 5352bliższe stosunki z Kanadą, to tylko na warunkach, któreWreszcie 11 pazdziernika zdarzyło się, że Metysi przegonilisama wynegocjuje z Ottawą6.rządowych geodetów, którzy próbowali wytyczać na ich łąkachSir John Macdonald przyglądał się temu niechętnie, alemiejsce na publiczną drogę.Wtedy Louis Riel po raz pierwszybezradnie.Wprawdzie Kompania Zatoki Hudsona zrzekła sięwystąpił publicznie, dobitnie oznajmiając, że kolonia Redswych posiadłości, ale generalny gubernator Kanady zdecydoRiver należy do Metysów, a rząd kanadyjski nie ma w niejwał, że Kanada nie może zaakceptować transferu, jeśliczego szukać.16 pazdziernika (jak trafnie przepowiedziałprzekazanie własności nie może odbyć się spokojnie".DeMalmros) zaczęła się rewolucja.Ignorując Radę Assiniboi,facto jedyną działającą administracją na terytorium był rządwciąż formalnie sprawującą władzę z ramienia KompaniiRiela.Premier Kanady nie dysponował żadną realną siłą,Zatoki Hudsona, Metysi utworzyli Komitet Narodowy podktóra mogłaby zaprowadzić na nowo nabytym terenie władzęprzewodnictwem Johna Bruce'a.Jeśli ktoś miał wątpliwości,Dominium, a oddziały milicji nie mogły dotrzeć tam wcześniej,że prawdziwym szefem jest Louis Riel (nominalnie sekretarzniż w lecie następnego roku.Amerykanie mieli bliżej; niepokójBruce'a), to stracił je, gdy Riel ze swymi zwolennikami zająłMacdonalda budziły nie tylko raporty o inicjatywach feniań-Fort Garry, zdobył 20 armat, spacyfikował Partię Kanadyjską"skich, lecz zwłaszcza działania konsula Malmrosa, którygrozbą ich użycia, skonfiskował broń, prokanadyjskich akzabiegał o fundusze dla rządu tymczasowego i nalegał natywistów uwięził w forcie, zamknął redakcję gazety, a takżeuznanie go przez Stany Zjednoczone, dodając: Jeśli rewolucjazarekwirował kasę Kompanii Zatoki Hudsona.Przywódcasię powiedzie, to najdalej za dwa lata wszystkie brytyjskieMetysów lojalnych wobec Kompanii Charles Nolin usłyszałkolonie na tym kontynencie poproszą o przyjęcie ich do Unii".od niego, że jest skończony", i zrobi najlepiej, jeśli sięIstnieją przypuszczenia, iż cały rząd tymczasowy zostałwyniesie.Stronnicy Riela ustawili szlaban na granicy kolonii,utworzony według wskazań szarej eminencji z USA, prawnikapobierali myto, kontrolowali i cenzurowali pocztę, rewidowaliEnosa Stutsmana, który był nieoficjalnym reprezentantempodróżnych, konfiskowali broń i towary.Nie wpuścili takżeRiela w St.Paul, a miał także biuro adwokackie w Winnipegu.przysłanego przez Ottawę gubernatora terytorium, i chcąc nieDziałania mniej i bardziej dyplomatyczne szły wielotorowo;chcąc musiał się on zatrzymać po amerykańskiej stronieambasador USA w Londynie sondował nastawienie kierow(spowodowało to błyskawiczną reakcję Senatu, który zażądałnictwa Kompanii Zatoki Hudsona wobec amerykańskichod prezydenta wyjaśnienia, w jakim charakterze kanadyjskiinteresów.Sam szef Kompanii ostrzegał zaś Kanadę, że rządoficjel przebywa w USA)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]